تخریب و ساییده شدن دیواره داخلی مجاری گوارشی منجر به زخم اثنی عشر میشود. موارد زیر هم در وقوع این مشکل نقش دارند:
وجود مقدار زیادی اسید در مجاری گوارشی و معده؛
وجود مشکلاتی در پوشش معده که آن را نسبت به تخریب و مشکلات حساس‌تر می‌کند؛
عدم وجود تعادل در فرایند هاضمه.
عفونت‌های میکروبی و مصرف برخی از داروهای خاص هم می‌تواند باعث ایجاد زخم اثنی عشر شود. رشد بیش از حد هِلیکوباکتر پیلوری در مجاری گوارشی هم می‌تواند موجب بروز زخم در نواحی گوارشی شود. وجود این نوع از باکتری در بدن بسیار رایج است. هر چند که وجود هلیکوباکتر در بدنِ بیشتر افراد باعث بروز مشکل نمی‌شود اما گاهی‌اوقات، پوشش داخلی مجرای گوارش را آزار می‌دهد و باعث بروز زخم در آن میشود.مصرف برخی از انواع مشخص داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی در بلندمدت هم امکان تخریب یا آزرده شدن پوشش داخلی دستگاه گوارشی و ایجاد زخم را افزایش می‌دهد. از جمله داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی می‌توان به ایبوپروفن (اَدویل)، ناپروکسن (آلِو) و آسپرین اشاره کرد.
وجود مقدار زیادی اسید در مجاری گوارشی و معده؛
وجود مشکلاتی در پوشش معده که آن را نسبت به تخریب و مشکلات حساس‌تر می‌کند؛
عدم وجود تعادل در فرایند هاضمه.
عفونت‌های میکروبی و مصرف برخی از داروهای خاص هم می‌تواند باعث ایجاد زخم اثنی عشر شود. رشد بیش از حد هِلیکوباکتر پیلوری در مجاری گوارشی هم می‌تواند موجب بروز زخم در نواحی گوارشی شود. وجود این نوع از باکتری در بدن بسیار رایج است. هر چند که وجود هلیکوباکتر در بدنِ بیشتر افراد باعث بروز مشکل نمی‌شود اما گاهی‌اوقات، پوشش داخلی مجرای گوارش را آزار می‌دهد و باعث بروز زخم در آن میشود.مصرف برخی از انواع مشخص داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی در بلندمدت هم امکان تخریب یا آزرده شدن پوشش داخلی دستگاه گوارشی و ایجاد زخم را افزایش می‌دهد. از جمله داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی می‌توان به ایبوپروفن (اَدویل)، ناپروکسن (آلِو) و آسپرین اشاره کرد.
