بهترین موزیکالهای سینما؛ هم فیلم، هم موزیک
انتخاب بهترین موزیکالهای تاریخ سینماکار بسیار سختی است و این بدان سبب است که آنقدر کارهای خوب در این ژانر داریم که انتخاب ۱۰ فیلم برتر و حذف دهها فیلم سزاوار دیگر شهامت عظیمی را میطلبد. از همین طریق است که هم موزیکالهای کلاسیکی مثل «آوای موسیقی» (در ایران با نام «اشکها و لبخندها»)، «بانوی زیبای من»، «یک امریکایی در پاریس»، «Show Boat» و «پادشاه و من» از لیست بهترینها بیرون میمانند و هم موزیکالهای طلایی باب فاسی مثل «تمامی آن جز» در سال ۱۹۸۰. به فهرست حذف شدههای اجباری و گریز ناپذیر بیافزایید موزیکالهای مدرنتری مثل «مولن روژ» کار باز لورمن استرالیایی و محصول ۲۰۰۱ و «شیکاگو» را که یک سال بعداز آن اسکارهای اصلی را درو کرد و همچنین «لالالند» را که برنده بزرگ اسکارهای ۲۰۱۶ بود و آن را دیمی ین شازل جوان ساخته است.
در سالهای اخیر «بزرگترین شومن»، «آنا و آخرالزمان» و «بازگشت مری پاپینز» هم موزیکالهای چشمگیری بودهاند، ولی به سبب ویژگیهای فوقالعاده موزیکالهایی که از اواخر دهه ۱۹۳۰ تا اواسط دهه ۱۹۵۰ ساخته و عرضه شدند، هیچیک از این فیلمها به لیست بهترینها راه نمییابند. این در حالی است که از همان بدو ناطق شدن سینما (۱۹۲۷) فیلمهای موزیکال هم به لطف نواهای دائمی و ساز و آوازشان از محبوبین سینماروها شدند و در همان شروع ناطقها فیلم «خواننده جز» سروصدای زیادی بپا کرد و جوایز متعددی را برد.
برخی میگویند «Hello Dolly» در سال ۱۹۶۹ بهرغم برخی موفقیتها، ظرفیت فیلمهای موزیکال را لااقل از منظر سینماروها پر و تمام کرد، ولی فقط یک سال پیشتر موزیکال دیگری همچون «دختر مسخره» با بازی باربارا استرایسند در نقش اصلی چند جایزه اصلی اسکار را کسب کرده بود.
هرچه بود، موزیکالها پساز مرگ بالنسبه زودرس باب فاسی در اوایل دهه ۱۹۸۰ از یادها رفتند و بمدت ۲۰ سال مثل دکانی بودند که کاملاً بسته و پلمب شدهاند، اما ازابتدای دهه ۲۰۰۰ حیات آنها مجدداً پر رونق شد و تقریباً در هر یک از این سالها حداقل یک موزیکال بسیار موفق داشتهایم که تبدیل به پر طرفدارترین و درآمدسازترین فیلمها شدهاند و با این که ساخت آثار تازهای از این ژانر لزوماً اولویت نخست استودیوها پس از فروکش کردن نسبی بیماری کرونا در دنیای سینما نیست، اما خیلیها آرزو دارند کهای کاش بهجای این همه پرداختن به فیلمهای کمیک استریپی یا کارهای علمی- تخیلی، فضایی و اکشن، سینما به فکر بازسازی موزیکالهای کلاسیک میافتاد یا به ساخت موزیکالهای مدرن دو دهه اخیر خود استمرار میبخشید.
با چنین توضیحات و پیش زمینهای میتوان فهمید چرا و چگونه ۱۰ فیلمی که بهعنوان بهترینهای ژانر موزیکال اسم و وصفشان در این مطلب میآید، محصولاتی واقعاً برتر و نشانه غنای زمانه خویش بودهاند و همگی به قدری خوباند که هم میتوانند بهترین باشند و هم با سپردن این مقام به سایرین هفتم و نهم و دهم تلقی شوند. با این حال چه کسی جرأت دارد رتبه اول را به فیلم فراموش نشدنی «آواز زیر باران» نسپرد و چهکسی میتواند کارهای فرد استر و سیمای بسیار زنده جین کلی را در فیلمهای موزیکال آن ایام ببینند و حتی برای یک لحظه چشم از این ساحران خیره کننده هنر موزیکال بردارد.