dinaz
کاربر نگاه دانلود
زمان کار خودش را میکند!
استحکام یک بنا یا زیبایی و طراوت یک چهره، حتی سختی سنگ در برخورد با بافت نرم سرانگشتان دست انسان، همه و همه در گذر زمان دستخوش دگرگونی می‌شوند.
در این پست‌ها می‌خواهیم به شما عکس‌هایی را نشان بدهیم که در نگاه نخست شاید تنها سرگرمی‌ساز تلقی بشوند، اما بعد از کمی تأمل می‌توانند هشداری برای همه باشند و نشان بدهند که به مانند این عکس‌ها، کالبد و حیات ما هم، به آسانی توسط دست بی‌ترحم زمان، می‌توانند مورد یغما قرار بگیرند. بنابراین باید به دور از غرور و ساده‌اندیشی فکری به حال جاودانه کردن کارنامه زندگی خود کنیم و دل به پوسته‌ها نبندیم.
وقتی برادر عکاس در سال ۱۹۸۵ متولد شد، مادرش برای او دو عروسک خرس تدی یکسان خرید. یکی از آنها در دست این برادر ماند و دیگری در گوشه‌ای محفوظ نگاه داشته شد تا به نخستین فرزند او هدیه داده شود.
زمانی که استفاده از زغال‌سنگ در شهر نیویورک معمول‌تر از امروز بود، ساختمان‌ها بعد از مدتی اینگونه رنگ می‌باختند. در این عکس می‌بینید که شستشو با فشار آب قوی، چطور رنگ واقعی ساختمان را دوباره زنده کرده است.
سکه یک پنی نو در راه مستعمل و کهنه شدن:
چراغ راهنمایی که در طی سال‌ها، آنقدر پوستر روی آن چسبانده شده که حفر کردن حفره‌ای در آن، مثل کاوش باستانشناسی به سال‌ها پیش می‌ماند!
آفتاب طی ۲۸ سال با صورت این راننده کامیون چه کرده. یک طرف صورت او بیشتر در مواجهه با نور خورشید بوده است:
پدربزرگ این عکاس، این سکه را از سال ۱۹۵۲ در جیبش نگه داشته بود:
جای پای این راهب که ۲۰ سال تمام، عادت داشت،در محل ثابتی بایستد و به عبادت بپردازد:
کف مرمری این بانک که در محلی که مشتری‌ها می‌ابستند، فرو رفته شده است:
دکمه این رادیو، آنقدر دست خورده که رنگ از دست داده و پوسته داده و آثار این کهنگی شبیه پرتره ملکه ویکتوریا شده:
برج پیزا و پله‌هایی که به مرور زمان در نتیجه گام برداشتن جهانگردان، فرسایش پیدا کرده‌اند:
برخورد ملایم زنگوله در به آن، در طی سال‌ها اینچنین در را فرسوده است:
حباب چراغ روشنایی، نور خورشید را را در طول یک خط متمرکز می‌کرده و این خط واضح را در زیر خود عاری از چمن کرده:
بعد از سال‌ها فرش از روی کف چوبی برداشته شده و مشخص کرده که تابش نور خورشید روی قسمت‌هایی که فرش رویشان نبوده، چطور رنگ آنها را تغییر داده است:
باز هم فرسایش پله‌های سنگی:
دستگاه فکس و اسکنر که بسیار مورد استفاده قرار می‌گرفت، آثار برخورد لبه‌های کاغذ با آن:
گویا نشستن روی دو طرف این نیمکت بیشتر طرف داشته و قسمت وسط در امان مانده:
باد شاخه‌های این گیاه را به دیوار چوبی پشت آن برخورد می‌داده و در طول زمان، اینچنین خطهایی مدور روی دیوار ایجاد شده:
فرسایش فلز سخت:
پایه سنگی این ساختمان در تورنتو بعد از یک قرن، در نتیجه روند طبیعی فرسایش و همچنین دست کشیدن عابرین چنین تراشیده شده:
زنجیرها هم می‌توانند فرسوده شوند:
چاقوی یک رستوران بعد از سال‌ها تیز شدن!
