- عضویت
- 2016/07/11
- ارسالی ها
- 4,853
- امتیاز واکنش
- 14,480
- امتیاز
- 791
اولین آثار باستانی از موسیقی
طی سالهای ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۶ میلادی در دزفول و در اطراف تپه چغامیش، ارزنده ترین و مهم ترین آثار خنیاگری در سراسر موسیقی جهان یافت شده است. این آثار که به شکل و شمایل مهرنگارهای ۳۴۰۰ ساله هستند، نگارههایی از بزم و مراسم رامشگران هستند. در این مهرنگارها، خنیانگرانی نشان داده میشوند که هر کدام از آنها مشغول نواختن یک ساز هستند. این طور به نظر میرسد که آنان نخستین ارکستر جهان بوده اند.
میبینیم که در این گروه رامشگران، نوازندهای چنگ و دیگری شیپور و آن دیگر تنبک مینوازد. در این میان چهارمین رامشگر، خوانندهای است که آواز میخواند. در این بزم کهن، آزادهای را میبینیم که بر فرشی نشسته و از او پذیرایی میشود. ما همانند این خنیاگران را در ایلام و در سده ۲۷ پیش از میلاد و از زمان پادشاهی پوزوز این شوشیناک در شوش میشناسیم.
از همین گاه، مُهر و نشانههایی در دست است که نشان دهنده این است که، خنیاگران بسیاری در ایران میزیستند. در این هنگام، نواختن چنگ بسیار گسترش داشتهاست و این ساز از ساختههای ایرانیان است. ما، نگارهای را در دست داریم و میدانیم که در پادشاهی «شوکال ماه هو» و از سده ۱۷ پیش از میلاد در ایران، تار نواخته میشد.
طی سالهای ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۶ میلادی در دزفول و در اطراف تپه چغامیش، ارزنده ترین و مهم ترین آثار خنیاگری در سراسر موسیقی جهان یافت شده است. این آثار که به شکل و شمایل مهرنگارهای ۳۴۰۰ ساله هستند، نگارههایی از بزم و مراسم رامشگران هستند. در این مهرنگارها، خنیانگرانی نشان داده میشوند که هر کدام از آنها مشغول نواختن یک ساز هستند. این طور به نظر میرسد که آنان نخستین ارکستر جهان بوده اند.
میبینیم که در این گروه رامشگران، نوازندهای چنگ و دیگری شیپور و آن دیگر تنبک مینوازد. در این میان چهارمین رامشگر، خوانندهای است که آواز میخواند. در این بزم کهن، آزادهای را میبینیم که بر فرشی نشسته و از او پذیرایی میشود. ما همانند این خنیاگران را در ایلام و در سده ۲۷ پیش از میلاد و از زمان پادشاهی پوزوز این شوشیناک در شوش میشناسیم.
از همین گاه، مُهر و نشانههایی در دست است که نشان دهنده این است که، خنیاگران بسیاری در ایران میزیستند. در این هنگام، نواختن چنگ بسیار گسترش داشتهاست و این ساز از ساختههای ایرانیان است. ما، نگارهای را در دست داریم و میدانیم که در پادشاهی «شوکال ماه هو» و از سده ۱۷ پیش از میلاد در ایران، تار نواخته میشد.