کاسیوپیای شبحوار ابری از گاز و غبار (سحابی) است که به آرامی متلاشی میشود و در این تصویر اسرارآمیز از نیز مانند یک فضای مهآلود کمنور قابل مشاهده است. این سحابی که با نامIC 63 شناخته میشود، در فاصله ۵۵۰ سال نوری از زمین در صورت فلکی ذات الکرسی (Cassiopeia) قرار دارد. شمایل این سحابی در آسمان تحتتأثیر ستارهی پرنور و بیثباتی که در حال تغییر و تحول است، با نام «گاما کاسیوپا» قرار دارد.
به گفتهی سازمان فضایی اروپا ( ESA) با اینکه ستارهی مذکور چند سال نوری از سحابی فاصله دارد اما همچنان حضور قدرتمند خود را در آسمان به وسیلهی ارسال جریان شدید امواج و پرتوها پررنگتر مینماید.
ین سحابی شبحوار به نام IC 63 که حدود ۵۵۰ سال نوری از زمین فاصله دارد تشعشعات آلفا-هیدروژن ساطع میکند وهمچنین نور زیبا و آبی ستارهی بزرگ و قدرتمند «گاما کاسیوپا» که در نزدیکی آن قرار دارد را بازمیتاباند. طول این سحابی حدود ۳۱/۰ سال نوری و پهنای آن ۲۳/۰ سال نوری است. گفته میشود این ستارهی عظیم آبی-سفید دارای جرمی ۱۹ برابر است و می تواند درخششی ۶۵۰۰۰ برابر بیشتر از درخشش آن داشته باشد؛ چرا که سرعت چرخش آن یک میلیون مایل (۶/۱ میلیون کیلومتر) در ساعت، یعنی بیشتر از ۲۰۰ برابر سرعت چرخش ، میباشد.
این ستاره با صفحهای از ماده احاطه شدهاست که به صورت دورهای در زمان چرخش شدید ستاره منفجر شده و در آسمان پراکنده میشود. همین امر سبب میشود تا ستاره گاهی به صورت موقت، با درخشش بیشتری در خودنمایی کند.
«گاما کاسیوپا» با دو شیوهی مختلف در ایجاد رنگهای غیرعادی این سحابی ایفای نقش کرده است. اول اینکه تشعشعات فرابنفش ستاره، راهشان را از داخل سحابی باز میکنند و به این ترتیب بخشی از انرژی خود را به مولکولهای هیدروژن انتقال داده و آنها را برانگیخته مینمایند تا این مواد یک تابش عمیق قرمز از نور آلفا-هیدروژن ساطع کنند. دوم اینکه نور ستاره، گرد و غبار داخل سحابی را باز می تاباند و سبب تابش نوری آبی و زیبا میشود.
اگر از زمین به آسمان نگاه کنیم، تمامی محدودهی سحابیهای تحتتأثیر گاما کاسیوپیا در پاییز و زمستان از نیمکرهی شمالی قابل دیدن هستند؛ البته این محدوده بسیار تار و محو دیده میشود و IC 63 فقط بخش کوچکی از آن را تشکیل میدهد.
به گفته مقامات ESA، این تصویر از هابل که از بالای اتمسفر زمین گرفته شده است دارای بیشترین جزئیات ممکن بوده و دقیقترین تصویری است که تا کنون از IC 63 گرفته شده است. بنابر این اظهارات، نور فرابنفشی که بخشی از درخشندگی شبحوار این سحابی است، سبب از بین رفتن آن نیز خواهد شد. این تابش به آرامی سحابی را از چندین سال نوری دورتر از آن، پراکنده کرده و باعث ازهمپاشیدگی آن خواهد شد.