dinaz
کاربر نگاه دانلود
طنز؛ تاریخچه ای متفاوت از کشف ریاضیات
ماهنامه خط خطی - علی زراندوز:
انسان اولیه زمانی به اهمیت شمارش و ریاضیات پی برد که هم زمان، تعداد بره ها و بچه هایش رو به فزونی نهاد و می خواست حساب آن ها را داشته باشد تا بقیه اهالی قبیله بره هایش را نبرند و بچه ای به بچه هایش اضافه نکنند! اینجا بود که انسان اولیه برای شمارش، سیستم چوب خط را ابداع کرد و به ازای هر بچه یا بره، خطی روی تکه چوبی می کشید و با مقایسه تعداد خط ها با آمار بچه ها و بره هایش، به کم و زیاد شدن آن ها پی می برد.
با آغاز کشورگشایی برخی تمدن ها، فاتحان برای محاسبه طلاها و اموالی که از سرزمین های فتح شده کشف می کردند، نیاز به اعداد را احساس کردند و بشر برای اولین بار، عدد را اختراع کرد. در همین دوره بود که با ازدیاد اموال، کم کم وسوسه اختلاس هم به جان مسئولان خزانه ها افتاد و عده ای از آن ها با دستکاری این اعداد، اموال زیادی را از خزانه به حساب های شخصی شان در بانک های سوییس و کانادا منتقل می کردند!
البته همین اعداد دست آن ها را در مواقع حسابرسی رو می کرد و به همین دلیل، بشر مختلس متوجه شد اعداد تیغ دو سر تیزی هستند که هم می توان با آن از اموال خزانه برید، هم با آن می توانند سرشان را به باد بدهند!
در مصر باستان، اعداد بیشتر برای این بود که مردم بدانند فلان رامسس، رامسس چندم از سلسله چندم است. امادر یونان باستان، اعداد بسیار دارای اهمیت بودند. فیثاغورث از ریاضی دان های یونانی ای بود که بیشتر عمرش را در راه هندسه و تبیین قانون کسینوس ها صرف کرد، ولی پس از فوتش، دولت یونان در بیلبوردهایی که به مناسبت فوت ایشان در سطح شهر نصب شده بود، واژه کسینوس را به کلی سانسور کرد و تا قرن ها مردم یونان نمی دانستند فیثاغورث دقیقا کجای ریاضیات را اعتلا بخشیده است!
ابوریحان بیرونی هم از دانشمندان مطرح ریاضی بود که حتی توانست فرمولی برای محاسبه شعاع کره زمین ارائه کند، ولی مردم آن زمان به جای اینکه به این کشفیات ریاضی توجه کنند، مرتب از او می پرسیدند، «استاد، شما اگر خیلی ریاضی حالیته، بگو ببینیم یارانه این ماه رو دقیقا چه تاریخی واریز می کنن!»
با آغاز دوران دموکراسی در جوامع بشری، تعداد آرا می توانست تعیین کننده بسیاری از اتفاق های مهم باشد و به همین دلیل شمارش آرا از مهم ترین شمردنی های ریاضی- تاریخی شد. جالب اینجاست که پس از هر انتخاباتی، جناح بازنده اصرار دارد که در شمارش آرا مشکلاتی به وجود آمده است که اگر آن مشکلات نبود، الان کاندیدای آن ها رای آورده بود و داشت پست های توییتری در ضایع کردن رقیب می گذاشت! نمونه اش هم انتخابات اخیر ریاست جمهوری در کشورمان، که برخی جناح ها هنوز هم فکر می کنند مسئله شکستشان بیشتر از نوع دیدگاهشان به مسائل اقتصادی، سیـاس*ـی و فرهنگی به خاطر این بوده است که شمارنده های رای های آنها دیر به دیر نوک انگشت هایشان را تف می زدند و برگه های رای آن ها سه تا یکی شمرده شده است!
نگارنده بسیار مایل بود به نقش ریاضیات در دوره قاجار هم اشاراتی داشته باشد، ولی هرچه تحقیق کرد، متوجه شد اعداد در این دوره فقط دو کاربرد داشت: یکی برای محاسبه تعداد زنان موجود در حرم سرا و دیگری برای نگه داشتن حساب تعداد کشورهایی که شاه هنوز از آن ها برای سفر به فرنگ، پول دستی نگرفته بود!
