*~SAEEDEH~*
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2018/11/16
- ارسالی ها
- 4,075
- امتیاز واکنش
- 70,793
- امتیاز
- 1,076
- سن
- 21
ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﺩﺳﺖ ﺯﺩﻩ ﺍﯾﺪ ﻭ DNA ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﻣﺤﻘﻘﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺕ ﻭ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮﻡ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. "ﺑﺎﻟﺘﯿﻤﻮﺭ" ﯾﮏ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ 10 ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺍﯼ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ DNA ﭼﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﻟﻤﺲ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﻫﺮﮔﺰ ﻟﻤﺲ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
"ﺳﯿﻨﺘﯿﺎ ﮐﺎﻝ" ﻣﺘﺨﺼﺺ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺩﺭ 21 ﻓﻮﺭﯾﻪ ﺩﺭ ﻧﺸﺴﺖ ﺳﺎﻟﯿﺎﻧﻪ ﺁﮐﺎﺩﻣﯽ ﻋﻠﻮﻡ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﺍﺩ، ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﭼﺎﻗﻮ ﺑﺮﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻣﻨﺒﻊ ﺍﺻﻠﯽ DNA ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻭﯼ ﭼﺎﻗﻮ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﻣﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﺩ ﺩﺳﺘﻪ ﭼﺎﻗﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ، DNA ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺎﻗﻮ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ.
"ﺭﯾﺰﻭﺭ ﻟﯿﻦ" ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺷﻨﺎﺱ ﺣﻘﻮﻗﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺍﯾﻨﺪﯾﺎﻧﺎﭘﻮﻟﯿﺲ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻃﺒﻖ ﯾﮏ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ، ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻓﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺷﯽ ﺭﺍ ﻟﻤﺲ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﭘﺎﺭﭺ ﺁﺏ، ﺍﻏﻠﺐ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ DNA ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﺷﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺗﻤﺎﺱ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺑﺎ ﻓﺮﺩ ﯾﺎ ﺷﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ DNA ﺭﺍ ﭘﺨﺶ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺕ ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮﻡ ﺭﺍ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﻮﺍﻫﺪ DNA ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﺭﯾﺰﻭﺭ ﻭ ﮐﺎﻝ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺎﺯﺭﺳﺎﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﺗﺼﺎﺩﻓﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺩﯼ ﺍﻥ ﺍﯼ ﺑﺎ ﻟﻤﺲ ﮐﺮﺩﻥ
ﺩﺭ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻭﺍﻗﻌﯽ، ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ DNA ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﻣﮑﺎﻥ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﯾﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺪﻑ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﻧﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ. ﺍﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ:"ﻣﺎﻧﺪﻥ DNA ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻧﺎﭘﺎﯾﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ ﻭ ﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ [ﺍﯾﺪﻩ ﺍﯼ] ﺭﺍ ﺭﺩ ﮐﻨﯿﻢ، ﺍﻣﺎ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺎﺭ ﺭﻭﯼ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻮﺭﺩﯼ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﯿﻢ."
ﻗﺒﻼً "ﮐﺎﻝ" ﺍﺯ ﻣﺮﮐﺰ ﻋﻠﻮﻡ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻫﯿﻮﺳﺘﻮﻥ، ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﻭ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺍﯼ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ DNA ﯾﮏ ﻓﺮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺷﯽ ﺗﻮﺳﻂ ﺩﺳﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﻨﺘﻘﺪﺍﻥ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﻭ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﻏﯿﺮ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺗﺠﺮﺑﯿﺎﺕ ﺟﺪﯾﺪ، "ﮐﺎﻝ" ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺎ 10 ﺛﺎﻧﯿﻪ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺗﻤﺎﺱ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻧﯿﺰ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ DNA ﺭﺍ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﻨﺪ.
