در اوایل تشکیل کره زمین حدود 90% از اتمسفر زمین را مولکول نیتروژن تشکیل داده بود. در آن دوره زمین دارای میدان مغناطیسی به قدرتمندی الآن خود نبود و در مقابل طوفان های خورشیدی بیشتر و قدرتمند تری رخ می داد. ذرات پر انرژی و باردار ناشی از طوفان های خورشیدی که از میدان مغناطیسی زمین عبور می کردند به مولکول های نیتروژن برخورد کرده و باعث تغییر درخاصیت و مواد اتمسفر میشد. که می توان گفت همین تغییر در اتمسفر باعث شروع تشکیل حیات در زمین شود. هنگامی که این ذرات پر انرژی باردار با این مولکول برخورد می کرد مولکول نیتروژن را شکانده و دو اتم نیتروژن مستقل حاصل می آمده. این اتم های نیتروژن با مولکول کربن دی اکسید واکنش داه و در نتیجه ی آن کربن مونوکسید و اکسیژن آزاد می شده است. نیتروژن و اکسیژن آزاد شده با هم ترکیب شده و مولکول نیتروکسید را به وجود می آوردند که یک گاز قوی گلخانه ای است. وقتی در مورد گرم کردن اتمسفر صحبت می کنیم نیتروکسید 300 مرتبه قوی تر از کربن دی اکسید است! محاسبات نشان داده است که اگر زمین جوان در اتمسفر خود حتی اگر به میزان کمتر از یک درصد از آن چه کربن دی اکسید در خود داشت نیتروکسید در خود داشت به اندازه کافی زمین برای وجود آب مایع گرم می بود.