Behtina
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2015/11/08
- ارسالی ها
- 22,523
- امتیاز واکنش
- 65,135
- امتیاز
- 1,290
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
دنیای بی نقص درام جاده ای کلینت ایستوود مهجورترین و قدرنادیده ترین ساخته اوست. فیلمی کنایه امیز و تلخ که نیروی درونیش را از یک رابـ ـطه به ظاهر ناهمگون میگیرد و با زیبایی به خورد چشمان تماشاگرش میدهد. رابـ ـطه یک زندانی فراری و یک پسربچه که مجبور به دزدیدنش میشود. این از آن فیلمهایی است که انگار تماما با قلب ساخته شده اند و وجه حسی آنها مقدم بر وجوه تکنیکی آنهاست. بوچ یک زندانی فراری است که در ادامه فرارهایش یک پسربچه بسیار بامزه بنام فیلیپ را باخود همراه میکند و جوهر فیلم تبدیل شدن از یک رابـ ـطه بین گروگان و گروگان گیر به یک رابـ ـطه به شدت پدر و پسرانه است. فیلیپ به قدری برای بوچ ارزشمند است که او از کشتن همقطار شرورش هم بخاطر فیلیپ ابایی ندارد. فیلیپ برای بوچ دقیقا تصویر محرومیتهای احتمالی دوران کودکیش است و حالا بهترین فرصت برای بوچ فراهم است که این پسربچه دوست داشتنی را به آرزوهای کوچکش برساند. آرزوهایی در حد یک لباس برای جشنی که در ابتدای فیلم میبینیم.
اما نفر سومی هم هست. تری که بوچ همراه او از زندان میگریزد. بوچ و تری دقیقا دو قطب مخالف هم هستند و تنها وجه اشتراکشان زندانی بودنشان است. تری یک آنارشیست به تمام معناست که کاری جز تخریب هر انچه در پیش رویش است ندارد و به هیچ چیزی قانع نیست. او در اوایل فیلم که به قصد دزدی غذا به خانه خانواده فیلیپ میرود به محض دیدن مادر فیلیپ قصد تعـ*رض به او را میکند و یا فقط به قصد تخریب کردن به تانکر آب شلیک میکند. اما بوچ با وجود خلافکار بودنش انسانی شریف است. اوست که در اوایل فیلم به قصد تنبیه با لگد به صورت تری میکوبد و بخاطر موجود معصومی بنام فیلیپ او را میکشد. اما اشتباه نکنید قرار نیست با این توضیحات شما را به تماشای فیلمی دعوت کنم که فقط و فقط شعارهای اخلاقی میدهد. دزدیهایی که بوچ در طول فیلم مرتکب انها میشود فیلیپ را هم به دزدی تشویق میکند اما هنر فیلمساز اینجاست که تمام اینها را همانند یک بازی بچه گانه نشانمان میدهد. انگار بوچ با دیدن فیلیپ به دوران کودکیش بازگشته است و دارد با فیلیپ بازی میکند. هرچند که در آخر به نوعی قربانی همان ترفندهایی میشود که قبلا خواسته و ناخاسته انها را به فیلیپ آموخته بود. بوچ با بازی هنرمندانه و ظریف کوین کاستنر جزو بهترین و دوست داشتنی ترین ضد قهرمانهایی است که تاکنون تصویر شده اند. خلافکاری با این میزان عطوفت و مهربانی را تا بحال ندیده ایم. در یکی از سکانسهای به یاد ماندنی فیلم بوچ به روی پیرمردی که با نوه اش رفتاری خشن دارد اسلحه میکشد و او را مجبور میکند که به نوه اش بگوید دوستت دارم و به او یاد میدهد که چقدر ساده میتوان با کودکان بازی کرد و انها را دوست داشت. شاید محبتی که بوچ در پی آن است چیزی است که در کودکی خود او از خود او دریغ شده بود.
در طرف دیگر ماجرا شاهد دنیای قانون هستیم. قانونی بی رحم که فقط و فقط به فکر مجازات است. عادلانه و ناعادلانه بودنش هم فرقی نمیکند. مامور پلیسی که خود را مرموز تر از آن چیزی که واقعا هست نشان میدهد و به همکارش نظر سو دارد ناعادلانه بوچ را مورد هدف قرار میدهد. بوچ آرزوی رفتن به الاسکا سرزمین پدری اش را دارد و در آخر که زخمی شده و در محاصره پلیسهاست و میداند که هرگز انجا را نخواهد دید دست در جیب میکند تا اقلا عکس انجا را به فیلیپ بدهد تا شاید فیلیپ که به نوعی ادامه بوچ است روزی روزگاری انجا را ببیند. عنوان کنایه آمیز فیلم هم اشاره به همین کنتراست دارد. دنیایی که خلافکارش به مراتب انسان تر و شریف تر از پلیسش است. کلینت ایستوود به راستی نگران چنین دنیایی است. به خاطر همین است که در انتهای فیلم با مشت به صورت آن پلیس سنگدل میکوبد. بله بعد از هفده سال که از ساخته شدن فیلم میگذرد امکان دارد که بعضی از کنش های کاراکترها و وجه اخلاقی فیلم نخ نما به نظر برسند اما رابـ ـطه بوچ و فیلیپ بعد از حدود دودهه همچنان تر و تازه است و باهربار تماشای فیلم میتوان نکته تازه ای در این رابـ ـطه کشف کرد و همچنان از ان لـ*ـذت برد.بوچ انگار از همان برخورد اول با فیلیپ تصمیم میگیرد به شیوه خودش از او یک مرد واقعی بسازد و با دادن اسلحه به فیلیپ از او میخواهد که دزدان خانه را مجبور به تسلیم شدن کند. او به قدری رهاست که شرط آزادی فیلیپ و تسلیم شدن خودش را آرزوهای فیلیپ میگذارد و اگر خودش نتوانست به زندگی سرخوشانه اش ادامه دهد لا اقل فیلیپ به آرزوهای کوچکش برسد. چه حس غریبی دارد آن سکانس پایانی و گریه های فیلیپ که انگار به واقع یک دوست یک پدر را از دست داده نه گروگان گیرش را. کلینت ایستوود اثری ساخته که بیشتر از آن که با مغز سروکار داشته باشد با قلبمان کار دارد.
