- عضویت
- 2015/11/08
- ارسالی ها
- 22,523
- امتیاز واکنش
- 65,135
- امتیاز
- 1,290
ماهنامه فیلم: بازی انتخابها و ارزشگذاری فیلمهای تاریخ سینما - و حتی انواع فهرستهایی که شامل فیلمهای کالت میشوند - همیشه برای علاقهمندان سینما لـ*ـذتهای ویژهی خودشان را داشتهاند و با وجود انتشار همه جور فهرست در این زمینه، هر روز بر تعدادشان افزوده میشود و حتی برخی سایتها و نشریههای معتبر سینمایی، ساختار اصلیشان را بر پایهی تنظیم چنین فهرستهایی بنا کردهاند. از این رو، یک نمونهی متفاوتتر و خواندنی از این بازی پرطرفدار «انتخاب آثار محبوب» را برای شما در نظر گرفتهایم که ادی دیزن از «منتال فلاس» زحمت جمعآوریاش از منابع مختلف را کشیده است.
بازیگران
جانی دپ: جادوگر شهر آز (۱۹۳۹)
دپ درباره دلیل علاقهاش به این فیلم گفته است: «دلم میخواست توفانی بهپا میشد و من را از زندگیام در سالهای نوجوانی جدا میکرد و با خود میبرد.»
هیث لجر: جادوگر شهر آز (۱۹۳۹)
لجر به این فیلم کلاسیک علاقهمند بود چون به گفتهی خودش «تنها فیلمی بود که در کودکی پدر و مادرش به او اجازه میدادند تماشا کند.»
جان تراولتا: یک مرد و یک زن (۱۹۶۶)
سایت آیامدیبی یک مرد و یک زن را فیلم محبوب جان تراولتا معرفی کرده است و به این نکته اشاره کرده که او در کودکی به فیلم یانکی دودل دندی (۱۹۴۶) هم علاقهمند بوده است.
تام هنکس: اودیسهی فضایی ۲۰۰۱ (۱۹۶۸)
هنکس بارها درباره علاقهاش به این فیلم کلاسیک استنلی کوبریک صحبت کرده است؛ از جمله در گردهماییای به مناسبت چهلسالگی این فیلم که هنکس آنجا دربارهاش گفت: «میتوانید این فیلم را بارها و بارها تماشا کنید و به معنا و مفهوم آن بیندیشید.» یکی از سایتهای مخصوص طرفداران تام هنکس نوشته که او تقریباً چهل بار این فیلم کوبریک را تماشا کرده است.
سلما هایک: ویلی ونکا و کارخانهی شکلات (۱۹۷۱)
در مطلبی در وبسایت «نیویورک تایمز» آمده است: «سلما هایک در ششسالگی و بعد از تماشای ویلی ونکا و کارخانهی شکلات به بازیگری علاقهمند شد.»
وین دیزل: بربادرفته (۱۹۳۹)
در سال ۲۰۰۶ در مصاحبهای با «اِل» از دیزل پرسیده شد: «آیا تا به حال فیلمی دیدهای که از نظر عاطفی با شخصیتی در آن همذاتپنداری کنی؟» که جوابش این بود: «کلارک گیبل در بربادرفته.» دیزل در برنامهی «باید اینو ببینی» هم بربادرفته را فیلم محبوبش معرفی کرده بود.
اوئن ویلسن: عشق گیج و منگ (۲۰۰۲) و نفوذی (۱۹۹۹)
ویلسن گفته بود: «عشق گیج و منگ را دوست داشتم. این فیلم باعث شد دست به قلم شوم و چیزی بنویسم. فیلم داستان سادهای دارد اما ثابت میکند که همه چیز در جزییات خلاصه میشود.» ویلسن به گلن ویپ از لسآنجلس دیلی نیوز هم گفته بود: «من عشق گیج و منگ، نفوذی و یونایتد۹۳ را دوست دارم.»
آنتونیو باندراس: نشانی از شر (۱۹۵۸) و خانوادهی اشرافی آمبرسن (۱۹۴۲)
باندراس از طرفداران اورسن ولز است. او در نظرسنجی راتن تومیتوز نشانی از شر را جزو پنج فیلم محبوبش (در کنار فیلمهای همیشهمحبوبی مثل لارنس عربستان و پدرخوانده) آورد و برای برنامهی «باید اینو ببینی» هم از نشانی از شر و فیلم دیگری از ولز یعنی خانوادهی اشرافی آمبرسن به عنوان فیلمهای محبوبش یاد کرد.
