ماهی‌ها سخن بررگان درمورد حلال یا حرام بودن ابزیان

[مــلــڪ ے یــخــے]

ب. روبیان (میگو)

دومین موردی که در بین آبزیان و دوزیستان حلال گوشت است میگوها هستند که به آن روبیان نیز گفته می شود.

توجه: باید توجه داشت که شاه میگو یا لابستر و موجوداتی از این دست که دارای دو دست انبری شکل به مانند خرچنگ هستند میگو نبوده و حکم آن را ندارند؛ بلکه نوعی خرچنگ هستند و خوردن آنها نیز حرام است

 

[مــلــڪ ے یــخــے]

خلاصه
در بین تمام حیواناتی که همیشه یا گاهی در آب زندگی می کنند فقط و فقط ماهی فلس(پولک)دار و میگو حلال هستند و بقیه همگی حرام گوشتند که باید از خوردن آنها پرهیز کرد. بنابراین موجودات زیر که گاهی پخت و خوردن گوشت آنها دیده و یا توصیه می شود از دسته حرام گوشتان خواهند بود:

انواع و اقسام خرچنگ- کوسه- صدف- هشت پا- دلفین- نهنگ- تمساح و هر آنچه که ماهی فلس دار و میگو نباشد.

 

[مــلــڪ ے یــخــے]

توصیه های پزشکی به خوردن غذاهای حرام

متاسفانه گاهی دیده می شود کارشناسان علم تغذیه چنان محو ارزش غذایی احتمالی و یا یقینی یک خوردنی می شوند که به کل از حکم شرعی آن غافل شده و به آن توجهی نمی کنند. به فرض که فلان ماده غذایی که خوردنش حرام است فلان ارزش غذایی را هم داشته باشد؛ چه اشکالی دارد که ما آن عنصر غذایی را با خوردن غذای دیگری که هم حلال است و هم سرشار از همان عنصر، تامین کنیم؟

بله؛ اگر ضرورتی پیش آمد البته که مصرف آن به مقدار برطرف شدن آن حالت اضطرار و ضرورت مانعی ندارد و این به شرطی است که جایگزینی برای آن وجود نداشته باشد.

برای حلال گوشت بودن یک آبزی وجود این دو شرط لازم است: شرط اول این است که ظاهر آن به شکل ماهی باشد و شرط دوم هم این که به طور طبیعی روی بدنش پولک داشته باشد؛ پس اگر در هنگام صید بترسد و پولکش بریزد آسیبی به حلال بودن آن نمی زند

در مطلب زیر به نقل از سایت «وب ام دی» ?? ماده غذایی که برای حفظ سلامت مردان ضروری است، ذکر شده است که اولین مورد آن گوشت صدف است

 

[مــلــڪ ے یــخــے]

. مصرف صدف خوراکی: صدف خوراکی به علت دارا بودن روی فراوان به مردان توصیه می شود. روی در تولید دی ان ای و ترمیم سلول های بدن نقش اساسی ایفا می کند. به گفته محققان مصرف روی در حفاظت از سلول های آسیب پذیر پیش رونده در بروز سرطان پروستات نقش مهمی ایفا می کند. این ماده در گوشت گاو، سبزیجات بنشنی فراوان یافت می شود. مصرف روزانه ?? میلی گرم روی برای سلامت مردان ضروری است. (سلامت نیوز کدخبر24664)

از یک طرف می بینیم که مصرف صدف به علت داشتن ماده غذایی «روی» ضروریست و از طرف دیگر دانستیم که اسلام از خوردن گوشت «صدف» منع کرده است. آیا در اینجا می توان به حکم ضرورتی که کارشناسان گفتند از گوشت «صدف» مصرف کرد؟

پاسخ به این سوال منفی است زیرا همانگونه که در این گزارش خواندید آن ماده غذایی (روی) منحصر در صدف نیست و مردان می توانند کمبود آن را با مصرف غذاهایی مانند گوشت گاو و سبزیجات به خوبی و آسانی تامین کنند.

امید پیشگر

بخش احکام اسلامی

 

[مــلــڪ ے یــخــے]

گزارش جنوب ایران، حجت الاسلام حمزه ای، نماینده ولی فقیه در دامپزشکی هرمزگان در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در بندرعباس عنوان کرد: از بین آبزیان حرامی که مصرف آنها در بین برخی از مردم رواج دارد، می توان به خرچنگ، پو گزنده، کوسه ماهی، گل خورک و ماهی مرکب اشاره کرد.

 

[مــلــڪ ے یــخــے]

وی، خارپشت ماهی لب منقاری، رامک خالدار، عروس دریایی، یال اسبی سربزرگ، بادبادک ماهی زیتونی، سنگ ماهی خال سیاه، گزنده ماهی، خروس ماهی، سوس بزرگ، گربه ماهی خاکی، مارماهی، خیار دریایی و دو کفه ای(صدف) را از دیگر ماهیان حرام گوشت برشمرد

 

[مــلــڪ ے یــخــے]

حمزه ای تاکید کرد: براساس نظر حضرت امام خمینی(ره) اگر ماهی فلس دار(پولک) را زنده از آب بگیرند و بیرون از آب جان دهد پاک و خوردن آن حلال است و چنانچه در آب بمیرد پاک است ولی خوردن آن حرام است و ماهی بی فلس را اگر زنده هم از آب بگیرند و بیرون آب جان دهد حرام است.

