гคђค1737
کاربر نگاه دانلود
پزشکان و متخصصان ارتوپدی معتقدند نوع فرسودگی کفش‌ها و چگونگی تغییر شکل نقاط خاصی از کفش می‌تواند نشان‌دهنده وضعیت ناسالم استخوان‌ها و عضلات پاها و نیز نشانه احتمال ابتلای زودهنگام به عارضه التهاب مفاصل باشد.
به گزارش سرویس «سلامت» ایسنا، روزنامه «بمبئی میرور» در یک مقاله جدید به بررسی انواع فرسودگی و تغییرشکل کفش‌ها که نشانه مهمی از خطر بروز آرتریت و التهاب مفاصل است می‌پردازد. طبق این مقاله شایعترین انواع تغییر شکل که منجر به بروز التهاب مفاصل می‌شوند عبارتند از:
- معمولا در حالت طبیعی و در صورت راه رفتن صحیح، فرسودگی کفش در مرکز پاشنه آن اتفاق می‌افتد اما درصورتی که قسمت بیرونی پاشنه کفش دچار فرسودگی شود، به اصطلاح حالت «سوپینیشن» یا چرخش کف پا به سمت خارج رخ می‌دهد. حالت «سوپینیشن» زمانی پیش می‌آید که قوس کف پای فرد بلندتر از حد معمول باشد و در این صورت بخش میانی کف پا هنگام گام برداشتن به اندازه کافی باز نمی‌شود و در نتیجه وزن بدن روی لبه بیرونی پاشنه پا می‌افتد. در این شرایط کف پا هنگام قرار گرفتن روی زمین توانایی جذب ضربه را از دست می‌دهد و به بی‌ثباتی پا بر روی سطوح ناهموار منجر می‌شود. به گفته پزشکان، این افراد بیشتر مستعد پیچ خوردگی زانو و صدمه دیدن از ناحیه زانو هستند. این شیوه راه رفتن همچنین فشار زیادی را بر استخوان باسـ ـن وارد می‌کند و باعث می‌شود فرد در هنگام راه رفتن یا نشستن احساس درد داشته باشد. همچنین عدم تعادل وزن بر روی زانوها در این افراد به سایش غضروف زانو می‌انجامد و پیامد آن التهاب زودرس مفاصل است.
- در حالت دوم، لبه داخلی پاشنه کفش بیشتر از سایر نقاط پاشنه کفش دچار فرسودگی شده و فرد دچار عارضه‌ای موسوم به «پرونیشن» می‌شود. حالت پرونیشن در افرادی که کف پای صاف یا پای ضربدری دارند، رایج است. حرکت فنری طبیعی پا که موجب می‌شود پا از روی زمین بلند شود در وضعیت «پرونیشن» از بین می‌رود و به سفت شدن ماهیچه ساق پا می‌انجامد. این شیوه راه رفتن باعث شیب قدامی لگن می‌شود و درد در ناحیه کمر را به دنبال دارد. این افراد اغلب هنگام پیاده روی نیز خیلی زود خسته می‌شوند.
- در حالت سوم کفش در قسمت گردی انگشت شست پا، دچار فرسودگی می‌شود و نشانه آن است که فرد به نقصی موسوم به «پا اسبی» مبتلا است. نقص «پا اسبی» در حرکت زانوها محدودیت ایجاد می‌کند که علت آن سفت شدن تاندون «آشیل» است. در برخی بیماران سفت شدن تاندون «آشیل» مادرزادی است اما در برخی افراد نگه داشتن پا به سمت پایین برای مدت زمان طولانی مثلا در هنگام نشستن روی صندلی یا پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند، این مشکل را بوجود می‌آورد و به ایجاد میخچه و پینه در کف پا منجر می‌شود.
- زمانی که سطح کفش در سمت انگشت کوچک یا شست پاها پاره می‌شود، نشان دهنده این است که فرد از پاهای پهنی برخوردار است و از کفش‌هایی استفاده می‌کند که برای پاهایش بسیار تنگ هستند. پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند با پنجه تنگ نیز سبب بروز این نوع فرسودگی در کفش می‌شود. در مواقعی که وزن فرد بر روی قسمت جلویی پا وارد می‌شود، فشار ناشی از آن باعث می‌شود تا مفاصل بی‌ثبات شوند و این وضعیت غیرعادی در نهایت به قوز شست پا می‌انجامد.
- در صورتی که فرد کفش بزرگتر از سایز پای خود را بپوشد به هنگام راه رفتن پاها، خود را با شرایط موجود تطبیق می‌دهند و از لیز خوردن به سمت جلوی کفش جلوگیری می کنند. اما این وضعیت باعث می‌شود که پاشنه پا دائم با پشت کفش برخورد داشته باشد و به فرسودگی بیشتر این قسمت از کفش آن بیانجامد. سایش داوم در این ناحیه می‌تواند در پاشنه پا تاول ایجاد کند و با اعمال فشار دائمی بر قسمت جلویی پا، فرد به بیماری «شین اسپلینت» یا درد ساق پا مبتلا می‌شود.
