بهترین و تماشاییترین فیلمهای ساخته زنان در سال ۲۰۱۸
روزنامه قانون -مریم شاهپوری:
این یک داستان قدیمی است. حتی زمانی که صنعت سرگرمی دايم از اهمیت تنوع جنسیتی و نژادی سینماگران در پشت دوربین میگوید، باز هم این فیلمسازان زن هستند که از برخی جوایز ومراسم سینمایی مهم سال بیرون میمانند.
تارنمای ماهنامه فیلم اخیرا در گزارشی به موضوع حذف و نادیده گرفتن زنان در اسکار پرداخته است.گزارشی که در آن نشان میدهد چگونه در سال 2018 فیلمسازان زن از اکثر جوایز مهم جامانده اند. در ادامه این گزارش را می خوانیم. در سال ۲۰۱۸، گلدن گلوب، جوایز انتخاب منتقدان، اتحادیه کارگردانان و بفتا،همه از نامزد کردن یک فیلمساز زن در رشته بهترین کارگردان بازماندند(گلدن گلوب، جوایزانتخاب منتقدان و بفتا،حتی آثار کارگردانان زن را در رشتههای بهترین فیلم سال هم نامزد نکردند و فقط لین رمزی با هرگز واقعا اینجا نبودی در رشته «فیلم شاخص بریتانیایی» در بفتا نامزد شد).
این روزها که پیشبینی برندگان احتمالی اسکار به اوج خودش رسیده است، همچنان شاهد فقدان توجه به این فیلمها و خالقانشان هستیم و این موضوع نشان میدهد که باقی فصل جوایز سال ۲۰۱۸ هم در همان مسیر پیشین طی خواهد شد و مثل همیشه فیلمهای زیادی هستند که باید به رقابت راه پیدا کنند ولی خیلی ساده بیرون میمانند و این شرمآورست.در سال ۲۰۱۸ شماری از فیلمهای ارزشمند را زنان کارگردانی کردند که از میانشان، جدیدترین آثار دبرا گرنیک، تامارا جنکینز و لین رمزی بهتازگی در جوایز اسپریت (ویژه فیلمهای مستقل) در رشته بهترین کارگردانی نامزد شدهاند. سایر فیلمهای برجستهای که زنان فیلمساز ساختهاند هم در برخی جوایز مورد توجه و تحسین قرار گرفتهاند.از جمله سوارکار اثر کلویی ژائو (که اخیرا جایزه بهترین فیلم جوایز گاتم و انجمن ملی منتقدان فیلم را برنده شد) و اصلا میتونی منو ببخشی؟ به کارگردانی ماریئل هِلِر.
با وجود این فیلمها و نمونههایی دیگر، اما و اگرهایی مانند اینکه «اگر زنان به اندازه کافی فیلم خوب ساخته بودند» یا «اگر فیلمهایی که زنان ساختهاند به اندازه کافی خوب بودند» دیگر مطرح نمیشوند (وقتی سال گذشته جوایز بفتا از نامزد کردن حداقل یک فیلمساز زن در رشته بهترین کارگردانی هم ناتوان بود، مارک ساموئلسن رییس هیات فیلم بفتا، حرفی جز این برای گفتن نداشت که «خب، همه فیلمهایی که مردان کارگردانی کردهاند بهترند. فقط پنج نامزد داریم. من شیفته لیدی برد هستم که کارگردانی بسیار خوبی دارد و فیلمنامهای فوقالعاده که گرتا گرویگ برایش نامزد هم شده است. اما از شما میپرسم که کدام نامزد کارگردانی را میتوانید از فهرست خارج کنید تا بشود گرویگ یا جو رایت را جایشگزینش کرد؟»).
این بهانههای پوشالی چندان دوامی نداشتند و امسال بیشتر چنین به نظر میرسد که اغلب خودشان را به فراموشی زدهاند. به هر حال آنچه در ادامه میخوانید هفت فیلم از فیلمسازان زنی هستند که تقریبا بهترین فیلمهای کارنامهشان را در سال ۲۰۱۸ ساختند و همچنان مورد بیاعتنایی قرار گرفتند.
