- عضویت
- 2020/05/25
- ارسالی ها
- 2,429
- امتیاز واکنش
- 4,523
- امتیاز
- 666
نابینایی که با استفاده از صوت عکس میگیرد!
پراناو لال که یک مشاور هندی است، گرچه نابینا پا به این دنیا گذاشته، اما به لطف فناوریای به نام The vOICe میتواند «ببیند»، فناوریای که تصاویر زندهی دوربین را تبدیل به صوت میکند. وقتی دوربین تصویر را از چپ به راست اسکن میکند، زیر و بمی صدا با ارتفاع اجسام تغییر میکند و بلندی صدا با میزان روشنایی. یادگیری تفسیر ریزه کاریهای این اصوات شما را به یک دید قابل استفاده و نتیجه بخش خواهد رساند.
فناوری The vOICe که اولین بار در دههی ۱۹۸۰ توسط مهندسی هلندی به نام پیتر میر ساخته شد، پیشرفت چشمگیری داشته است. طبق آنچه در وبسایت میر آمده این فناوری از طریق عینکهایی مجهز به یک دوربین مورد استفاده قرار میگیرد و استفاده از آن برای گوشیهای اندرویدی، کامپیوترهای Raspberry Pi و به عنوان یک برنامهی تحت وب رایگان است. پراناو لال حتی از این نرم افزار بر روی صفحهی لپ تاپ خود استفاده میکند، امری که امکان خرید آنلاین و دیدن تصاویری از دنیای بیرون را به او میدهد.
میر میگوید: «چالش اصلی یادگیری تفسیر آن اصوات تصویری است.»
اینگونه شد که لال در اوایل دههی ۲۰۰۰ به عکاسی روی آورد. او در اینباره میگوید: «در وبسایت میر عضو شدم و کم کم شروع کردم به پرسیدن سؤال. مثلاً میپرسیدم: “چنین صدایی شنیدم، معنی اش چیست؟ ” من باید چیزی که میدیدم را با دنیا به اشتراک میگذاشتم تا آنها بتوانند به سؤالاتم جواب دهند.»
چیزی که در ابتدا به عنوان روشی برای درک اجسام آغاز شده بود، برای لال بدل به یک سرگرمی شد. تمرکز اصلی لال در عکاسی مناظر و معماری است. او از عینک هوشمند خود برای تعیین نحوهی قرارگیری دوربین استفاده میکند و این کار را با کمک اصوات انجام میدهد که راهنمای او هستند.
او میگوید: «این کار برای من، بیشتر از عکاسی، سفری است برای اکتشاف و تماشای یک محیط. حالا وقتی سفر میروم میتوانم یک گردشگر واقعی باشم. به لطف علم هاج و واج اطرافم را نگاه میکنم.»
عکاسی لال در فضای مجازی بسیار مورد توجه قرار گرفته و او در سفرهای خود با عکاسان بینا ارتباط دوستانهای پیدا کرده است. صحبتهایی میان آنها رد و بدل میشود که هم شباهتهایی که در فعالیت آنها وجود دارد را برجسته میسازد هم تفاوتهای آنها را.
او میگوید: «بیشتر کار من با نور، سایه و شکل است. چیزی که فهمیده ام این است که عکاسهای بینا با رنگ هم کارهایی میکنند.»
علاوه بر این، او متوجه شده حتی برای عکاسان بینا هم عکاسی تعریف مشترکی دارد، موضوعی که او را متعجب کرده است. لال در اینباره میگوید: «اگر به یک نمایشگاه بروید، میبینید که همهی عکسها یک شرح دارند. از قرار معلوم حتی برای افراد بینا هم یک عکس تا حدی بر اساس مفهومش تحسین میشود.»
همه گیری کرونا باعث کوتاه شدن سفرهای لال شده، اما او دوست دارد زمانی که وضعیت به حالت عادی بازگشت کوهستان شبه جزیره کامچاتکا در روسیه را تجربه کند، نورهای شمالی را تماشا کند و کف دریا راه برود تا «ببیند زیر اقیانوس چه خبر است.»