 

[مــلــڪ ے یــخــے]

وی همچنین به بیان نظر امام شافعی در این باره پرداخت و گفت: در صفحه 627 کتاب «فقه آسان» این فقیه اهل سنت آمده است که «خرچنگ و لاک پشت» بنا به قول راجع حرامند، چون پلیدند و طبع از آنها نفرت دارد.
این کارشناس دینی یادآور شد: روزانه 2 ناظر شرعی از ساعت 7 صبح تا 11 شب در بازار ماهی فروشان بندرعباس بر فروش آبزیان نظارت می کنند، اما بر کار دستفروشان نظارتی وجود ندارد.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[مــلــڪ ے یــخــے]

مبانى فقهى حلال بودن آبزيان

سيدعلى جبارگلباغى ماسوله
(هو الذي سخر البحر لتأكلوا منه لحماً طريّاً و تسخترجوا منه حلية تلبسونها.)1
آبزيان عبارتند از گونه هاى زير:
1. گياهان.
2. حشرات.
3.حيوانات.
4.ماهيان.
در بين فقيهان و اربـاب فتوا, سخن مشهور, جايز نبودن خوردن حيوانات دريايى است.2 اينان بيش تر در نوشته هاى فقهى خود درباره حكم گياهان و حشرات آبزى سخنى نرانده اند و بحث درباره آبزيان را نيز به ماهيان محدود ساخته و معيار حلال بودن و خوراكى بودن ماهيان را نيز در پولك دار بودن آنان دانسته اند.3
گياهان آبزى: با بررسى روايات و دليلهاى موجود, اين حقيقت روشن خواهد شد كه همه گياهان آبزى (به جز گياهان سمى و زيان آور) حلال و هرگونه استفاده مباح ازاين گياهان (حتى گونه هاى سمّى و زيان آور آن) جايز است.
درباره آبزيان مشكوك بين گياه و حيوان, با توجه به طبع مسأله, در صورت نبود اختلاف زياد كارشناسى, به نظر كارشناسان (عرف خاص) و در غير اين صورت, به عرف عام عمل مى شود.
حشرات آبزى: حشرات آبزى, چونان ديگر حشرات, بيش تر يا به جهت اصل حرام بودن خبائث و يا به جهت زيان آور بودن ,حرام هستند

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[مــلــڪ ے یــخــے]

1 . حلال نبودن حيوانات آبزى
بيش تر فقيهان و اربـاب فتوا, گوشت هيچ يك از آبزيان, به جز ماهيان پولك دار و ميگوها را حلال نمى شمارند. اينان براى سخن خود دليلى بيان نكرده اند.
گروهى از اينان دليلهايى بر سخن خود اقامه كرده اند كه اينك بر مى شماريم:
* اجماع: شمارى از فقيهان دليل بر حرام بودن آبزيان, به جز ماهيان پولك دار و ميگوها را, اجماع دانسته اند4 و گاه بر اين نكته اشاره روشن دارند: جز اجماع دليلى براى اين حكم وجود ندارد.5
درباره اجماعِ ادعا شده از سوى اينان بايد گفت:
الف. همان گونه كه شمارى از فقيهان بيان داشته اند, تحقق چنين اجماعى را به جهت مخالفت و يا ترديد و تأمل شمارى از فقيهان و اربـاب فتوا و شريعت, نمى توان ثابت دانست.6
ب . در دانش اصول روشن گرديده است: چنين اجماعى, اعتبار ندارد و حجت نيست و ناتوان از اثبات حكم است, چه به جهت بى اعتبارى اجماع منقول و يا به جهت مدركى بودن اين گونه اجماعها, چنان كه گروهى به روشنى آن را بيان كرده اند.7
ح. روشن است هنگامى مى توان براى ثابت كردن حكمى به اجماع دست يازيد كه دليل لفظى وجود نداشته باشد و حال اين كه در اين جا دليل لفظى وجود دارد.
* عمومات حرام بودن مردار: شمارى از فقيهان براى حرام بودن حيوانات آبزى, به دليلهايى كه بر حرام بودن خوردن مردار دلالت دارند, تمسك جسته اند.
اينان بر اين باورند: عمومات حرام بودن خوردن مردار, حيوانات آبزى را كه به عنوان صيد از آب گرفته مى شوند, در بر مى گيرد; چه همين كه روح از بدن هر جاندارى خارج شد, آن جاندار, مردار شمرده مى شود و يا اين كه اصل در حيواناتى كه در جايز بودن خوردن آنها از نظر شرع شك وجود دارد, حاصل نشدن تذكيه شرعى است.8
اين استدلال درست نيست; زيرا اطلاق واژه مردار, هم در لغت و هم در عرف و هم آن گونه كه از روايات به دست مى آيد, تنها مواردى را بر مى گيرد كه جاندار به مرگ طبيعى و يا بدون تذكيه مرده باشد. بنابراين, با هرگونه مرگ و خارج شدن روح از بدن جانداران, نمى توان به آنها مردار گفت و اصل حاصل نشدن تذكيه شرعى براى حيواناتى كه دليلى بر خوردن آنها از نظر شرع وجود ندارد, سخنى است نادرست; زيرا حاصل شدن تذكيه براى حيواناتى كه حلال گوشت نيستند, همچون خرگوش, روباه و… امرى است ثابت, چنان كه با توجه به روايات موجود, تذكيه آبزيان, دست كم ماهيان داراى پولك و بدون پولك, تنها گرفتن آنها از آب و مردن در خارج از آب است.9
* موثقه عمار بن موسى از امام صادق(ع)
(قال: سألته عن الربيثا.
فقال: لاتأكلها, فانّا لانعرفها في السمك يا عمار!)

دانلود رمان و کتاب های جدید