I.MehrDãd
کاربر نگاه دانلود
در منطقه‌ی «Bedale Beck» و در نزدیکی شهر Bedale در شمال یورک‌شر کشور انگلیس، یک ساختمان کوچک تاریخی و غیرمعمول وجود دارد که دلیل ساخت آن از خودش هم عجیب‌تر است. این خانه‌ی کوچک در اواخر قرن ۱۸ و اوایل قرن ۱۹ میلادی، جایی برای نگهداری از زالوها بوده است. پزشک‌ها از زالوهای درمانی برای درمان کردن امراض مختلف استفاده می‌کردند و اینجا را ساخته بودند تا خانه‌ای برای زالوها باشد.
عطارهای بومی منطقه، زالوها را در ظرف‌های مخصوصی و در داخل آب تمیز نگهداری می‌کردند. چمن‌ها و خزه هم به این محفظه‌ها اضافه می‌شد تا شبیه محیط طبیعی زندگی‌شان در رودخانه باشد. یک شومینه هم در داخل خانه قرار داده شده بود که زالوها را در زمستان گرم کرده و از یخ زدن آب جلوگیری می‌کرد.
غذا دادن به زالوها ضروری نبود چون آنها بدون تغذیه هم می‌توانستند برای مدت طولانی حتی تا یک سال زنده بمانند از طرف دیگر گرسنه نگه داشتن زالوها ضروری بود چون وقتی نیاز به درمان با زالو بود باید به اندازه کافی گرسنه باشند تا خون بیمار را بمکند.
استفاده از زالو برای درمان یک روش قدیمی ۲۵۰۰ ساله است. حتی تا اواخر قرن نوزدهم میلادی از زالودرمانی برای هر نوع بیماری مثل آکنه، آبله، صرع، وبا، سوءهاضمه و حتی گلو درد استفاده می‌شد.
روش‌های درمانی با زالو در اواخر قرن نوزدهم میلادی بسیار متداول بود و به همین دلیل جمع‌آوری و نگهداری آن هم به یک کار متداول تبدیل شده بود. در اویل این کار، اسب‌ها را در میان باتلاق‌ها راه می‌بردند و زالو‌‌هایی را که به پاهای اسب می‌چسبید جمع می‌کردند. حتی این کار توسط خود افراد هم انجام می‌شد یعنی افرادی (اکثرا خانم‌ها) در میان باتلاق‌ها راه می‌رفتند و زالوهای چسبیده به پاها را جمع می‌کردند. تا این که در سال ۱۸۳۵ یک روش برای پرورش زالوهای درمانی در فرانسه کشف و اجرا شد.
تا آن زمان درخواست برای زالو بسیار زیاد بود به طوری که فرانسه سالانه حدود چهل میلیون زالو وارد می‌کرد و بعد از پرورش آن در فرانسه بود که انگلستان به تنهایی در حدود ۶ میلیون زالو از فرانسه وارد کرد. در دهه‌های بعدی هم صدها میلیون زالو توسط پزشک‌ها در سراسر اروپا برای درمان بیماران استفاده شد و هنوز هم از این روش در درمان برخی بیماری‌ها استفاده می‌شود.
چندین خانه‌ی زالو در زمان اوج زالودرمانی وجود داشته که اکنون فقط این یکی باقی مانده است. حالا دیگر برای نگهداری زالوها خانه نمی‌سازند چون پرورش گونه‌های درمانی جای صید آنها را گرفته است.
عطارهای بومی منطقه، زالوها را در ظرف‌های مخصوصی و در داخل آب تمیز نگهداری می‌کردند. چمن‌ها و خزه هم به این محفظه‌ها اضافه می‌شد تا شبیه محیط طبیعی زندگی‌شان در رودخانه باشد. یک شومینه هم در داخل خانه قرار داده شده بود که زالوها را در زمستان گرم کرده و از یخ زدن آب جلوگیری می‌کرد.
غذا دادن به زالوها ضروری نبود چون آنها بدون تغذیه هم می‌توانستند برای مدت طولانی حتی تا یک سال زنده بمانند از طرف دیگر گرسنه نگه داشتن زالوها ضروری بود چون وقتی نیاز به درمان با زالو بود باید به اندازه کافی گرسنه باشند تا خون بیمار را بمکند.
استفاده از زالو برای درمان یک روش قدیمی ۲۵۰۰ ساله است. حتی تا اواخر قرن نوزدهم میلادی از زالودرمانی برای هر نوع بیماری مثل آکنه، آبله، صرع، وبا، سوءهاضمه و حتی گلو درد استفاده می‌شد.
روش‌های درمانی با زالو در اواخر قرن نوزدهم میلادی بسیار متداول بود و به همین دلیل جمع‌آوری و نگهداری آن هم به یک کار متداول تبدیل شده بود. در اویل این کار، اسب‌ها را در میان باتلاق‌ها راه می‌بردند و زالو‌‌هایی را که به پاهای اسب می‌چسبید جمع می‌کردند. حتی این کار توسط خود افراد هم انجام می‌شد یعنی افرادی (اکثرا خانم‌ها) در میان باتلاق‌ها راه می‌رفتند و زالوهای چسبیده به پاها را جمع می‌کردند. تا این که در سال ۱۸۳۵ یک روش برای پرورش زالوهای درمانی در فرانسه کشف و اجرا شد.
تا آن زمان درخواست برای زالو بسیار زیاد بود به طوری که فرانسه سالانه حدود چهل میلیون زالو وارد می‌کرد و بعد از پرورش آن در فرانسه بود که انگلستان به تنهایی در حدود ۶ میلیون زالو از فرانسه وارد کرد. در دهه‌های بعدی هم صدها میلیون زالو توسط پزشک‌ها در سراسر اروپا برای درمان بیماران استفاده شد و هنوز هم از این روش در درمان برخی بیماری‌ها استفاده می‌شود.
چندین خانه‌ی زالو در زمان اوج زالودرمانی وجود داشته که اکنون فقط این یکی باقی مانده است. حالا دیگر برای نگهداری زالوها خانه نمی‌سازند چون پرورش گونه‌های درمانی جای صید آنها را گرفته است.
