- عضویت
- 2018/11/16
- ارسالی ها
- 4,075
- امتیاز واکنش
- 70,793
- امتیاز
- 1,076
- سن
- 21
از امپراتوریهای باستان تا رستورانهای فست فود مدرن، لـ*ـذت بردن از غذا همیشه بخش جدایی ناپذیر زندگی ما بوده است. اجداد ما با وجود سختی هایی که داشتند زمانی را برای تهیه غذاهای خوشمزه پیدا میکردند. در اینجا ده مورد از جالبترین غذاهای آنها مشاهده میکنید از جمله یکی از آنها که اگر بدنتان فاقد آنزیم خاصی باشد منجر به مرگ میشود.
ماکو (Maccu)
ماکو احتمالا غذای مورد علاقه هانیبال لکتر در این لیست است. ماکو غذای رم باستان است که ماده اصلی آن باقلای خرد شده است. این غذا در اصل در جزیره سیسیلی ابداع شده و سپس توسط سیسیلیها در امپراتوری رم گسترش یافته است. ساکنان این جزیره که بهترین آشپزان امپراتوری رم هستند در گذشتهای دور و نامعلوم با این گیاه آشنا شدند. باقلا با سبزیجات و ادویه پخته میشد و سپس به این مخلوط روغن زیتون اضافه شده و به عنوان سوپ خورده میشد. پس مانده آن نیز خشک شده و به عنوان میان وعده خورده میشد. گاهی آن را قبل از مصرف مجدد آرد و سرخ میکردند.
در تعداد کمی از رستورانهای سیسیل امروز این غذا به عنوان غذای روستایی که در خاطرات گذشته ما نقش دارد سرو میشود. بااین حال باقلا در برخی افراد که فاقد آنزیم گلوکز ۶ فسفات دهیدروژناز هستند میتواند موجب بیماری یا حتی مرگ شود. افرادی که این آنزیم را ندارند نمیتوانند سموم باقلا را هضم کنند بنابراین سلولهای قرمز خونشان را این ماده سمی از بین میبرد. این بیماری نادر در نواحی مدیترانهای بیشتر از آمریکا دیده میشود.
مورتوم (Moretum)
مورتوم نیز در رم باستان نوعی غذای پنیری بود که روستاییان رومی روی نانهای مختلفی که میخوردند استفاده میکردند. شاعر بزرگ «ویرجیل» شعری درباره غذا دارد که مورتوم نام دارد. در این شعر فرد روستایی مواد را از زمینش جمع میکند (سیر، سبزیجات و کره) و سپس همان طور که برای بـرده خود صحبت میکند و آواز میخواند غذا را آماده میکند. همچنین نوع دیگری از آن هم خورده میشد که شامل دانه کاج و شبیه پستوی امروزی بود. از آنجا که همه مواد باید در یک هاون (مورتار) خرد میشدند این نام را روی این غذا گذاشتند.
ماکو (Maccu)
ماکو احتمالا غذای مورد علاقه هانیبال لکتر در این لیست است. ماکو غذای رم باستان است که ماده اصلی آن باقلای خرد شده است. این غذا در اصل در جزیره سیسیلی ابداع شده و سپس توسط سیسیلیها در امپراتوری رم گسترش یافته است. ساکنان این جزیره که بهترین آشپزان امپراتوری رم هستند در گذشتهای دور و نامعلوم با این گیاه آشنا شدند. باقلا با سبزیجات و ادویه پخته میشد و سپس به این مخلوط روغن زیتون اضافه شده و به عنوان سوپ خورده میشد. پس مانده آن نیز خشک شده و به عنوان میان وعده خورده میشد. گاهی آن را قبل از مصرف مجدد آرد و سرخ میکردند.
در تعداد کمی از رستورانهای سیسیل امروز این غذا به عنوان غذای روستایی که در خاطرات گذشته ما نقش دارد سرو میشود. بااین حال باقلا در برخی افراد که فاقد آنزیم گلوکز ۶ فسفات دهیدروژناز هستند میتواند موجب بیماری یا حتی مرگ شود. افرادی که این آنزیم را ندارند نمیتوانند سموم باقلا را هضم کنند بنابراین سلولهای قرمز خونشان را این ماده سمی از بین میبرد. این بیماری نادر در نواحی مدیترانهای بیشتر از آمریکا دیده میشود.
مورتوم (Moretum)
مورتوم نیز در رم باستان نوعی غذای پنیری بود که روستاییان رومی روی نانهای مختلفی که میخوردند استفاده میکردند. شاعر بزرگ «ویرجیل» شعری درباره غذا دارد که مورتوم نام دارد. در این شعر فرد روستایی مواد را از زمینش جمع میکند (سیر، سبزیجات و کره) و سپس همان طور که برای بـرده خود صحبت میکند و آواز میخواند غذا را آماده میکند. همچنین نوع دیگری از آن هم خورده میشد که شامل دانه کاج و شبیه پستوی امروزی بود. از آنجا که همه مواد باید در یک هاون (مورتار) خرد میشدند این نام را روی این غذا گذاشتند.