*ROyA
کاربر نگاه دانلود
بیست و یک سال پیش، نتایج محققان برای اولین‌بار نشان داد، بیشتر انرژی در جهان در ستارگان یا کهکشان‌ها نیست اما به فضا متصل شده است. در زبان کیهان‌شناسان، یک ثابت کیهانی بزرگ – انرژی تاریک – به طور مستقیم با مشاهدات ابرنواختر دوردست ارائه شد.
پیشنهادات مربوط به ثابت کیهانی جدید نبودند – آنها از زمان ابداع کیهان‌شناسی نسبیتی وجود داشتند. اگرچه چنین ادعاهایی معمولا برای ستاره‌شناسان محبوب نبودند، زیرا “انرژی تاریک” عنصری بود که در جهان شناخته نشده بود چون کفایت انرژی تاریک در مشاهدات دیگر محدود بود و چون کیهان‌شناسی‌های عادی بدون مقدار قابل توجهی انرژی تاریک قبلا بخوبی داده‌ها را توضیح داده بودند. نکته استثنایی در اینجا روش ِ به ظاهر مستقیم و قابل اطمینان مشاهدات و شهرت خوب دانشمندان بود. ظرف دو دهه، تیم‌های مستقلی از اخترشناسان داده‌هایی را جمع‌آوری کردند که به نظر وجود ِ انرژی تاریک و در نتیجه یک جهان در حال انبساط سریع را ثابت می کرد. در سال ۲۰۱۱، اعضای تیم جایزه نوبل فیزیک دریافت کردند. این عکس برجسته این ابرنواختر در سال ۱۹۹۴ در یکی از این همکاری‌ها گرفته شده، را نشان می دهد.
