Elka Shine
مدیر بازنشسته
- عضویت
- 2016/07/11
- ارسالی ها
- 4,853
- امتیاز واکنش
- 14,480
- امتیاز
- 791
موزه ماتر فیلادلفیا، موزه ای پزشکی در این شهر است که مجموعه های جالب و عجیب پزشکی را در خود جای داده است. در این موزه نمونه های تشریحی، آسیب شناسی، مدل های مومی و وسایل تاریخی و عتیقه پزشکی به چشم می خورد. امروز همراه کارناوال باشید تا با یکی از عجیب ترین بخش های این موزه آشنا شویم.
شاید باور نکنید، اما در دنیا دو مکان است که می توانید بخش هایی از بدن انیشتین را از نزدیک ببینید. یکی از آن ها موزه ماتر است که بخش هایی از مغز انیشتین را در لایه هایی ۲۰ میکرونی و در میان اسلایدهای شیشه ای در معرض دید عموم قرار داده است.
جالب آن که جهانگردیِ بدن انیشتین در سن ۷۶ سالگی و به هنگام مرگش به پایان نرسید و به نوعی تازه آغاز شد. هنگامی که آلبرت انیشتین در سال ۱۹۵۵ در نیوجرسی از دنیا رفت، آسیب شناسی به نام توماس هاروی بدن انیشتین را تشریح کرد و مغز او را بدون اجازه خانواده اش از بدن وی خارج کرد. البته بعدها دکتر هاروی توانست رضایت و اجازه خانواده انیشتین را برای نگهداری مغز نابغه فیزیک به دست آورد. آن ها شرط کرده بودند که دکتر هاروی در صورتی می تواند مغز آلبرت را حفظ کرده که از آن تنها برای تحقیقات علمی و پزشکی استفاده کند.
هاروی سال ها مغز یکی از بزرگ ترین اعجوبه های علمی جهان را در یک ظرف شیشه ای نگه داشت، اما در نهایت آن را به ۲۴۰ قطعه تقسیم کرد. دکتر هاروی سپس از بافت مغزی آن ۱۰۰۰ نمونه میکروسکوپی تهیه نمود و نمونه ها را برای دانشمندان و محققان سرتاسر جهان فرستاد. بررسی محققان نشان داد که این مغز اصلا عادی نیست. در حالی که مغز یک انسان بالغ وزنی برابر ۵٫۴۴ کیلوگرم دارد، مغز انیشتین وزنی کم تر و در حدود ۴٫۸۹ کیلوگرم داشت. از طرفی بخش فرعی جداره مغز انیشتین ۱۵% بزرگ تر از حالت معمولی خود بوده.
عصب شناسان دلیل این تفاوت های ظاهری مغز انیشتین را توانایی های استدلال ریاضی و فضایی او دانسته اند. همچنین جالب است بدانید که مغز این نابغه بزرگ، فاقد آسیب های عادی و طبیعی یک انسان ۷۶ ساله بود. با همه این تفاوت ها و شواهد، هنوز هم منبع این نبوغ بی نظیر برای دانشمندان ناشناخته مانده است.
پس از سال ها تحقیق و بررسی، دکتر هاروی دست آخر بخش های باقی مانده از مغز انیشتین را به مدیریت بیمارستان پرینستون اهدا کرد و پس از مدتی این نمونه ها نیز به موزه پزشکی ماتر راه پیدا کردند.
قدمت: از سال ۱۹۵۵ میلادی
ابعاد مغز: لایه هایی با ضخامت ۲۰ میکرون
محل نگهداری: موزه ماتر فیلادلفیا، پنسیلوانیا
در زیر مغز آلبرت انیشتین را در سال ۱۹۵۵ میلادی می بینید:
شاید باور نکنید، اما در دنیا دو مکان است که می توانید بخش هایی از بدن انیشتین را از نزدیک ببینید. یکی از آن ها موزه ماتر است که بخش هایی از مغز انیشتین را در لایه هایی ۲۰ میکرونی و در میان اسلایدهای شیشه ای در معرض دید عموم قرار داده است.
جالب آن که جهانگردیِ بدن انیشتین در سن ۷۶ سالگی و به هنگام مرگش به پایان نرسید و به نوعی تازه آغاز شد. هنگامی که آلبرت انیشتین در سال ۱۹۵۵ در نیوجرسی از دنیا رفت، آسیب شناسی به نام توماس هاروی بدن انیشتین را تشریح کرد و مغز او را بدون اجازه خانواده اش از بدن وی خارج کرد. البته بعدها دکتر هاروی توانست رضایت و اجازه خانواده انیشتین را برای نگهداری مغز نابغه فیزیک به دست آورد. آن ها شرط کرده بودند که دکتر هاروی در صورتی می تواند مغز آلبرت را حفظ کرده که از آن تنها برای تحقیقات علمی و پزشکی استفاده کند.
هاروی سال ها مغز یکی از بزرگ ترین اعجوبه های علمی جهان را در یک ظرف شیشه ای نگه داشت، اما در نهایت آن را به ۲۴۰ قطعه تقسیم کرد. دکتر هاروی سپس از بافت مغزی آن ۱۰۰۰ نمونه میکروسکوپی تهیه نمود و نمونه ها را برای دانشمندان و محققان سرتاسر جهان فرستاد. بررسی محققان نشان داد که این مغز اصلا عادی نیست. در حالی که مغز یک انسان بالغ وزنی برابر ۵٫۴۴ کیلوگرم دارد، مغز انیشتین وزنی کم تر و در حدود ۴٫۸۹ کیلوگرم داشت. از طرفی بخش فرعی جداره مغز انیشتین ۱۵% بزرگ تر از حالت معمولی خود بوده.
عصب شناسان دلیل این تفاوت های ظاهری مغز انیشتین را توانایی های استدلال ریاضی و فضایی او دانسته اند. همچنین جالب است بدانید که مغز این نابغه بزرگ، فاقد آسیب های عادی و طبیعی یک انسان ۷۶ ساله بود. با همه این تفاوت ها و شواهد، هنوز هم منبع این نبوغ بی نظیر برای دانشمندان ناشناخته مانده است.
پس از سال ها تحقیق و بررسی، دکتر هاروی دست آخر بخش های باقی مانده از مغز انیشتین را به مدیریت بیمارستان پرینستون اهدا کرد و پس از مدتی این نمونه ها نیز به موزه پزشکی ماتر راه پیدا کردند.
قدمت: از سال ۱۹۵۵ میلادی
ابعاد مغز: لایه هایی با ضخامت ۲۰ میکرون
محل نگهداری: موزه ماتر فیلادلفیا، پنسیلوانیا
در زیر مغز آلبرت انیشتین را در سال ۱۹۵۵ میلادی می بینید:
