آیدا.ف
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2017/02/07
- ارسالی ها
- 5,830
- امتیاز واکنش
- 35,457
- امتیاز
- 1,120
- سن
- 20
راه های جستوجو
کلید اصلی جستجوی دنباله داران در این سه نکته است:
جستجوی دنباله دارها در اطراف خورشید
برنامه جستجو در این روش بسیار سر راست است. طوری در سایه یک تیر چراغ برق بنشینید که قرص خورشید دیده نشود. سپس اطراف خورشید را تا فاصله 20 درجه از آن جستجو کنید، به تلسکوپ نیست. به ندرت ، دنباله دارانی به این روش کشف شده‌اند، بخصوص دنباله دار درخشان (1910 - آ) که از طرف مخالف زمین به خورشید نزدیک شد. این دنباله دار که به "دنباله دار روز هنگام" معروف است در سال 1289 ه.خ در ایران رؤیت شد. نخستین بار کارگران راه آهن در آفریقای جنوبی این دنباله دار را پس از عبور از حضیض خورشیدی دیده بودند. در سال 1346 کسی گزارش داد که دنباله دار مابهی را یافته است، آنچه او دیده بود احتمالا ابر سیروس درازی بیش نبوده است.
هنگام شفق و فلق
جستجوی دنباله دارهای درخشان پس از غروب و پیش از طلوع آفتاب با دوربین شکاری به زحمت آن می‌ارزد. افق را نیم ساعت پس از غروب خورشید و پیش از طلوع آن به دقت جستجو کنید.
رصد دسته جمعی
این برنامه را بهتر است در یک انجمن نجومی یا دست کم با همراهی چند راصد علاقمند انجام دهید. یک بار در چنین برنامه‌ای ، آسمان به 428 قسمت تقسیم شده بود و افراد وظیفه داشتند در شب صاف ، تعدادی از این بخشها را تا محدوده قدر 6 برای یافتن دنباله دارها ، یا در برخی بخشها برای یافتن نواختران جستجو کنند. البته برای هر فرد بخت کشف دنباله دار ، به این روش بسیار کم است، مگر آْنکه شامل تمام آسمان شود و بخصوص بخشهایی را که منطبق با آسمان شامگاهی در غرب و یا صبحگاهی در شرق است نیز در بر بگیرد
کلید اصلی جستجوی دنباله داران در این سه نکته است:
- تلسکوپ یا دوربین دو چشمی خود را همواره آماده نگهدارید و اوقات بیشتری را صرف رصدآسمان نمائید. با افزاری که در گوه‌ای افتاده باشد و از آن استفاده نشود هیچ وقت نمی‌توان چیزی کشف کرد. ارزش کارهای هر اخترشناسی ذوقی کار بیش از آنکه به افزار مورد استفاده بستگی داشته باشد وابسته به قابلیتهای ذاتی اوست. هر چه مقدار وقتی را که صرف رصد شبانه می‌کنید بیشتر باشد، بخت و اقبالتان برای کشف دنباله‌دارها بیشتر می‌شود.
- از پیش در ذهن خود تصوری از آنچه دنباله دارها بدان شبیه هستند داشته باشید. در این صورت هرگز اجرام دیگر را با آنها اشتباه نخواهید گرفت و این یعنی ، که هر دنباله دار شناخته شده‌ای را که ممکن باشد شخصا رصد کنید و بازگشت دوره‌ای آن را نیز زیر نظر بگیرید.
- از پیش بدانید که دنباله دارها به چه چیزی شبیه نیستند. برای این کار در درجه نخست باید تمام اختران فهرست "مسیه" را بشناسید. مثلا بد نیست بدانید که خوشه‌های گوی سان از درون تلسکوپ ظاهری دانه دانه دارند و حدود اغلبکهکشانها به وضوح مشخص است. در مقایسه ، درخشش دنباله دارها ، محو و کمرنگ است. تلاش کنید تا هر اختری را که در محدوده توان تلسکوپ ماست دست کم یک بار به چشم ببینید. چه بسیار تازه کارانی که سحابی کله قندی و را به خیال دنباله داری ناشناخته "کشف" کرده‌اند.
جستجوی دنباله دارها در اطراف خورشید
برنامه جستجو در این روش بسیار سر راست است. طوری در سایه یک تیر چراغ برق بنشینید که قرص خورشید دیده نشود. سپس اطراف خورشید را تا فاصله 20 درجه از آن جستجو کنید، به تلسکوپ نیست. به ندرت ، دنباله دارانی به این روش کشف شده‌اند، بخصوص دنباله دار درخشان (1910 - آ) که از طرف مخالف زمین به خورشید نزدیک شد. این دنباله دار که به "دنباله دار روز هنگام" معروف است در سال 1289 ه.خ در ایران رؤیت شد. نخستین بار کارگران راه آهن در آفریقای جنوبی این دنباله دار را پس از عبور از حضیض خورشیدی دیده بودند. در سال 1346 کسی گزارش داد که دنباله دار مابهی را یافته است، آنچه او دیده بود احتمالا ابر سیروس درازی بیش نبوده است.
هنگام شفق و فلق
جستجوی دنباله دارهای درخشان پس از غروب و پیش از طلوع آفتاب با دوربین شکاری به زحمت آن می‌ارزد. افق را نیم ساعت پس از غروب خورشید و پیش از طلوع آن به دقت جستجو کنید.
رصد دسته جمعی
این برنامه را بهتر است در یک انجمن نجومی یا دست کم با همراهی چند راصد علاقمند انجام دهید. یک بار در چنین برنامه‌ای ، آسمان به 428 قسمت تقسیم شده بود و افراد وظیفه داشتند در شب صاف ، تعدادی از این بخشها را تا محدوده قدر 6 برای یافتن دنباله دارها ، یا در برخی بخشها برای یافتن نواختران جستجو کنند. البته برای هر فرد بخت کشف دنباله دار ، به این روش بسیار کم است، مگر آْنکه شامل تمام آسمان شود و بخصوص بخشهایی را که منطبق با آسمان شامگاهی در غرب و یا صبحگاهی در شرق است نیز در بر بگیرد