ﺩﺭ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺭﯾﺰﻭﺭ، ﭼﻬﺎﺭ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯼ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺍﯾﻨﺪﯾﺎﻧﺎﭘﻮﻟﯿﺲ ﺭﻭﯼ ﯾﮏ ﻣﯿﺰ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﯾﮏ ﭘﺎﺭﭺ ﺁﺏ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﺪ. ﺳﺎﯾﺮ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯾﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﻨﻨﺪ، ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﯾﮏ ﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﺒﯿﻪ ﺳﺎﺯﯼ ﮐﻨﻨﺪ. ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﭘﺎﺭﭺ ﻭ ﯾﮏ ﻓﻨﺠﺎﻥ ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ ﺭﺍ ﺟﺎﺑﺠﺎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﺳﭙﺲ ﻣﺤﻘﻘﺎﻥ ﺩﺳﺘﻪ ﭘﺎﺭﭺ، ﻓﻨﺠﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﻓﺘﻦ DNA ﺑﺮﺭﺳﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ.
DNA ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﭘﺎﺭﭺ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ، ﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻭ ﭘﺎﺭﭺ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﺯﺩﻧﺪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ، DNA ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯾﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﺭﻓﺖ، ﺍﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﯾﮏ ﺍﺯ ﻧﺎﻇﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﯾﺎ ﭘﺎﺭﭺ ﯾﺎ ﻓﻨﺠﺎﻥ ﻫﺎ ﺩﺳﺖ ﻧﺰﺩﻧﺪ. ﻧﺎﻇﺮﺍﻥ "DNA" ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺭﯾﺰ ﻗﻄﺮﺍﺗﯽ ﺍﺯ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﻭ ﭘﺎﺭﭺ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﺳﺮﻓﻪ ﯾﺎ ﻋﻄﺴﻪ ﮐﺮﺩﻥ، ﭘﺨﺶ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﺩﯾﺮ DNA ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﺍﺷﯿﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﻣﺤﻘﻘﯿﻦ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﺸﺨﺺ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﺎﺭﭺ ﺩﺳﺖ ﺯﺩﻩ، ﻭ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﺸﺨﺺ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﭼﻪ ﻣﺪﺕ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺍﯾﻦ ﭘﺎﺭﭺ ﯾﺎ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﻟﻤﺲ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
"ﺭﯾﺰﻭﺭ" ﮔﻔﺖ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﮐﻪ DNA ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﺭﻭﯾﺪﺍﺩﻫﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﯾﺎﺑﺪ. "ﭘﺮﯾﻨﺰ" ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ؛ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﭼﺮﺍ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﯿﺰﺍﻥ DNA ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ؛ ﺍﻭ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ:" ﺍﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﺍﺯ DNA ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺕ ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮﻡ ﺭﺍ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﮐﻨﺪ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ.
"ﺳﯿﻨﺘﯿﺎ ﮐﺎﻝ" ﻣﺘﺨﺼﺺ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺩﺭ 21 ﻓﻮﺭﯾﻪ ﺩﺭ ﻧﺸﺴﺖ ﺳﺎﻟﯿﺎﻧﻪ ﺁﮐﺎﺩﻣﯽ ﻋﻠﻮﻡ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﺍﺩ، ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﭼﺎﻗﻮ ﺑﺮﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻣﻨﺒﻊ ﺍﺻﻠﯽ DNA ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻭﯼ ﭼﺎﻗﻮ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﻣﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﺩ ﺩﺳﺘﻪ ﭼﺎﻗﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ، DNA ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺎﻗﻮ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ.
"ﺭﯾﺰﻭﺭ ﻟﯿﻦ" ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺷﻨﺎﺱ ﺣﻘﻮﻗﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺍﯾﻨﺪﯾﺎﻧﺎﭘﻮﻟﯿﺲ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻃﺒﻖ ﯾﮏ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ، ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻓﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺷﯽ ﺭﺍ ﻟﻤﺲ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﭘﺎﺭﭺ ﺁﺏ، ﺍﻏﻠﺐ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ DNA ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﺷﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺗﻤﺎﺱ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺑﺎ ﻓﺮﺩ ﯾﺎ ﺷﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ DNA ﺭﺍ ﭘﺨﺶ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺕ ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮﻡ ﺭﺍ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﻮﺍﻫﺪ DNA ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﺭﯾﺰﻭﺭ ﻭ ﮐﺎﻝ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺎﺯﺭﺳﺎﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﺗﺼﺎﺩﻓﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺩﯼ ﺍﻥ ﺍﯼ ﺑﺎ ﻟﻤﺲ ﮐﺮﺩﻥ
ﺩﺭ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻭﺍﻗﻌﯽ، ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ DNA ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﻣﮑﺎﻥ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﯾﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺪﻑ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﻧﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ. ﺍﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ:"ﻣﺎﻧﺪﻥ DNA ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻧﺎﭘﺎﯾﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ ﻭ ﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ [ﺍﯾﺪﻩ ﺍﯼ] ﺭﺍ ﺭﺩ ﮐﻨﯿﻢ، ﺍﻣﺎ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺎﺭ ﺭﻭﯼ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻮﺭﺩﯼ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﯿﻢ."
