اصول زندگی رمز خوشی ها در زندگی

[*بانو بهار*]

در میان مرفهین افرادی را می بینیم که در تعریف جامعه، متدین و به قول معروف حزب اللّهی هستند؛ ولی در تعریف دینی متدین محسوب نمی شوند.

این افراد ملاک های دینی ندارند و در جهلی فرو رفته اند که خود از آن بی خبرند. دین و نظاره کردن این افراد بسیار دردناک است و ناراحت کننده، زیرا چون در عرف و دید جامعه این افراد نشان دینداری دارند؛ عملکردشان قطعاً به پای دین گذاشته می شود.

برتری عده ای بر عده ی دیگر در مال و ثروت و رزق و روزی به این علت است بین آن ها پیوند برقرار شود تا مساوی و هم سطح شوند




این گونه افراد باید بسیار مراقب رفتار و عملکردشان باشند زیرا بازخواستشان سنگین تر است. این ها رنگ و بوی دین را دارند؛ تنها نباید به ظاهر اکتفا کنند و نماز و روزه را نشان دینداری و برتری خود بدانند؛ باید سبک و سیره ی زندگیشان مناسبات دینی، علوی و فاطمی داشته باشد.


آدمی باید یا مردانه دین دار و دین مدار باشد یا مردانه دین گریز. گاه در میان افراد

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

تعبیر "داریم، خرج می کنیم؛ پول و مال خودمان است و هرجور دوست داشته باشیم استفاده می کنیم." را می شنویم. این حرف تکیه گاهش کدام فکر و اندیشه است را نمی دانیم. ولی خوب می دانیم که این تعبیر را در هیچ جای دین نمی توان پیدا کرد.

رهبر معظم انقلاب در روز اول عید نوروز سال 88 در میان زائران و مجاوران حضرت علی بن موسی الرضا در مورد اسراف و الگوی غلط مصرف در جامعه سخنانی گران ارج بیان کردند.

ایشان فرمودند: پول و ثروتی که می تواند تولید و صنعت جامعه را به جلو سوق دهد، ثروت ملی را افزون کند، به فقرا کمک کند؛ خرج هـ*ـوس های چشم و گوش و میل افراد جامعه شده است و ...

کلام ایشان دینی، منطقی و درست است. ما انسان ها به تنهایی زندگی نمی کنیم که هر طور خواستیم عمل کنیم؛ بلکه در اجتماعات کوچک و بزرگ زیست می کنیم و با دیگر افراد پیوند و ارتباط داریم.

عملکرد و طرز فکر و زندگی ما بر کل اجتماع اثر می گذارد. ما در قبال کل جامعه مسئول هستیم و باید مراقب خودمان باشیم.

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

و تدبیر خداوند بر این بوده افراد جامعه با هم پیوند برقرار کرده تا به سمت جلو حرکت کند و ایست نداشته باشد. باید افراد جامعه به هم متصل باشند تا جامعه پیشرفت کند.

اینکه همواره، در طول تاریخ و در همه ی جوامع عده ای متمول و عده ای کم درآمد و فرو دست وجود داشتند و در کنار هم زیست می کرده اند به این علت بوده است که افراد مرفه و متمول و سرمایه دار به قشر پایین تر کمک و یاری کنند تا مساوی شوند. (وَاللّهُ فَضَّلَ بَعْضَكُمْ عَلَى بَعْضٍ فِی الْرِّزْقِ فَمَا الَّذِینَ فُضِّلُواْ بِرَآدِّی رِزْقِهِمْ عَلَى مَا مَلَكَتْ أَیْمَانُهُمْ فَهُمْ فِیهِ سَوَاء أَفَبِنِعْمَةِ اللّهِ یَجْحَدُونَ) (نحل/ 71)

طبق این آیه برتری عده ای بر عده ی دیگر در مال و ثروت و رزق و روزی به این علت است که بین آن ها پیوند برقرار شود تا مساوی و هم سطح شوند.

 

[*بانو بهار*]

انفاق هم حتماً این نیست که کمک به فقیری باشد بلکه باید انفاق در راستای حکومت و نظام باشد. باید به جای مصارف بیجای مهمانی، مسافرت های بیش از حد، عروسی ها، ولخرجی ها و ... پول، وارد چرخه ی اقتصادی و تولیدی جامعه شود که این کار، هم کمک به اقشار فرو دست است و هم انفاق به نظام اسلامی.



نتیجه گیری:
یادمان بماند که اگر فرد متمولی و به قول معروف بچه پولداری دیدیم که زندگی اش ربطی به دین نداشت حسرت نخوریم. زیرا آن پول و ثروت نعمت برای او محسوب نمی شود. بدانیم که مالمان برای خودمان نیست بلکه خداوند برای اندک مدتی در دست ما قرار داده تا در جایش مصرف کنیم.

در آخر نیز بدانیم؛ هر که بامش بیش برفش بیشتر.