روزنامه ایران - پوریا فلاح: فیلم «خجالت نکش»، به کارگردانی رضا مقصودی، با شعار سیاست کنترل جمعیت و دو بچه کافی است آغاز میشود. طنز شاکله اصلی فیلم است. در این یادداشت، سعی میکنم با وامگیری از دیالوگهای مطرح شده در فیلم نگاه طنز این اثر سینمایی را نشان دهم.
قنبر (احمد مهرانفر): بچه بیاریم مملکت رو دچار بحران کنیم که چی؟!
صنم (شبنم مقدمی): کاش یه گریه کن داشتیم.
قنبر نماد مرد حرف گوش کن؛ ساده و در نهایت آدم دست و پا چلفتی است. صنم، اما اینگونه نیست؛ منطقی، محکم و توانمند. قنبر بدون اطلاع همسر پیش دکتر میرود.
قنبر: دکتر ببند بره؟
بیست سال بعد، با رئیس جمهوری جدید سیاست کنترل جمعیت عوض میشود. قنبر حالا میگوید ما میتوانیم. او گریه کن برای مرگ پدر و مادر میخواهد. صنم، اما میگوید، زنگوله پای تابوت! میگوید مردم به ریشمون میخندن؛ عروس داریم. مرد تو بیست سال پیش خودت رو ناقص کردی و حرفهای قنبر را به شوخی میگیرد.
قنبر (احمد مهرانفر): بچه بیاریم مملکت رو دچار بحران کنیم که چی؟!
صنم (شبنم مقدمی): کاش یه گریه کن داشتیم.
قنبر نماد مرد حرف گوش کن؛ ساده و در نهایت آدم دست و پا چلفتی است. صنم، اما اینگونه نیست؛ منطقی، محکم و توانمند. قنبر بدون اطلاع همسر پیش دکتر میرود.
قنبر: دکتر ببند بره؟
بیست سال بعد، با رئیس جمهوری جدید سیاست کنترل جمعیت عوض میشود. قنبر حالا میگوید ما میتوانیم. او گریه کن برای مرگ پدر و مادر میخواهد. صنم، اما میگوید، زنگوله پای تابوت! میگوید مردم به ریشمون میخندن؛ عروس داریم. مرد تو بیست سال پیش خودت رو ناقص کردی و حرفهای قنبر را به شوخی میگیرد.