پژوهشگران دانماركي ميگويند سن مردان به هنگام پدر شدن در سلامت فرزندان آنها نقش دارد. يك مطالعه نشان ميدهد نوزادان پدران ۴۰تا ۶۰ساله در مقايسه با نوزادان پدران ۲۰تا ۲۹ساله در معيار آپگار امتياز كمتري بدست ميآورند. احتمال پايين بودن امتياز نوزادان مرداني كه در دهه چهارم و پنجم عمر خود تازه پدر شدهاند در معيار "آپگار" Apgarكمتر از نوزادان مرداني است كه در دهه ۲۰پدر ميشوند. معيار آپگار براي اولين بار در سال ۱۹۵۲ابداع شد. اين معيار نوزادان تازه متولد شده را از نظر پنج شاخص تلاش تنفسي، ضربان قلب، رفلكس تحريك پذيري، سفتي عضله و رنگ پوست ارزيابي ميكند. ارزش هر شاخص در اين معيار از صفر تا دو (بدترين و بهترين) تعيين شده است. بنابراين جمع كل امتياز ۱۰حد مطلوب محسوب ميشود. اين معيار طي يك دقيقه و پنج دقيقه پس از تولد نوزاد محاسبه ميشود. طي چند سال گذشته، مطالعات متعدد سن بالاي پدران را با بروز عوارض بارداري از جمله مرگ جنين و تولدهاي زودهنگام مرتبط شناختهاند. با اين وجود اطلاعات اندكي در مورد تاثير سن پدر در بروز بيماريهاي جسمي كودكان در بدو تولد وجود دارد. دكتر "يوليان سان" از دانشگاه آرهوس در دانمارك و همكارانش اطلاعات مربوط به بيش از ۷۰هزار زوج را كه فرزند اول خود را طي سالهاي ۱۹۸۰تا ،۱۹۹۶بدنيا آورده بودند، تجزيه و تحليل كردند. اين گروه تحقيقاتي گزارش دادند، در مقايسه با پدران ۲۰تا ۲۹ساله، پدران ۴۵تا ۴۹ساله و آنهايي كه ۵۰سال يا بيشتر داشتند احتمال اينكه نوزادان آنها در معيار آپگار امتياز يك تا سه بدست آورد ۶۴تا ۴۹درصد بيشتر بود. علاوه برآن پدران ۴۵سال به بالا بيشتر احتمال دارد امتياز فرزند آنها در معيار آپگار پنج دقيقه بعد از تولد كمتر از هفت باشد. سان و همكارانش گفتند: ارتباط زيست شناختي بين بالا بودن سن پدر و پايين بودن امتيازات آپگار شناخته نشده است. با اين وجود برخي مطالعات نشان دادهاند فعاليت برخي ژنهاي پدر براي رشد جفت مهم است از طرف ديگر تغييرات كروموزمي با بالا رفتن سن پدر افزايش مييابد."