جولین مور: بچهی رُزمری (۱۹۶۸)
مور برای سری مطالب «تماشای فیلم با...» در «نیویورک تایمز» بچهی رُزمری را انتخاب کرد و نوشت: «وقتی به این موضوع فکر کردم که دلم میخواهد چه فیلمی را تماشا کنم، این اولین فیلمی بود که به ذهنم رسید. وای، من عاشق شروع این فیلم هستم.»
شارلیز ترون: من میتوانستم به آواز خواندن ادامه بدهم (۱۹۶۳)
ترون در برنامهی «باید اینو ببینی» به پرلمن گفت که من میتوانستم به آواز خواندن ادامه بدهم «بهترین فیلمی است که تا به حال دیدهام» و بعد دو بار گفت که این فیلم «محبوبترین فیلم تمام عمرم است.»
شیا لابوف: نجات سیلورمن (۲۰۰۱) و خنگ و خنگتر (۱۹۹۴)
در سایت آیامدیبی، این دو فیلم کمدی به عنوان فیلمهای محبوب لابوف ذکر شدهاند.
ریچارد گییر: حرفه: خبرنگار/ مسافر (۱۹۷۵)
گییر در برنامهی «باید اینو ببینی» به پرلمن گفت که این فیلم میکلآنجلو آنتونیونی همیشه یکی از فیلمهای محبوب او بوده است.
اوما تورمن: حرفهای پیش از خواب (۱۹۵۹)
تورمن در برنامهی «باید اینو ببینی» حرفهای پیش از خواب را فیلم محبوبش معرفی کرد و توضیح داد: «در تمام زندگیام میخواستم مثل دوریس دی باشم. یکی از فیلمهای محبوبم حرفهای پیش از خواب است که فیلمی ساده و سرخوش است که تماشای آن بسیار لـ*ـذتبخش است. از این نکته هم خوشم میآید که دوریس دی همیشه در فیلمهایش خودِ واقعیاش بود.»
مورگان فریمن: مولن روژ (۲۰۰۱)
در سال ۲۰۰۵ شرکت آیجیان از فریمن درباره چیزهایی که دوست دارد سؤال کرد. در بخش فیلم، فریمن این طور جواب داد: «فیلم محبوب من که خودم در آن بازی نکردهام؟ مولن روژ؛ که به نظرم فوقالعاده است.» شش سال بعد در پاسخ به سایت راتن تومیتوز هم دوباره همان نظر را تکرار کرد: «به نظرم یکی از بهترین فیلمهایی که تا به حال ساخته شده، مولن روژ است. همه چیز این فیلم در حد عالی است؛ تدوین، کارگردانی، طراحی لباس... همه چیز آن تقریباً بینقص است.»
ریس ویترسپون: Overboard (۱۹۸۷)
ویترسپون در حاشیهی برگزاری هشتادوچهارمین دورهی مراسم جوایز آکادمی این نکته را به رسانهها گفت.
دنیس کویید: لارنس عربستان (۱۹۶۲)
کویید در بحثی درباره دیوید لین، کارگردان لارنس عربستان گفته بود: «او همیشه کارگردان محبوب من بوده است. لارنس عربستان هم همیشه فیلم محبوب من بوده است.»
استیون اسپیلبرگ: لارنس عربستان (۱۹۶۲)
اسپیلبرگ به آمادهسازی نسخهی دیویدی این فیلم در سال ۲۰۰۰ کمک کرد و در مستندی که در آن دیویدی قرار داده شد، درباره تأثیر فیلم بر زندگیاش و اینکه چرا فیلم محبوب اوست توضیح داد.
ست مکفارلن: آوای موسیقی (۱۹۶۴)
مکفارلن در مصاحبهای با آیجیان در سال ۲۰۰۳ در پاسخ به این سؤال که فیلم محبوب او چیست، گفت: «باید آوای موسیقی را انتخاب کنم. متأسفم. میدانم که پاسخی دور از انتظار است اما دیوانهوار عاشق آوای موسیقیام. البته داریم درباره آوای موسیقی حرف میزنیم نه یک فیلم مستقل ناشناخته! خیلیها هم انتظار دارند من به CaddyShack (۱۹۸۰) اشاره کنم که خُب آن فیلم شمارهی دو من است.»
اورسن ولز: روشناییهای شهر (۱۹۳۱)
ولز روزگاری درباره این فیلم چارلی چاپلین گفته بود: «...اما باید روشناییهای شهر را ببینید... چاپلین را در روشناییهای شهر خواهید دید.»
