مسؤولان عبادتگاه هم با هشدار به مراجعه کنندگان اعلام کرده اند هر فردی که منجر به مرگ یک موش شود باید برای کفاره این گناهش، مجسمه ای از موش از جنس طلا یا نقره تهیه و در عبادتگاه نصب کند.
در یکی از روستاهای هند، مردم موش می پرستند.
به گزارش عصر ایران به نقل از خبرگزاری ها، در این روستا در ایالت راجستان هند، مردم برای عبادت موش ها در عبادتگاه به عنوان محل زندگی موش ها حاضر می شوند و برای آنها غذا به همراه خود می آورند.
مردم علاوه بر دادن غذا، سعی در نگهداری از موش ها دارند.
در این معبد به نام کارنی ماتا بیش از 20 هزار موش زندگی می کند. این موش ها از کانال های فاضلاب و کوچه ها جمع آوری و به معبد منتقل شده اند. مردم هم هرگاه بخواهند مراسم عبادی خود را به جا بیاورند به این موش ها غذا و شیر هدیه می دهد.
علاوه بر این دیوارها و موانعی برای جلوگیری از ورود دیگر حیوانات به این عبادتگاه و آسیب زدن آنها به موش ها ایجاد شده است.
موش ها هم با آزادی کامل در مکان های مختلف عبادتگاه در رفت و آمد هستند و هیچ کس مانعی در برابر آنها ایجاد نمی کند. این موش ها حتی مجبور نیستند در جستجوی غذا باشند زیرا شیر و غذا در ظرف های بزرگ در همه جای عبادتگاه وجود دارد.
غذای موش ها هم محدود به شیر و پنیر نیست بلکه برخی افراد برای آنها انواع شیرینی و غذای آماده می آورند.
پیروان آئیین عبادت موش ها معتقدند موش تجسم زنده الهه ای به نام کارنی ماتا است. الهه ای که نام معبد هم از او گرفته شده است. کارنی ماتا نام زن هندویی است که در قرن 14 میلادی زندگی می کرد؛ حیات زاهدانه ای داشته و بسیار مورد احترام مردم بود.
مسؤولان عبادتگاه هم با هشدار به مراجعه کنندگان اعلام کرده اند هر فردی که منجر به مرگ یک موش شود باید برای کفاره این گناهش، مجسمه ای از موش از جنس طلا یا نقره تهیه و در عبادتگاه نصب کند.
در یکی از روستاهای هند، مردم موش می پرستند.
به گزارش عصر ایران به نقل از خبرگزاری ها، در این روستا در ایالت راجستان هند، مردم برای عبادت موش ها در عبادتگاه به عنوان محل زندگی موش ها حاضر می شوند و برای آنها غذا به همراه خود می آورند.
مردم علاوه بر دادن غذا، سعی در نگهداری از موش ها دارند.
در این معبد به نام کارنی ماتا بیش از 20 هزار موش زندگی می کند. این موش ها از کانال های فاضلاب و کوچه ها جمع آوری و به معبد منتقل شده اند. مردم هم هرگاه بخواهند مراسم عبادی خود را به جا بیاورند به این موش ها غذا و شیر هدیه می دهد.
علاوه بر این دیوارها و موانعی برای جلوگیری از ورود دیگر حیوانات به این عبادتگاه و آسیب زدن آنها به موش ها ایجاد شده است.
موش ها هم با آزادی کامل در مکان های مختلف عبادتگاه در رفت و آمد هستند و هیچ کس مانعی در برابر آنها ایجاد نمی کند. این موش ها حتی مجبور نیستند در جستجوی غذا باشند زیرا شیر و غذا در ظرف های بزرگ در همه جای عبادتگاه وجود دارد.
غذای موش ها هم محدود به شیر و پنیر نیست بلکه برخی افراد برای آنها انواع شیرینی و غذای آماده می آورند.
پیروان آئیین عبادت موش ها معتقدند موش تجسم زنده الهه ای به نام کارنی ماتا است. الهه ای که نام معبد هم از او گرفته شده است. کارنی ماتا نام زن هندویی است که در قرن 14 میلادی زندگی می کرد؛ حیات زاهدانه ای داشته و بسیار مورد احترام مردم بود.
مسؤولان عبادتگاه هم با هشدار به مراجعه کنندگان اعلام کرده اند هر فردی که منجر به مرگ یک موش شود باید برای کفاره این گناهش، مجسمه ای از موش از جنس طلا یا نقره تهیه و در عبادتگاه نصب کند.