بهمن شیرمحمد[/BCOLOR]
دنیای بی نقص - A Perfect World
[/BCOLOR][BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
اما نفر سومی هم هست. تری که بوچ همراه او از زندان میگریزد. بوچ و تری دقیقا دو قطب مخالف هم هستند و تنها وجه اشتراکشان زندانی بودنشان است. تری یک آنارشیست به تمام معناست که کاری جز تخریب هر انچه در پیش رویش است ندارد و به هیچ چیزی قانع نیست. او در اوایل فیلم که به قصد دزدی غذا به خانه خانواده فیلیپ میرود به محض دیدن مادر فیلیپ قصد تعـ*رض به او را میکند و یا فقط به قصد تخریب کردن به تانکر آب شلیک میکند. اما بوچ با وجود خلافکار بودنش انسانی شریف است. اوست که در اوایل فیلم به قصد تنبیه با لگد به صورت تری میکوبد و بخاطر موجود معصومی بنام فیلیپ او را میکشد. اما اشتباه نکنید قرار نیست با این توضیحات شما را به تماشای فیلمی دعوت کنم که فقط و فقط شعارهای اخلاقی میدهد. دزدیهایی که بوچ در طول فیلم مرتکب انها میشود فیلیپ را هم به دزدی تشویق میکند اما هنر فیلمساز اینجاست که تمام اینها را همانند یک بازی بچه گانه نشانمان میدهد. انگار بوچ با دیدن فیلیپ به دوران کودکیش بازگشته است و دارد با فیلیپ بازی میکند. هرچند که در آخر به نوعی قربانی همان ترفندهایی میشود که قبلا خواسته و ناخاسته انها را به فیلیپ آموخته بود. بوچ با بازی هنرمندانه و ظریف کوین کاستنر جزو بهترین و دوست داشتنی ترین ضد قهرمانهایی است که تاکنون تصویر شده اند. خلافکاری با این میزان عطوفت و مهربانی را تا بحال ندیده ایم. در یکی از سکانسهای به یاد ماندنی فیلم بوچ به روی پیرمردی که با نوه اش رفتاری خشن دارد اسلحه میکشد و او را مجبور میکند که به نوه اش بگوید دوستت دارم و به او یاد میدهد که چقدر ساده میتوان با کودکان بازی کرد و انها را دوست داشت. شاید محبتی که بوچ در پی آن است چیزی است که در کودکی خود او از خود او دریغ شده بود.
در طرف دیگر ماجرا شاهد دنیای قانون هستیم. قانونی بی رحم که فقط و فقط به فکر مجازات است. عادلانه و ناعادلانه بودنش هم فرقی نمیکند. مامور پلیسی که خود را مرموز تر از آن چیزی که واقعا هست نشان میدهد و به همکارش نظر سو دارد ناعادلانه بوچ را مورد هدف قرار میدهد. بوچ آرزوی رفتن به الاسکا سرزمین پدری اش را دارد و در آخر که زخمی شده و در محاصره پلیسهاست و میداند که هرگز انجا را نخواهد دید دست در جیب میکند تا اقلا عکس انجا را به فیلیپ بدهد تا شاید فیلیپ که به نوعی ادامه بوچ است روزی روزگاری انجا را ببیند. عنوان کنایه آمیز فیلم هم اشاره به همین کنتراست دارد. دنیایی که خلافکارش به مراتب انسان تر و شریف تر از پلیسش است. کلینت ایستوود به راستی نگران چنین دنیایی است. به خاطر همین است که در انتهای فیلم با مشت به صورت آن پلیس سنگدل میکوبد. بله بعد از هفده سال که از ساخته شدن فیلم میگذرد امکان دارد که بعضی از کنش های کاراکترها و وجه اخلاقی فیلم نخ نما به نظر برسند اما رابـ ـطه بوچ و فیلیپ بعد از حدود دودهه همچنان تر و تازه است و باهربار تماشای فیلم میتوان نکته تازه ای در این رابـ ـطه کشف کرد و همچنان از ان لـ*ـذت برد.بوچ انگار از همان برخورد اول با فیلیپ تصمیم میگیرد به شیوه خودش از او یک مرد واقعی بسازد و با دادن اسلحه به فیلیپ از او میخواهد که دزدان خانه را مجبور به تسلیم شدن کند. او به قدری رهاست که شرط آزادی فیلیپ و تسلیم شدن خودش را آرزوهای فیلیپ میگذارد و اگر خودش نتوانست به زندگی سرخوشانه اش ادامه دهد لا اقل فیلیپ به آرزوهای کوچکش برسد. چه حس غریبی دارد آن سکانس پایانی و گریه های فیلیپ که انگار به واقع یک دوست یک پدر را از دست داده نه گروگان گیرش را. کلینت ایستوود اثری ساخته که بیشتر از آن که با مغز سروکار داشته باشد با قلبمان کار دارد.
بهمن شیرمحمد