پراناو لال که یک مشاور هندی است، گرچه نابینا پا به این دنیا گذاشته، اما به لطف فناوریای به نام The vOICe میتواند «ببیند»، فناوریای که تصاویر زندهی دوربین را تبدیل به صوت میکند. وقتی دوربین تصویر را از چپ به راست اسکن میکند، زیر و بمی صدا با ارتفاع اجسام تغییر میکند و بلندی صدا با میزان روشنایی. یادگیری تفسیر ریزه کاریهای این اصوات شما را به یک دید قابل استفاده و نتیجه بخش خواهد رساند.
فناوری The vOICe که اولین بار در دههی ۱۹۸۰ توسط مهندسی هلندی به نام پیتر میر ساخته شد، پیشرفت چشمگیری داشته است. طبق آنچه در وبسایت میر آمده این فناوری از طریق عینکهایی مجهز به یک دوربین مورد استفاده قرار میگیرد و استفاده از آن برای گوشیهای اندرویدی، کامپیوترهای Raspberry Pi و به عنوان یک برنامهی تحت وب رایگان است. پراناو لال حتی از این نرم افزار بر روی صفحهی لپ تاپ خود استفاده میکند، امری که امکان خرید آنلاین و دیدن تصاویری از دنیای بیرون را به او میدهد.
میر میگوید: «چالش اصلی یادگیری تفسیر آن اصوات تصویری است.»
اینگونه شد که لال در اوایل دههی ۲۰۰۰ به عکاسی روی آورد. او در اینباره میگوید: «در وبسایت میر عضو شدم و کم کم شروع کردم به پرسیدن سؤال. مثلاً میپرسیدم: “چنین صدایی شنیدم، معنی اش چیست؟ ” من باید چیزی که میدیدم را با دنیا به اشتراک میگذاشتم تا آنها بتوانند به سؤالاتم جواب دهند.»
چیزی که در ابتدا به عنوان روشی برای درک اجسام آغاز شده بود، برای لال بدل به یک سرگرمی شد. تمرکز اصلی لال در عکاسی مناظر و معماری است. او از عینک هوشمند خود برای تعیین نحوهی قرارگیری دوربین استفاده میکند و این کار را با کمک اصوات انجام میدهد که راهنمای او هستند.
او میگوید: «این کار برای من، بیشتر از عکاسی، سفری است برای اکتشاف و تماشای یک محیط. حالا وقتی سفر میروم میتوانم یک گردشگر واقعی باشم. به لطف علم هاج و واج اطرافم را نگاه میکنم.»
عکاسی لال در فضای مجازی بسیار مورد توجه قرار گرفته و او در سفرهای خود با عکاسان بینا ارتباط دوستانهای پیدا کرده است. صحبتهایی میان آنها رد و بدل میشود که هم شباهتهایی که در فعالیت آنها وجود دارد را برجسته میسازد هم تفاوتهای آنها را.
او میگوید: «بیشتر کار من با نور، سایه و شکل است. چیزی که فهمیده ام این است که عکاسهای بینا با رنگ هم کارهایی میکنند.»
علاوه بر این، او متوجه شده حتی برای عکاسان بینا هم عکاسی تعریف مشترکی دارد، موضوعی که او را متعجب کرده است. لال در اینباره میگوید: «اگر به یک نمایشگاه بروید، میبینید که همهی عکسها یک شرح دارند. از قرار معلوم حتی برای افراد بینا هم یک عکس تا حدی بر اساس مفهومش تحسین میشود.»
همه گیری کرونا باعث کوتاه شدن سفرهای لال شده، اما او دوست دارد زمانی که وضعیت به حالت عادی بازگشت کوهستان شبه جزیره کامچاتکا در روسیه را تجربه کند، نورهای شمالی را تماشا کند و کف دریا راه برود تا «ببیند زیر اقیانوس چه خبر است.»