...zαнrα...*
کاربر نگاه دانلود
هان دوره‌ای مهم و برجسته در تاریخ چین است که هنر ، فرهنگ ، ادبیات و امور نظامی رشد یافتند و به کمال رسیدند. در این دوره پیشرفت‌های شگرفی همچون صنعت کاغذسازی در چین آغاز شد. در زمان سلسله هان ، چینی‌ها از محدوده سرزمین مادری خود فراتر رفتند و به کشورهای همجوار نفوذ کردند.
با تجارت گسترده – که مدیون جاده ابریشم بود – چین تبدیل به یک ابرقدرت شد و از این طریق ، با قدرتهای دنیای متمدن همچون ایران و روم ارتباط یافت.
امپراتوری هان را از نظر تاریخی به دو دوره تقسیم می کنند : ۱-دوره هان غربی (۲۰۲ ق.م.-۹ م.) ۲- امپراتوری هان شرقی (۲۳ م.-۲۲۰ م.)
امپراتوری هان غربی را دهقانی به نام لیوبانگ پایه گذاری کرد. وی در ابتدا همدست اشراف زاده‌ای اهل منطقه چو به نام شیانگ یو بود که در ۲۰۶ قبل از میلاد، سلسله ی چین را از بین برد. بلافاصله پس از پیروزی ، اختلافات این دو آغاز شد.
لیوبانگ
۴ سال نبرد خونین به پیروزی لیوبانگ و خودکشی شیانگ یو منجر گشت. لیوبانگ به دنبال این پیروزی در ۲۰۲ قبل از میلاد امپراتور شد. وی شخصی متواضع و آزاداندیش بود که برخلاف امپراتوران پیشین چین ، دارای تبار و نژاد اشرافی نبود. با اصرار مشاورانش نامِ گائوزو را برای خویش برگزید و به عنوان اولین امپراتور سلسله هان شناخته شد.
گائوزو هفت سال حکومت کرد و در طی این مدت ، حکومت مرکزی نیرومندی را به وجود آورد که وحدت ایالات کشور، سیاست اصلی آن بود. همچنین با رسمی کردن آموزه های کنفسیوس در دربار، این اصول را برای مقامات حکومتی لازم شمرد. وی همچنین با کاهش مالیات ها ، عفو عمومی زندانیان و آزادی بردگان محبوبیت خود را در میان مردم افزایش داد. او شهر بندری چانگان را به عنوان پایتخت سلسله هان برگزید.
پس از گائوزو ، حکومت به پسرش لیویینگ (امپراتور هون دی) رسید. شیوه فرمانروایی او تحت تاثیر مادرش ، ملکه لو ، بود. این زن از جمله ی زنان قدرتمند تاریخ است که توانست در ۱۸ سال نیابت سلطنت، ۴ تن از اعضای خانواده ی خویش را به پادشاهی برساند.
در سال ۱۸۰ ق.م. ملکه لو درگذشت و قدرت به مخالفان گائوزو منتقل شد. با این حال مدتی بعد جای آنان را نوه ی گائوزو ،امپراتور وو دی، گرفت.(۱۴۱ ق.م.) او به یکی از ارجمندترین امپراتوران چین تبدیل شد. وی شایسته سالاری را در دربار رواج داد و از طریق امتحانات سالانه ، اشخاص برجسته را برای مقامات عالی انتخاب کرد. همچنین از طریق جنگهای مداوم در کره ، منچوری ، مغولستان و ترکستان قلمرو دودمان هان را چند برابر کرد.از دیگر اقدامات مهم او می توان توسعه جاده ابریشم را نام برد.
امپراتور وو دی
از آنجا که وو دی با گزارش های مشاورانش از نواحی مرکزی آسیا متحیر شده بود ، تصمیم گرفت با ایجاد جاده ای بزرگ ، کالاهای چینی را در این مناطق توزیع نماید. مدتی نگذشت که این جاده به بزرگترین مرکز داد و ستد در جهان باستان تبدیل شد.
در دوره ی وو دی ، هنر و ادبیات نیز به اوج رسید و شاهکارهای زیادی به وجود آمد. مهم ترین اثر ادبی این دوره ، گزارش تاریخی از سوما چی ین است. کسی که برای اولین بار تمام تاریخ چین را تا زمان خودش نوشت و این اثر گران بها را برای آیندگان به یادگار گذاشت.
امپراتوری هان در اوج قدرت
سرانجام امپراتور وو دی در سال ۸۷ قبل از میلاد درگذشت و پس از آن ، دربار دچار جنگی خونین میان گروه‌های رقیب شد. گرچه این درگیری ها دیری نپایید و در ۵۸ ق.م. نوه ی وو دی ،شوان دی، به حکومت رسید. دوره ی سلطنت وی نیز عصری باشکوه برای امپراتوری هان بود ولی حتی او هم قادر نبود بحران اقتصادی را حل و فصل نماید.
در این میان و پس از مرگ شوان دی در ۳۳ قبل از میلاد ، جنگی به مراتب خونین تر از قبل درگرفت و عاقبت به سقوط امپراتوری هان غربی منجر شد. در سال ۹ میلادی وانگ مانگ ، وزیر دربار، تاج و تخت را غصب کرد و تا ۱۵ سال بعد، به حکومت بر چین ادامه داد.
سرانجام این شخص هم در ۲۳ میلادی به طرز فجیعی کشته شد و دوباره به مدت ۲ سال جنگ داخلی همراه با قحطی و بلایای طبیعی ، اقتصاد کشور را فلج نمود.