رؤسای جمهور و سیاستمداران
باراک اوباما: پدرخوانده (۱۹۷۲) و پدرخوانده: قسمت ۲ (۱۹۷۴)
وقتی کیتی کوریک در دوران تبلیغات انتخابات ریاستجمهوری آمریکا از باراک اوباما، نامزد حزب دموکرات، پرسید فیلم محبوب او چیست، پاسخ داد: «به نظرم فیلم محبوبم پدرخوانده است؛ قسمت اول و دوم. قسمت سوم را خیلی دوست ندارم. به نظرم محبوبترین سکانس من افتتاحیهی پدرخوانده (۱۹۷۲) باشد که لحن تمام سه فیلم دیگر را پایهریزی میکند.»
بازیگران
جانی دپ: جادوگر شهر آز (۱۹۳۹)
دپ درباره دلیل علاقهاش به این فیلم گفته است: «دلم میخواست توفانی بهپا میشد و من را از زندگیام در سالهای نوجوانی جدا میکرد و با خود میبرد.»
هیث لجر: جادوگر شهر آز (۱۹۳۹)
لجر به این فیلم کلاسیک علاقهمند بود چون به گفتهی خودش «تنها فیلمی بود که در کودکی پدر و مادرش به او اجازه میدادند تماشا کند.»
جان تراولتا: یک مرد و یک زن (۱۹۶۶)
سایت آیامدیبی یک مرد و یک زن را فیلم محبوب جان تراولتا معرفی کرده است و به این نکته اشاره کرده که او در کودکی به فیلم یانکی دودل دندی (۱۹۴۶) هم علاقهمند بوده است.
تام هنکس: اودیسهی فضایی ۲۰۰۱ (۱۹۶۸)
هنکس بارها درباره علاقهاش به این فیلم کلاسیک استنلی کوبریک صحبت کرده است؛ از جمله در گردهماییای به مناسبت چهلسالگی این فیلم که هنکس آنجا دربارهاش گفت: «میتوانید این فیلم را بارها و بارها تماشا کنید و به معنا و مفهوم آن بیندیشید.» یکی از سایتهای مخصوص طرفداران تام هنکس نوشته که او تقریباً چهل بار این فیلم کوبریک را تماشا کرده است.
سلما هایک: ویلی ونکا و کارخانهی شکلات (۱۹۷۱)
در مطلبی در وبسایت «نیویورک تایمز» آمده است: «سلما هایک در ششسالگی و بعد از تماشای ویلی ونکا و کارخانهی شکلات به بازیگری علاقهمند شد.»
وین دیزل: بربادرفته (۱۹۳۹)
در سال ۲۰۰۶ در مصاحبهای با «اِل» از دیزل پرسیده شد: «آیا تا به حال فیلمی دیدهای که از نظر عاطفی با شخصیتی در آن همذاتپنداری کنی؟» که جوابش این بود: «کلارک گیبل در بربادرفته.» دیزل در برنامهی «باید اینو ببینی» هم بربادرفته را فیلم محبوبش معرفی کرده بود.
اوئن ویلسن: عشق گیج و منگ (۲۰۰۲) و نفوذی (۱۹۹۹)
ویلسن گفته بود: «عشق گیج و منگ را دوست داشتم. این فیلم باعث شد دست به قلم شوم و چیزی بنویسم. فیلم داستان سادهای دارد اما ثابت میکند که همه چیز در جزییات خلاصه میشود.» ویلسن به گلن ویپ از لسآنجلس دیلی نیوز هم گفته بود: «من عشق گیج و منگ، نفوذی و یونایتد۹۳ را دوست دارم.»
آنتونیو باندراس: نشانی از شر (۱۹۵۸) و خانوادهی اشرافی آمبرسن (۱۹۴۲)
باندراس از طرفداران اورسن ولز است. او در نظرسنجی راتن تومیتوز نشانی از شر را جزو پنج فیلم محبوبش (در کنار فیلمهای همیشهمحبوبی مثل لارنس عربستان و پدرخوانده) آورد و برای برنامهی «باید اینو ببینی» هم از نشانی از شر و فیلم دیگری از ولز یعنی خانوادهی اشرافی آمبرسن به عنوان فیلمهای محبوبش یاد کرد.
جولین مور: بچهی رُزمری (۱۹۶۸)
مور برای سری مطالب «تماشای فیلم با...» در «نیویورک تایمز» بچهی رُزمری را انتخاب کرد و نوشت: «وقتی به این موضوع فکر کردم که دلم میخواهد چه فیلمی را تماشا کنم، این اولین فیلمی بود که به ذهنم رسید. وای، من عاشق شروع این فیلم هستم.»
شارلیز ترون: من میتوانستم به آواز خواندن ادامه بدهم (۱۹۶۳)
ترون در برنامهی «باید اینو ببینی» به پرلمن گفت که من میتوانستم به آواز خواندن ادامه بدهم «بهترین فیلمی است که تا به حال دیدهام» و بعد دو بار گفت که این فیلم «محبوبترین فیلم تمام عمرم است.»