روزنامه قانون -مریم شاهپوری:
این یک داستان قدیمی است. حتی زمانی که صنعت سرگرمی دايم از اهمیت تنوع جنسیتی و نژادی سینماگران در پشت دوربین میگوید، باز هم این فیلمسازان زن هستند که از برخی جوایز ومراسم سینمایی مهم سال بیرون میمانند.
تارنمای ماهنامه فیلم اخیرا در گزارشی به موضوع حذف و نادیده گرفتن زنان در اسکار پرداخته است.گزارشی که در آن نشان میدهد چگونه در سال 2018 فیلمسازان زن از اکثر جوایز مهم جامانده اند. در ادامه این گزارش را می خوانیم. در سال ۲۰۱۸، گلدن گلوب، جوایز انتخاب منتقدان، اتحادیه کارگردانان و بفتا،همه از نامزد کردن یک فیلمساز زن در رشته بهترین کارگردان بازماندند(گلدن گلوب، جوایزانتخاب منتقدان و بفتا،حتی آثار کارگردانان زن را در رشتههای بهترین فیلم سال هم نامزد نکردند و فقط لین رمزی با هرگز واقعا اینجا نبودی در رشته «فیلم شاخص بریتانیایی» در بفتا نامزد شد).
این روزها که پیشبینی برندگان احتمالی اسکار به اوج خودش رسیده است، همچنان شاهد فقدان توجه به این فیلمها و خالقانشان هستیم و این موضوع نشان میدهد که باقی فصل جوایز سال ۲۰۱۸ هم در همان مسیر پیشین طی خواهد شد و مثل همیشه فیلمهای زیادی هستند که باید به رقابت راه پیدا کنند ولی خیلی ساده بیرون میمانند و این شرمآورست.در سال ۲۰۱۸ شماری از فیلمهای ارزشمند را زنان کارگردانی کردند که از میانشان، جدیدترین آثار دبرا گرنیک، تامارا جنکینز و لین رمزی بهتازگی در جوایز اسپریت (ویژه فیلمهای مستقل) در رشته بهترین کارگردانی نامزد شدهاند. سایر فیلمهای برجستهای که زنان فیلمساز ساختهاند هم در برخی جوایز مورد توجه و تحسین قرار گرفتهاند.از جمله سوارکار اثر کلویی ژائو (که اخیرا جایزه بهترین فیلم جوایز گاتم و انجمن ملی منتقدان فیلم را برنده شد) و اصلا میتونی منو ببخشی؟ به کارگردانی ماریئل هِلِر.
با وجود این فیلمها و نمونههایی دیگر، اما و اگرهایی مانند اینکه «اگر زنان به اندازه کافی فیلم خوب ساخته بودند» یا «اگر فیلمهایی که زنان ساختهاند به اندازه کافی خوب بودند» دیگر مطرح نمیشوند (وقتی سال گذشته جوایز بفتا از نامزد کردن حداقل یک فیلمساز زن در رشته بهترین کارگردانی هم ناتوان بود، مارک ساموئلسن رییس هیات فیلم بفتا، حرفی جز این برای گفتن نداشت که «خب، همه فیلمهایی که مردان کارگردانی کردهاند بهترند. فقط پنج نامزد داریم. من شیفته لیدی برد هستم که کارگردانی بسیار خوبی دارد و فیلمنامهای فوقالعاده که گرتا گرویگ برایش نامزد هم شده است. اما از شما میپرسم که کدام نامزد کارگردانی را میتوانید از فهرست خارج کنید تا بشود گرویگ یا جو رایت را جایشگزینش کرد؟»).
این بهانههای پوشالی چندان دوامی نداشتند و امسال بیشتر چنین به نظر میرسد که اغلب خودشان را به فراموشی زدهاند. به هر حال آنچه در ادامه میخوانید هفت فیلم از فیلمسازان زنی هستند که تقریبا بهترین فیلمهای کارنامهشان را در سال ۲۰۱۸ ساختند و همچنان مورد بیاعتنایی قرار گرفتند.