- عضویت
- 2019/07/30
- ارسالی ها
- 643
- امتیاز واکنش
- 6,615
- امتیاز
- 602
- سن
- 26
شنیدن: Hearing
گوشه حلزونی شکل کاملاً شبیه پستانداران دارند فقط لاله گوش ندارند. دامنه شنیدن طیور مابین ۱۰۰ تا ۲۸۰۰ هرتز(Hz) است.شنوایی طیور نسبت به پستانداران ضعیف تر است. ولی طیور بیشتر از صدا استفاده می کنند.مادر جوجه ها را توسط صدا و تکرار آن به خود جلب می کند و یا آنها را پیدا می کند.قدرت تمایز و تشخیص صدا در طیور نسبت به پستانداران بهتر و قوی تر است.طیور عموماً صداهایی که کوتاه هستند و تکرار می شوند را دنبال می کنند.بهترین دامنه فرکانس شنیدن در طیور ۳۰۰ تا ۷۰۰ هرتز است. چون لاله گوش ندارند از همه طرف صدا را می شنوند و در جهت یابی کمی مشکل دارند.
سیستم دالانی:
به دلیل اینکه طیور پرنده هستند و برای پرواز آداپته شده اند علاوه بر بخش حلزونی گوش Labyrinth که در تعادل و حرکت پاها و بال ها نقش دارد سیستم دیگری بهنام سیستم وستیبولار Vestibular که در استخوان لابیرنت و در انتهای حلزونی گوش قرار دارد به تعادل حیوان و بالا نگه داشتن سر ایا در موقعیت مناسب نگه داشتن آن و حرکت پاها و بال ها کمک می کند.
در طیور مثلاً کبوتر زمانی که یک یا هر دو لابیرنت Labyrinth در بخش مارپیچی گوش قطع شوند این سیستم به تعادل حیوان کمک می کند. برای نگه داشتن طبیعی سر و حرکت پاها و ... نیاز به پالسهای بینایی و دیدن دارند.
ظرفیت تحمل درد:
طیور درد را مانند انسان و سایر پستانداران حس می کنند.
پوست تو از اعصاب حساس به درد پوشیده شده است. از لحاظ مکانیسم درک و تحمل درد کاملا شبیه پستانداران و گاو هستند.عمل نوک زدن به پر و قاعده پر و کانیبالیسم برای طیور دردناک است.
ریش و تاج خروس به درد حساس است. تحـریـ*ک دردی این ناحیه موجب بروز رفتارهای همانند فرار، پریدن، تکان دادن بال و صدا کردن می شود.
چشایی: Taste
در سه ماهگی قوه چشایی توی کامل میشود. زبان و ته حلق حس چشایی دارند.تحمل بالایی برای اسیدی بودن و بازی بودن دارند.طیور به شکر ها و قند های معمولی بی علاقه هستند. ولی زمانی که شکر به غذا و آب جوجه ها و طیور افزوده شد ، آنها خوراک بیشتری خوردند.طیور می توانند کربوهیدراتهای مختلف را تشخیص دهند ولی به تلخی و شوری حساس هستند.
طیور فقط 0.9 درصد نمک محلول در آب را تحمل می کند و بعد از آن دیگر آب نمی خورند. زمانی که آب ۲ درصد نمک داشته باشد ، از تشنگی می میرند ولی آب نمی خورند.طعم های مختلف را وقتی در آب است بیشتر از خوراک تشخیص میدهند.آنها تا اندازه ای مزه های اسیدی و قلیایی را می توانند تحمل کنند. مرغ ها آبی که دمای آن 5/5 درجه بیشتراز دمای بدن آنها باشد را استفاده نمی کنند.
بویایی:
طیور اپیتلیوم بویایی را دارند ولی حساسیت به بو در آنها به مقدار ناچیزی تکامل یافته است. تشخیص بوهان در طیور بسیار ضعیف تر از انسان است.
گوشه حلزونی شکل کاملاً شبیه پستانداران دارند فقط لاله گوش ندارند. دامنه شنیدن طیور مابین ۱۰۰ تا ۲۸۰۰ هرتز(Hz) است.شنوایی طیور نسبت به پستانداران ضعیف تر است. ولی طیور بیشتر از صدا استفاده می کنند.مادر جوجه ها را توسط صدا و تکرار آن به خود جلب می کند و یا آنها را پیدا می کند.قدرت تمایز و تشخیص صدا در طیور نسبت به پستانداران بهتر و قوی تر است.طیور عموماً صداهایی که کوتاه هستند و تکرار می شوند را دنبال می کنند.بهترین دامنه فرکانس شنیدن در طیور ۳۰۰ تا ۷۰۰ هرتز است. چون لاله گوش ندارند از همه طرف صدا را می شنوند و در جهت یابی کمی مشکل دارند.
سیستم دالانی:
به دلیل اینکه طیور پرنده هستند و برای پرواز آداپته شده اند علاوه بر بخش حلزونی گوش Labyrinth که در تعادل و حرکت پاها و بال ها نقش دارد سیستم دیگری بهنام سیستم وستیبولار Vestibular که در استخوان لابیرنت و در انتهای حلزونی گوش قرار دارد به تعادل حیوان و بالا نگه داشتن سر ایا در موقعیت مناسب نگه داشتن آن و حرکت پاها و بال ها کمک می کند.
در طیور مثلاً کبوتر زمانی که یک یا هر دو لابیرنت Labyrinth در بخش مارپیچی گوش قطع شوند این سیستم به تعادل حیوان کمک می کند. برای نگه داشتن طبیعی سر و حرکت پاها و ... نیاز به پالسهای بینایی و دیدن دارند.
ظرفیت تحمل درد:
طیور درد را مانند انسان و سایر پستانداران حس می کنند.
پوست تو از اعصاب حساس به درد پوشیده شده است. از لحاظ مکانیسم درک و تحمل درد کاملا شبیه پستانداران و گاو هستند.عمل نوک زدن به پر و قاعده پر و کانیبالیسم برای طیور دردناک است.
ریش و تاج خروس به درد حساس است. تحـریـ*ک دردی این ناحیه موجب بروز رفتارهای همانند فرار، پریدن، تکان دادن بال و صدا کردن می شود.
چشایی: Taste
در سه ماهگی قوه چشایی توی کامل میشود. زبان و ته حلق حس چشایی دارند.تحمل بالایی برای اسیدی بودن و بازی بودن دارند.طیور به شکر ها و قند های معمولی بی علاقه هستند. ولی زمانی که شکر به غذا و آب جوجه ها و طیور افزوده شد ، آنها خوراک بیشتری خوردند.طیور می توانند کربوهیدراتهای مختلف را تشخیص دهند ولی به تلخی و شوری حساس هستند.
طیور فقط 0.9 درصد نمک محلول در آب را تحمل می کند و بعد از آن دیگر آب نمی خورند. زمانی که آب ۲ درصد نمک داشته باشد ، از تشنگی می میرند ولی آب نمی خورند.طعم های مختلف را وقتی در آب است بیشتر از خوراک تشخیص میدهند.آنها تا اندازه ای مزه های اسیدی و قلیایی را می توانند تحمل کنند. مرغ ها آبی که دمای آن 5/5 درجه بیشتراز دمای بدن آنها باشد را استفاده نمی کنند.
بویایی:
طیور اپیتلیوم بویایی را دارند ولی حساسیت به بو در آنها به مقدار ناچیزی تکامل یافته است. تشخیص بوهان در طیور بسیار ضعیف تر از انسان است.