در سال ۲۵ ، لیوشیو از زمینداران جنوب هونان قدرت را در دست گرفت و سلسله هان شرقی را به وجود آورد. وی نام گوانگ وو دی را برای خویش برگزید و به مدت ۳۲ سال بر امپراتوری فرمان راند.
با تجارت گسترده – که مدیون جاده ابریشم بود – چین تبدیل به یک ابرقدرت شد و از این طریق ، با قدرتهای دنیای متمدن همچون ایران و روم ارتباط یافت.
امپراتوری هان را از نظر تاریخی به دو دوره تقسیم می کنند : ۱-دوره هان غربی (۲۰۲ ق.م.-۹ م.) ۲- امپراتوری هان شرقی (۲۳ م.-۲۲۰ م.)
امپراتوری هان غربی را دهقانی به نام لیوبانگ پایه گذاری کرد. وی در ابتدا همدست اشراف زاده‌ای اهل منطقه چو به نام شیانگ یو بود که در ۲۰۶ قبل از میلاد، سلسله ی چین را از بین برد. بلافاصله پس از پیروزی ، اختلافات این دو آغاز شد.
لیوبانگ
۴ سال نبرد خونین به پیروزی لیوبانگ و خودکشی شیانگ یو منجر گشت. لیوبانگ به دنبال این پیروزی در ۲۰۲ قبل از میلاد امپراتور شد. وی شخصی متواضع و آزاداندیش بود که برخلاف امپراتوران پیشین چین ، دارای تبار و نژاد اشرافی نبود. با اصرار مشاورانش نامِ گائوزو را برای خویش برگزید و به عنوان اولین امپراتور سلسله هان شناخته شد.
گائوزو هفت سال حکومت کرد و در طی این مدت ، حکومت مرکزی نیرومندی را به وجود آورد که وحدت ایالات کشور، سیاست اصلی آن بود. همچنین با رسمی کردن آموزه های کنفسیوس در دربار، این اصول را برای مقامات حکومتی لازم شمرد. وی همچنین با کاهش مالیات ها ، عفو عمومی زندانیان و آزادی بردگان محبوبیت خود را در میان مردم افزایش داد. او شهر بندری چانگان را به عنوان پایتخت سلسله هان برگزید.
پس از گائوزو ، حکومت به پسرش لیویینگ (امپراتور هون دی) رسید. شیوه فرمانروایی او تحت تاثیر مادرش ، ملکه لو ، بود. این زن از جمله ی زنان قدرتمند تاریخ است که توانست در ۱۸ سال نیابت سلطنت، ۴ تن از اعضای خانواده ی خویش را به پادشاهی برساند.
در سال ۱۸۰ ق.م. ملکه لو درگذشت و قدرت به مخالفان گائوزو منتقل شد. با این حال مدتی بعد جای آنان را نوه ی گائوزو ،امپراتور وو دی، گرفت.(۱۴۱ ق.م.) او به یکی از ارجمندترین امپراتوران چین تبدیل شد. وی شایسته سالاری را در دربار رواج داد و از طریق امتحانات سالانه ، اشخاص برجسته را برای مقامات عالی انتخاب کرد. همچنین از طریق جنگهای مداوم در کره ، منچوری ، مغولستان و ترکستان قلمرو دودمان هان را چند برابر کرد.از دیگر اقدامات مهم او می توان توسعه جاده ابریشم را نام برد.
امپراتور وو دی
از آنجا که وو دی با گزارش های مشاورانش از نواحی مرکزی آسیا متحیر شده بود ، تصمیم گرفت با ایجاد جاده ای بزرگ ، کالاهای چینی را در این مناطق توزیع نماید. مدتی نگذشت که این جاده به بزرگترین مرکز داد و ستد در جهان باستان تبدیل شد.
در دوره ی وو دی ، هنر و ادبیات نیز به اوج رسید و شاهکارهای زیادی به وجود آمد. مهم ترین اثر ادبی این دوره ، گزارش تاریخی از سوما چی ین است. کسی که برای اولین بار تمام تاریخ چین را تا زمان خودش نوشت و این اثر گران بها را برای آیندگان به یادگار گذاشت.
امپراتوری هان در اوج قدرت
سرانجام امپراتور وو دی در سال ۸۷ قبل از میلاد درگذشت و پس از آن ، دربار دچار جنگی خونین میان گروه‌های رقیب شد. گرچه این درگیری ها دیری نپایید و در ۵۸ ق.م. نوه ی وو دی ،شوان دی، به حکومت رسید. دوره ی سلطنت وی نیز عصری باشکوه برای امپراتوری هان بود ولی حتی او هم قادر نبود بحران اقتصادی را حل و فصل نماید.
در این میان و پس از مرگ شوان دی در ۳۳ قبل از میلاد ، جنگی به مراتب خونین تر از قبل درگرفت و عاقبت به سقوط امپراتوری هان غربی منجر شد. در سال ۹ میلادی وانگ مانگ ، وزیر دربار، تاج و تخت را غصب کرد و تا ۱۵ سال بعد، به حکومت بر چین ادامه داد.
سرانجام این شخص هم در ۲۳ میلادی به طرز فجیعی کشته شد و دوباره به مدت ۲ سال جنگ داخلی همراه با قحطی و بلایای طبیعی ، اقتصاد کشور را فلج نمود.
در سال ۲۵ ، لیوشیو از زمینداران جنوب هونان قدرت را در دست گرفت و سلسله هان شرقی را به وجود آورد. وی نام گوانگ وو دی را برای خویش برگزید و به مدت ۳۲ سال بر امپراتوری فرمان راند.