شیا لابوف: نجات سیلورمن (۲۰۰۱) و خنگ و خنگتر (۱۹۹۴)
در سایت آیامدیبی، این دو فیلم کمدی به عنوان فیلمهای محبوب لابوف ذکر شدهاند.
ریچارد گییر: حرفه: خبرنگار/ مسافر (۱۹۷۵)
گییر در برنامهی «باید اینو ببینی» به پرلمن گفت که این فیلم میکلآنجلو آنتونیونی همیشه یکی از فیلمهای محبوب او بوده است.
اوما تورمن: حرفهای پیش از خواب (۱۹۵۹)
تورمن در برنامهی «باید اینو ببینی» حرفهای پیش از خواب را فیلم محبوبش معرفی کرد و توضیح داد: «در تمام زندگیام میخواستم مثل دوریس دی باشم. یکی از فیلمهای محبوبم حرفهای پیش از خواب است که فیلمی ساده و سرخوش است که تماشای آن بسیار لـ*ـذتبخش است. از این نکته هم خوشم میآید که دوریس دی همیشه در فیلمهایش خودِ واقعیاش بود.»
مورگان فریمن: مولن روژ (۲۰۰۱)
در سال ۲۰۰۵ شرکت آیجیان از فریمن درباره چیزهایی که دوست دارد سؤال کرد. در بخش فیلم، فریمن این طور جواب داد: «فیلم محبوب من که خودم در آن بازی نکردهام؟ مولن روژ؛ که به نظرم فوقالعاده است.» شش سال بعد در پاسخ به سایت راتن تومیتوز هم دوباره همان نظر را تکرار کرد: «به نظرم یکی از بهترین فیلمهایی که تا به حال ساخته شده، مولن روژ است. همه چیز این فیلم در حد عالی است؛ تدوین، کارگردانی، طراحی لباس... همه چیز آن تقریباً بینقص است.»
ریس ویترسپون: Overboard (۱۹۸۷)
ویترسپون در حاشیهی برگزاری هشتادوچهارمین دورهی مراسم جوایز آکادمی این نکته را به رسانهها گفت.
دنیس کویید: لارنس عربستان (۱۹۶۲)
کویید در بحثی درباره دیوید لین، کارگردان لارنس عربستان گفته بود: «او همیشه کارگردان محبوب من بوده است. لارنس عربستان هم همیشه فیلم محبوب من بوده است.»
استیون اسپیلبرگ: لارنس عربستان (۱۹۶۲)
اسپیلبرگ به آمادهسازی نسخهی دیویدی این فیلم در سال ۲۰۰۰ کمک کرد و در مستندی که در آن دیویدی قرار داده شد، درباره تأثیر فیلم بر زندگیاش و اینکه چرا فیلم محبوب اوست توضیح داد.
ست مکفارلن: آوای موسیقی (۱۹۶۴)
مکفارلن در مصاحبهای با آیجیان در سال ۲۰۰۳ در پاسخ به این سؤال که فیلم محبوب او چیست، گفت: «باید آوای موسیقی را انتخاب کنم. متأسفم. میدانم که پاسخی دور از انتظار است اما دیوانهوار عاشق آوای موسیقیام. البته داریم درباره آوای موسیقی حرف میزنیم نه یک فیلم مستقل ناشناخته! خیلیها هم انتظار دارند من به CaddyShack (۱۹۸۰) اشاره کنم که خُب آن فیلم شمارهی دو من است.»
اورسن ولز: روشناییهای شهر (۱۹۳۱)
ولز روزگاری درباره این فیلم چارلی چاپلین گفته بود: «...اما باید روشناییهای شهر را ببینید... چاپلین را در روشناییهای شهر خواهید دید.»
رؤسای جمهور و سیاستمداران
باراک اوباما: پدرخوانده (۱۹۷۲) و پدرخوانده: قسمت ۲ (۱۹۷۴)
وقتی کیتی کوریک در دوران تبلیغات انتخابات ریاستجمهوری آمریکا از باراک اوباما، نامزد حزب دموکرات، پرسید فیلم محبوب او چیست، پاسخ داد: «به نظرم فیلم محبوبم پدرخوانده است؛ قسمت اول و دوم. قسمت سوم را خیلی دوست ندارم. به نظرم محبوبترین سکانس من افتتاحیهی پدرخوانده (۱۹۷۲) باشد که لحن تمام سه فیلم دیگر را پایهریزی میکند.»
دانلود رمان های عاشقانه