ﻗﺒﻼً "ﮐﺎﻝ" ﺍﺯ ﻣﺮﮐﺰ ﻋﻠﻮﻡ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻫﯿﻮﺳﺘﻮﻥ، ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﻭ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺍﯼ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ DNA ﯾﮏ ﻓﺮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺷﯽ ﺗﻮﺳﻂ ﺩﺳﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﻨﺘﻘﺪﺍﻥ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﻭ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﻏﯿﺮ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺗﺠﺮﺑﯿﺎﺕ ﺟﺪﯾﺪ، "ﮐﺎﻝ" ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺎ 10 ﺛﺎﻧﯿﻪ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺗﻤﺎﺱ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻧﯿﺰ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ DNA ﺭﺍ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﻨﺪ.
ﺩﺭ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺭﯾﺰﻭﺭ، ﭼﻬﺎﺭ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯼ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺍﯾﻨﺪﯾﺎﻧﺎﭘﻮﻟﯿﺲ ﺭﻭﯼ ﯾﮏ ﻣﯿﺰ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﯾﮏ ﭘﺎﺭﭺ ﺁﺏ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﺪ. ﺳﺎﯾﺮ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯾﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﻨﻨﺪ، ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﯾﮏ ﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﺒﯿﻪ ﺳﺎﺯﯼ ﮐﻨﻨﺪ. ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﭘﺎﺭﭺ ﻭ ﯾﮏ ﻓﻨﺠﺎﻥ ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ ﺭﺍ ﺟﺎﺑﺠﺎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﺳﭙﺲ ﻣﺤﻘﻘﺎﻥ ﺩﺳﺘﻪ ﭘﺎﺭﭺ، ﻓﻨﺠﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﻓﺘﻦ DNA ﺑﺮﺭﺳﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ.
DNA ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﭘﺎﺭﭺ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ، ﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻭ ﭘﺎﺭﭺ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﺯﺩﻧﺪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ، DNA ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯾﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﺭﻓﺖ، ﺍﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﯾﮏ ﺍﺯ ﻧﺎﻇﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﯾﺎ ﭘﺎﺭﭺ ﯾﺎ ﻓﻨﺠﺎﻥ ﻫﺎ ﺩﺳﺖ ﻧﺰﺩﻧﺪ. ﻧﺎﻇﺮﺍﻥ "DNA" ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺭﯾﺰ ﻗﻄﺮﺍﺗﯽ ﺍﺯ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﻭ ﭘﺎﺭﭺ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﺳﺮﻓﻪ ﯾﺎ ﻋﻄﺴﻪ ﮐﺮﺩﻥ، ﭘﺨﺶ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﺩﯾﺮ DNA ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﺍﺷﯿﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﻣﺤﻘﻘﯿﻦ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﺸﺨﺺ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﺎﺭﭺ ﺩﺳﺖ ﺯﺩﻩ، ﻭ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﺸﺨﺺ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﭼﻪ ﻣﺪﺕ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺍﯾﻦ ﭘﺎﺭﭺ ﯾﺎ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﻟﻤﺲ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
"ﺭﯾﺰﻭﺭ" ﮔﻔﺖ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﮐﻪ DNA ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﺭﻭﯾﺪﺍﺩﻫﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﯾﺎﺑﺪ. "ﭘﺮﯾﻨﺰ" ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ؛ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﭼﺮﺍ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﯿﺰﺍﻥ DNA ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ؛ ﺍﻭ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ:" ﺍﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﺍﺯ DNA ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺕ ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮﻡ ﺭﺍ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﮐﻨﺪ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ.