به گزارش سرویس «سلامت» ایسنا، روزنامه «بمبئی میرور» در یک مقاله جدید به بررسی انواع فرسودگی و تغییرشکل کفش‌ها که نشانه مهمی از خطر بروز آرتریت و التهاب مفاصل است می‌پردازد. طبق این مقاله شایعترین انواع تغییر شکل که منجر به بروز التهاب مفاصل می‌شوند عبارتند از:
- معمولا در حالت طبیعی و در صورت راه رفتن صحیح، فرسودگی کفش در مرکز پاشنه آن اتفاق می‌افتد اما درصورتی که قسمت بیرونی پاشنه کفش دچار فرسودگی شود، به اصطلاح حالت «سوپینیشن» یا چرخش کف پا به سمت خارج رخ می‌دهد. حالت «سوپینیشن» زمانی پیش می‌آید که قوس کف پای فرد بلندتر از حد معمول باشد و در این صورت بخش میانی کف پا هنگام گام برداشتن به اندازه کافی باز نمی‌شود و در نتیجه وزن بدن روی لبه بیرونی پاشنه پا می‌افتد. در این شرایط کف پا هنگام قرار گرفتن روی زمین توانایی جذب ضربه را از دست می‌دهد و به بی‌ثباتی پا بر روی سطوح ناهموار منجر می‌شود. به گفته پزشکان، این افراد بیشتر مستعد پیچ خوردگی زانو و صدمه دیدن از ناحیه زانو هستند. این شیوه راه رفتن همچنین فشار زیادی را بر استخوان باسـ ـن وارد می‌کند و باعث می‌شود فرد در هنگام راه رفتن یا نشستن احساس درد داشته باشد. همچنین عدم تعادل وزن بر روی زانوها در این افراد به سایش غضروف زانو می‌انجامد و پیامد آن التهاب زودرس مفاصل است.
- در حالت دوم، لبه داخلی پاشنه کفش بیشتر از سایر نقاط پاشنه کفش دچار فرسودگی شده و فرد دچار عارضه‌ای موسوم به «پرونیشن» می‌شود. حالت پرونیشن در افرادی که کف پای صاف یا پای ضربدری دارند، رایج است. حرکت فنری طبیعی پا که موجب می‌شود پا از روی زمین بلند شود در وضعیت «پرونیشن» از بین می‌رود و به سفت شدن ماهیچه ساق پا می‌انجامد. این شیوه راه رفتن باعث شیب قدامی لگن می‌شود و درد در ناحیه کمر را به دنبال دارد. این افراد اغلب هنگام پیاده روی نیز خیلی زود خسته می‌شوند.
- در حالت سوم کفش در قسمت گردی انگشت شست پا، دچار فرسودگی می‌شود و نشانه آن است که فرد به نقصی موسوم به «پا اسبی» مبتلا است. نقص «پا اسبی» در حرکت زانوها محدودیت ایجاد می‌کند که علت آن سفت شدن تاندون «آشیل» است. در برخی بیماران سفت شدن تاندون «آشیل» مادرزادی است اما در برخی افراد نگه داشتن پا به سمت پایین برای مدت زمان طولانی مثلا در هنگام نشستن روی صندلی یا پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند، این مشکل را بوجود می‌آورد و به ایجاد میخچه و پینه در کف پا منجر می‌شود.
- زمانی که سطح کفش در سمت انگشت کوچک یا شست پاها پاره می‌شود، نشان دهنده این است که فرد از پاهای پهنی برخوردار است و از کفش‌هایی استفاده می‌کند که برای پاهایش بسیار تنگ هستند. پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند با پنجه تنگ نیز سبب بروز این نوع فرسودگی در کفش می‌شود. در مواقعی که وزن فرد بر روی قسمت جلویی پا وارد می‌شود، فشار ناشی از آن باعث می‌شود تا مفاصل بی‌ثبات شوند و این وضعیت غیرعادی در نهایت به قوز شست پا می‌انجامد.
- در صورتی که فرد کفش بزرگتر از سایز پای خود را بپوشد به هنگام راه رفتن پاها، خود را با شرایط موجود تطبیق می‌دهند و از لیز خوردن به سمت جلوی کفش جلوگیری می کنند. اما این وضعیت باعث می‌شود که پاشنه پا دائم با پشت کفش برخورد داشته باشد و به فرسودگی بیشتر این قسمت از کفش آن بیانجامد. سایش داوم در این ناحیه می‌تواند در پاشنه پا تاول ایجاد کند و با اعمال فشار دائمی بر قسمت جلویی پا، فرد به بیماری «شین اسپلینت» یا درد ساق پا مبتلا می‌شود.
