صفت برجسته ی آل بویه چه بود؟!

[Elka Shine]

صفت ‏برجسته آل بويه

صفت‏ بارز آل بويه (دستكم در نسلهاى اول و دوم) اطاعت محض وفرمانبرى كامل و احترام فوق ‏العاده كوچكترها نسبت‏ به بزرگترهابود و به اين كيفيت كه در آل بويه ديده شده، در هيچ خاندانى ‏مشاهده نشده است. امتياز اين صفات به بن‏ عمادالدوله(على بويه) برمى‏گردد كه بويگان قدرت و شوكت‏ خويش رامديون او هستنديك نمونه از اطاعت و رعايت نظم سلسله مراتبى آل بويه آن كه‏ معزالدوله برادر كوچكتر -كه حاكم عراق بود- وقتى برادربزرگترش عمادالدوله را در ارجان ملاقات كرد، زمين بوسيد و درحضور او سرپا بود و چون دستور مى‏ داد، بنشيند نمى‏نشست. و هراندازه عمادالدوله كوشش كرد كه او را در مقابل خود بنشاند،ننشست و تمام مدتى كه در نزد برادر بزرگتر بود، صبح و عصر درمجلس او حضور مى‏ يافت دست ادب بر سينه در برابر وى مى‏ايستاد (26) .
پس از فوت عمادالدوله رياست‏ خاندان به ركن‏الدوله حاكم رى رسيدو معزالدوله از او نيز فرمانبردارى مى‏كرد و هرگاه ركن ‏الدوله‏اراده مى‏ كرد لشگر به كمك او مى‏ فرستاد (27).
معزالدوله در دم مرگ به پسرش وصيت كرد كه از ركن ‏الدوله اطاعت‏ كند و در مهمات از او مشورت جويد و همچنين نسبت‏ به پسر عمويش ‏عضدالدوله چه از او مسن‏تر و سياستمدارتر است (28) .
وقتى همين عضدالدوله مى ‏خواست عراق را از چنگ پسر معزالدوله-پس از ثبوت بى‏ كفايتيش- بيرون آورد و پدر عضدالدوله از وضع ‏برادرزادگانش كه بازداشت‏شده بودند اطلاع يافت، از ناراحتى به‏خود پيچيد و كف بر دهان آورد و مى‏گفت: «اينك معزالدوله رامى ‏بينم در برابرم ايستاده، انگشت گزان مى ‏گويد: برادر! اين‏چنين از خانواده من سرپرستى كردى؟» و بالاخره عضدالدوله براثر خشم پدر و به دستور او بغداد را به عموزاده واگذاشت وبيرون آمد، درحالى كه حتى منزلى نيز براى خود ترتيب داده بود (29) و چون در اصفهان به حضور پدر رسيد، به خاك افتاد و دست پدر را بوسيد