از بین رفتن کف‌پوش فلزی پل:
ماوس و سطح چوبی میز:
استحکام یک بنا یا زیبایی و طراوت یک چهره، حتی سختی سنگ در برخورد با بافت نرم سرانگشتان دست انسان، همه و همه در گذر زمان دستخوش دگرگونی می‌شوند.
در این پست‌ها می‌خواهیم به شما عکس‌هایی را نشان بدهیم که در نگاه نخست شاید تنها سرگرمی‌ساز تلقی بشوند، اما بعد از کمی تأمل می‌توانند هشداری برای همه باشند و نشان بدهند که به مانند این عکس‌ها، کالبد و حیات ما هم، به آسانی توسط دست بی‌ترحم زمان، می‌توانند مورد یغما قرار بگیرند. بنابراین باید به دور از غرور و ساده‌اندیشی فکری به حال جاودانه کردن کارنامه زندگی خود کنیم و دل به پوسته‌ها نبندیم.
وقتی برادر عکاس در سال ۱۹۸۵ متولد شد، مادرش برای او دو عروسک خرس تدی یکسان خرید. یکی از آنها در دست این برادر ماند و دیگری در گوشه‌ای محفوظ نگاه داشته شد تا به نخستین فرزند او هدیه داده شود.
زمانی که استفاده از زغال‌سنگ در شهر نیویورک معمول‌تر از امروز بود، ساختمان‌ها بعد از مدتی اینگونه رنگ می‌باختند. در این عکس می‌بینید که شستشو با فشار آب قوی، چطور رنگ واقعی ساختمان را دوباره زنده کرده است.
سکه یک پنی نو در راه مستعمل و کهنه شدن:
چراغ راهنمایی که در طی سال‌ها، آنقدر پوستر روی آن چسبانده شده که حفر کردن حفره‌ای در آن، مثل کاوش باستانشناسی به سال‌ها پیش می‌ماند!
آفتاب طی ۲۸ سال با صورت این راننده کامیون چه کرده. یک طرف صورت او بیشتر در مواجهه با نور خورشید بوده است:
پدربزرگ این عکاس، این سکه را از سال ۱۹۵۲ در جیبش نگه داشته بود:
جای پای این راهب که ۲۰ سال تمام، عادت داشت،در محل ثابتی بایستد و به عبادت بپردازد:
کف مرمری این بانک که در محلی که مشتری‌ها می‌ابستند، فرو رفته شده است:
دکمه این رادیو، آنقدر دست خورده که رنگ از دست داده و پوسته داده و آثار این کهنگی شبیه پرتره ملکه ویکتوریا شده:
برج پیزا و پله‌هایی که به مرور زمان در نتیجه گام برداشتن جهانگردان، فرسایش پیدا کرده‌اند:
برخورد ملایم زنگوله در به آن، در طی سال‌ها اینچنین در را فرسوده است:
حباب چراغ روشنایی، نور خورشید را را در طول یک خط متمرکز می‌کرده و این خط واضح را در زیر خود عاری از چمن کرده:
بعد از سال‌ها فرش از روی کف چوبی برداشته شده و مشخص کرده که تابش نور خورشید روی قسمت‌هایی که فرش رویشان نبوده، چطور رنگ آنها را تغییر داده است:
باز هم فرسایش پله‌های سنگی:
دستگاه فکس و اسکنر که بسیار مورد استفاده قرار می‌گرفت، آثار برخورد لبه‌های کاغذ با آن:
گویا نشستن روی دو طرف این نیمکت بیشتر طرف داشته و قسمت وسط در امان مانده:
باد شاخه‌های این گیاه را به دیوار چوبی پشت آن برخورد می‌داده و در طول زمان، اینچنین خطهایی مدور روی دیوار ایجاد شده:
فرسایش فلز سخت:
پایه سنگی این ساختمان در تورنتو بعد از یک قرن، در نتیجه روند طبیعی فرسایش و همچنین دست کشیدن عابرین چنین تراشیده شده:
زنجیرها هم می‌توانند فرسوده شوند:
چاقوی یک رستوران بعد از سال‌ها تیز شدن!
از بین رفتن کف‌پوش فلزی پل:
ماوس و سطح چوبی میز:
