*ROyA
کاربر نگاه دانلود
سال ۲۰۰۰ بود که اخترشناسان شواهدی از «ابرشعله‌ها» را در ستارگان دوردست گزارش دادند. دانشمندان تاکنون چنین انفجارات خورشیدی که هزاران برابر پرانرژی‌تر از شعله‌های خورشیدی عادی بودند، ندیده بودند.
به گزارش بیگ بنگ، همانطور که محققان در مطالعات بعدی مشاهده کردند، این فوران‌های شدید در ستارگان جوان با چرخش سریع و در ستارگانی که سطوح بالایی از فعالیت مغناطیسی دارند، شایع‌تر بودند. شاید خورشید قدیمی‌تر و آرام‌تر ِ ما هرگز چنین کار خشنی را انجام نداده باشد.
گروهی از ستاره‌شناسان به سرپرستی “یوتا نوتسو” از دانشگاه کلرادو بولدر در یک مقالۀ جدید توضیح می‌دهد (متأسفانه بیان می‌کند که ممکن است فرضیه ما اشتباه به نظر برسد): «چنین تصور می‌شود که ستارگانِ خورشیدمانند با چرخش آهسته اصولأ فاقد رویدادهای فعالیت مغناطیسی بالا شبیه ابرشعله‌ها هستند.»
در یک تحلیل جدید بر روی رویدادهای ابرشعله که توسط تلسکوپ فضایی کپلر مشاهده شده، محققان گزارش می‌دهند که ممکن است ابرشعله‌ها توسط ستارگانِ خورشیدمانند تولید شده باشند، البته یک احتمال ضعیف‌تر وجود دارد که توسط ستارگان جوان‌تر و از لحاظ مغناطیسی فعال تولید شده باشند.
نوتسو گفت: «مطالعۀ ما نشان می‌دهد که ابرشعله‌ها رویدادهای نادری هستند. اما این احتمال وجود دارد که بتوانیم چنین رویدادی را در ۱۰۰ سال آینده تجربه کنیم.» قبلأ دانشمندان شاهد آن بودند که ستارگانِ خورشیدمانند – یعنی ستارگان رشته اصلی از نوع G – ابرشعله‌ها را تولید کرده باشند، اگرچه به دلیل کمبود تحلیل، هنوز نمی‌توانیم فرایندهای این رویدادهای پر انرژی را کاملأ توضیح دهیم.
برای درک بیشتر محققان مشاهدات طیف‌شناختی جدیدی را با داده‌های تلسکوپ کپلر، فضاپیمای گایا و رصدخانه آپاچی، انجام داد. در تمام مشاهدات، آنها شواهدی از ۴۳ ستارۀ خورشیدمانند که در گذشته ابرشعله تولید کرده بودند را پیدا کردند – و در حالیکه تحلیل آماری آنها بینش‌های واضح‌تری را دربارۀ خصوصیات این انفجارات پرانرژی ارائه می‌دهد، در نهایت محققان می‌گویند که حتی به داده‌های بیشتری برای درک ابرشعله‌های خورشید نیاز دارند.
این تیم می‌نویسد: «به مطالعات بیشتری برای شفاف‌سازی خواص ابرشعله در ستارگان خورشیدمانند و پاسخ به این سئوال مهم نیاز داریم: «آیا خورشید دارای ابرشعله است؟ تعداد ستارگان ابرشعله خورشیدمانند قدیمی که به آرامی گردش می‌کنند کم نیست و بحث‌های آماری فعلی نیز کافی نیستند.» نوتسو می‌گوید که هرچه بیشتر در مورد ابرشعله‌ها بیاموزیم، بیشتر متوجه می‌شویم که آنها در ستارگان جوان‌تر شایع‌تر هستند و در ستارگان خورشیدمانند نیز می توانند وجود داشته باشند.
نوتسو می‌گوید: «ستارگان جوان هفته‌ای یکبار دارای ابرشعله‌ها هستند. برای خورشید، این مدت به طور میانگین هر چند هزار سال است.» اکنون قطعیت زیادی در اختیار نداریم، اما باید دانشمان را در آینده بهبود ببخشیم – نه فقط دربارۀ احتمال ساطع شدن یک ابرشعله از خورشید، بلکه درباره این احتمال که اگر چنین ابرشعله‌ای رخ دهد چه اتفاقی برای زمین خواهد افتاد.
تحقیقات موجود نشان می‌دهد که یک شعله خورشیدی به اندازۀ کافی قدرتمند می‌تواند تکنولوژی را محو کند و تریلیون‌ها دلار خسارت در سراسر دنیا به وجود بیاورد و هر نوع فاجعۀ عجیب و غیرقابل پیش‌بینی را ایجاد کند. نوتسو در مجله ستاره‌شناسی توضیح داد: «ارزیابی‌های دقیق‌تر ِ اثرات ابرشعله کار اضطراری بعدی است که باید انجام دهیم. اما اکنون می‌توانیم انتظار داشته باشیم که چیزهایی مثل جاسازی‌های بزرگ‌مقیاس، خرابی ارتباطات ماهواره‌ای و تابش قوی در فضا وجود داشته باشد. از حالا باید این موضوع را جدی بگیریم.» یافته‌های این تحقیق در مجله منتشر شده است.
به گزارش بیگ بنگ، همانطور که محققان در مطالعات بعدی مشاهده کردند، این فوران‌های شدید در ستارگان جوان با چرخش سریع و در ستارگانی که سطوح بالایی از فعالیت مغناطیسی دارند، شایع‌تر بودند. شاید خورشید قدیمی‌تر و آرام‌تر ِ ما هرگز چنین کار خشنی را انجام نداده باشد.
گروهی از ستاره‌شناسان به سرپرستی “یوتا نوتسو” از دانشگاه کلرادو بولدر در یک مقالۀ جدید توضیح می‌دهد (متأسفانه بیان می‌کند که ممکن است فرضیه ما اشتباه به نظر برسد): «چنین تصور می‌شود که ستارگانِ خورشیدمانند با چرخش آهسته اصولأ فاقد رویدادهای فعالیت مغناطیسی بالا شبیه ابرشعله‌ها هستند.»
در یک تحلیل جدید بر روی رویدادهای ابرشعله که توسط تلسکوپ فضایی کپلر مشاهده شده، محققان گزارش می‌دهند که ممکن است ابرشعله‌ها توسط ستارگانِ خورشیدمانند تولید شده باشند، البته یک احتمال ضعیف‌تر وجود دارد که توسط ستارگان جوان‌تر و از لحاظ مغناطیسی فعال تولید شده باشند.
نوتسو گفت: «مطالعۀ ما نشان می‌دهد که ابرشعله‌ها رویدادهای نادری هستند. اما این احتمال وجود دارد که بتوانیم چنین رویدادی را در ۱۰۰ سال آینده تجربه کنیم.» قبلأ دانشمندان شاهد آن بودند که ستارگانِ خورشیدمانند – یعنی ستارگان رشته اصلی از نوع G – ابرشعله‌ها را تولید کرده باشند، اگرچه به دلیل کمبود تحلیل، هنوز نمی‌توانیم فرایندهای این رویدادهای پر انرژی را کاملأ توضیح دهیم.
برای درک بیشتر محققان مشاهدات طیف‌شناختی جدیدی را با داده‌های تلسکوپ کپلر، فضاپیمای گایا و رصدخانه آپاچی، انجام داد. در تمام مشاهدات، آنها شواهدی از ۴۳ ستارۀ خورشیدمانند که در گذشته ابرشعله تولید کرده بودند را پیدا کردند – و در حالیکه تحلیل آماری آنها بینش‌های واضح‌تری را دربارۀ خصوصیات این انفجارات پرانرژی ارائه می‌دهد، در نهایت محققان می‌گویند که حتی به داده‌های بیشتری برای درک ابرشعله‌های خورشید نیاز دارند.
این تیم می‌نویسد: «به مطالعات بیشتری برای شفاف‌سازی خواص ابرشعله در ستارگان خورشیدمانند و پاسخ به این سئوال مهم نیاز داریم: «آیا خورشید دارای ابرشعله است؟ تعداد ستارگان ابرشعله خورشیدمانند قدیمی که به آرامی گردش می‌کنند کم نیست و بحث‌های آماری فعلی نیز کافی نیستند.» نوتسو می‌گوید که هرچه بیشتر در مورد ابرشعله‌ها بیاموزیم، بیشتر متوجه می‌شویم که آنها در ستارگان جوان‌تر شایع‌تر هستند و در ستارگان خورشیدمانند نیز می توانند وجود داشته باشند.
نوتسو می‌گوید: «ستارگان جوان هفته‌ای یکبار دارای ابرشعله‌ها هستند. برای خورشید، این مدت به طور میانگین هر چند هزار سال است.» اکنون قطعیت زیادی در اختیار نداریم، اما باید دانشمان را در آینده بهبود ببخشیم – نه فقط دربارۀ احتمال ساطع شدن یک ابرشعله از خورشید، بلکه درباره این احتمال که اگر چنین ابرشعله‌ای رخ دهد چه اتفاقی برای زمین خواهد افتاد.
تحقیقات موجود نشان می‌دهد که یک شعله خورشیدی به اندازۀ کافی قدرتمند می‌تواند تکنولوژی را محو کند و تریلیون‌ها دلار خسارت در سراسر دنیا به وجود بیاورد و هر نوع فاجعۀ عجیب و غیرقابل پیش‌بینی را ایجاد کند. نوتسو در مجله ستاره‌شناسی توضیح داد: «ارزیابی‌های دقیق‌تر ِ اثرات ابرشعله کار اضطراری بعدی است که باید انجام دهیم. اما اکنون می‌توانیم انتظار داشته باشیم که چیزهایی مثل جاسازی‌های بزرگ‌مقیاس، خرابی ارتباطات ماهواره‌ای و تابش قوی در فضا وجود داشته باشد. از حالا باید این موضوع را جدی بگیریم.» یافته‌های این تحقیق در مجله منتشر شده است.
