تنهای تنها
کاربر نگاه دانلود
به هر نقطه ی جهان که سفر کنید، شگفتی های بسیاری چشم به راه شما هستند. از طبیعت های بکر و دست نخورده گرفته تا هنرنمایی ها و شاهکارهایی که با فکر و دست توانمند بشر خلق شد اند. یکی از این شاهکار ها خانه ی اپرای سیدنی (Sydney Opera House) است که یکی از متمایزترین بناهای قرن بیستم از لحاظ هنر معماری بشمار میرود که در شهر ساحلی سیدنی و در ایالت نیو سات ولز کشور استرالیا قرار دارد. خانه ی اپرای شهر سیدنی در حال حاضر یکی از مهمترین اماکن توریستی در کشور استرالیا به شمار میرود.
طراحی و ساخت این بنا در سال ۱۹۷۳ توسط معمار دانمارکی به نام یورن اوتزن به پایان رسید و توسط ملکه الیزابت دوم رونمایی شد. یورن اوتزن در سال ۲۰۰۳ به خاطر همین شاهکار خود برنده جایزه ی معماری پریتزکر شد. این جایزه برابر با جایزه ی نوبل در رشته ی معماری است. این بنای کم نظیر، به صورت یکی از آثار تاریخی درآمده و در ژوئن سال ۲۰۰۷ نام آن در زمره ی آثار هنری ارزشمند در لیست بناهای تاریخی سازمان میراث فرهنگی جهانی ثبت شد.
مشکلات زیادی در طراحی و ساخت این بنا وجود داشت، اما در نهایت خانه ی اپرای سیدنی به سمبل استرالیا در جهان بدل شد و به قول اوتزن این بنا نه تنها نماد یک شهر، بلکه نماد یک کشور و یک قاره است. بیش از نیمی از توریست هایی که از کشورهای آمریکا، چین، انگلستان و نیوزیلند به استرالیا سفر می کنند انگیزه ی سفر خود را بازدید خانه ی اپرای سیدنی ذکر کرده اند. این بنا سالانه ۱.۴ میلیون نفر را به استرالیا می کشاند.
این سالن عمارتی زیبا، بلند و صدف مانند است که روی پیش رفتگیای در آب قرار گرفته و با بندر شهر سیدنی بسیار هماهنگی دارد. خانه ی اپرا شامل پنج سالن تئاتر، پنج سالن تمرین نمایش، دو سالن اصلی، چهار رستوران، شش بار و تعداد زیادی فروشگاه است.
گفتنی است که پوسته ی حلزونی شکل آن شامل یک میلیون و ۵۶ هزار تکه سنگ گرانیت سوئدی میشود.
این ساختمان نه تنها بندر استرالیا را مزین کرده، بلکه به کل خط آسمان شهرسیدنی زیبایی بخشیده است. ایده ی اوتزن این بود که ساختمانی بسازد که آینه ی تمام نمای بادبان های کشتی ها، امواج اقیانوس و نماد واضحی از صدف های دریایی باشد. ساختمان اپرای سیدنی به دلیل آکوستیک قوی آن که امواج صوتی را در کمتر از ۲ ثانیه مستهلک می کند شهرت دارد.
این ساختمان از یک سو تداعی کننده ی صدف های بندر سیدنی است و از سوی دیگر طرحی بدیع برای یک مجموعه ی عظیم از سالن های اجتماعات برای برگزاری انواع گردهمایی ها، مراسم هنری و جشنواره های تئاتر و موسیقی می باشد. سقف متشکل از قوس های نامنظم که در اولین نگاه امواج آرام و درخشان سواحل سیدنی را تداعی می کند و اکنون نماد شهر سیدنی و قاره ی استرالیا بشمار می رود و می توان آن را «چشم قاره ی استرالیا به سوی جهان خارج» توصیف کرد.
تمامی قوس های متشکل از پوسته های بتنی از نمای ورودی به بندر سیدنی کاملا شبیه به چشم هایی است که به سوی جهان خارج گشوده شده است. برای امکان ساخت چنین سقفی، اوتزن مجموعه ای از محاسبات سخت و پیچیده ی سازه ای را برای پوسته ی سقف و قطعات پوششی آن انجام داد که در نتیجه فرم پوسته ها به شکل سطوحی مشتق از هندسه ی یک کره به شعاع ۷۵ متر تعیین شد. تالار اپرا، سالن نمایش و کنسرت و نیم طبقه ها همه زیر پوشش سقف پوسته ای به بلندی ۶۰ متر سازماندهی شد.
پوشش سقف های کروی شکل بنا از کاشی های گرانیتی ساخت کشور سوئد است که شامل دو رنگ سفید براق و کرم مات در حدود یک میلیون و پنجاه و شش هزار قطعه است.
فضاهای داخلی بنا نیز بتنی اجرا شده که توسط چوب های تخته چند لایه که از مصالح بومی می باشد جهت زیبایی و آکوستیک شدن پوشیده شده است. یکی از ویژگی های این بنا استفاده از مصالح بومی است. ماده ی اصلی ساخت بنا بتن است. از چوب همان منطقه برای آکوستیک کردن بنا استفاده شده است.
ساختمان دارای دیوار های شیشه ای است و حدود ۶۲۳۵ متر مربع شیشه در آن بکار رفته است.
دیوار های سالن کنسرت و سایر سالن های اپرا توسط تخته چند لایی پوشانده شده است. پله ها و کف هم توسط چوب سخت تیره پوشانده شده است. سقف سالن تئاتر و سینما را به جهت تمرکز بیننده ها بر روی سن و پرده مشکی رنگ آمیزی کردند.
این سازه نه تنها در طراحی خارجی بلکه در طراحی داخلی نیز دارای جلوه های زیبایی از هنر معماری می باشد.