در دوران معاصر، ریاضی دان ها به جایگاهی بالاتر از خود ریاضی رسیده اند، به طوری که در حال حاضر، خانم مریم میرزاخانی بیشتر از ریاضیات معروف شده است و بچه ها دوست دارند نمره های میرزاخانی 20 شود و در آینده، یک میرزاخانی دان بزرگ شوند و البته حواسشان هم هست که مثل فیثاغورث نباشند و در زمینه هایی از این علم فعالیت کننده که پس از فوتشان دستاوردهایشان قابلیت ارائه در بیلبوردهای سطح شهر را داشته باشد!
ماهنامه خط خطی - علی زراندوز:
انسان اولیه زمانی به اهمیت شمارش و ریاضیات پی برد که هم زمان، تعداد بره ها و بچه هایش رو به فزونی نهاد و می خواست حساب آن ها را داشته باشد تا بقیه اهالی قبیله بره هایش را نبرند و بچه ای به بچه هایش اضافه نکنند! اینجا بود که انسان اولیه برای شمارش، سیستم چوب خط را ابداع کرد و به ازای هر بچه یا بره، خطی روی تکه چوبی می کشید و با مقایسه تعداد خط ها با آمار بچه ها و بره هایش، به کم و زیاد شدن آن ها پی می برد.
با آغاز کشورگشایی برخی تمدن ها، فاتحان برای محاسبه طلاها و اموالی که از سرزمین های فتح شده کشف می کردند، نیاز به اعداد را احساس کردند و بشر برای اولین بار، عدد را اختراع کرد. در همین دوره بود که با ازدیاد اموال، کم کم وسوسه اختلاس هم به جان مسئولان خزانه ها افتاد و عده ای از آن ها با دستکاری این اعداد، اموال زیادی را از خزانه به حساب های شخصی شان در بانک های سوییس و کانادا منتقل می کردند!
البته همین اعداد دست آن ها را در مواقع حسابرسی رو می کرد و به همین دلیل، بشر مختلس متوجه شد اعداد تیغ دو سر تیزی هستند که هم می توان با آن از اموال خزانه برید، هم با آن می توانند سرشان را به باد بدهند!
در مصر باستان، اعداد بیشتر برای این بود که مردم بدانند فلان رامسس، رامسس چندم از سلسله چندم است. امادر یونان باستان، اعداد بسیار دارای اهمیت بودند. فیثاغورث از ریاضی دان های یونانی ای بود که بیشتر عمرش را در راه هندسه و تبیین قانون کسینوس ها صرف کرد، ولی پس از فوتش، دولت یونان در بیلبوردهایی که به مناسبت فوت ایشان در سطح شهر نصب شده بود، واژه کسینوس را به کلی سانسور کرد و تا قرن ها مردم یونان نمی دانستند فیثاغورث دقیقا کجای ریاضیات را اعتلا بخشیده است!
ابوریحان بیرونی هم از دانشمندان مطرح ریاضی بود که حتی توانست فرمولی برای محاسبه شعاع کره زمین ارائه کند، ولی مردم آن زمان به جای اینکه به این کشفیات ریاضی توجه کنند، مرتب از او می پرسیدند، «استاد، شما اگر خیلی ریاضی حالیته، بگو ببینیم یارانه این ماه رو دقیقا چه تاریخی واریز می کنن!»
با آغاز دوران دموکراسی در جوامع بشری، تعداد آرا می توانست تعیین کننده بسیاری از اتفاق های مهم باشد و به همین دلیل شمارش آرا از مهم ترین شمردنی های ریاضی- تاریخی شد. جالب اینجاست که پس از هر انتخاباتی، جناح بازنده اصرار دارد که در شمارش آرا مشکلاتی به وجود آمده است که اگر آن مشکلات نبود، الان کاندیدای آن ها رای آورده بود و داشت پست های توییتری در ضایع کردن رقیب می گذاشت! نمونه اش هم انتخابات اخیر ریاست جمهوری در کشورمان، که برخی جناح ها هنوز هم فکر می کنند مسئله شکستشان بیشتر از نوع دیدگاهشان به مسائل اقتصادی، سیـاس*ـی و فرهنگی به خاطر این بوده است که شمارنده های رای های آنها دیر به دیر نوک انگشت هایشان را تف می زدند و برگه های رای آن ها سه تا یکی شمرده شده است!
نگارنده بسیار مایل بود به نقش ریاضیات در دوره قاجار هم اشاراتی داشته باشد، ولی هرچه تحقیق کرد، متوجه شد اعداد در این دوره فقط دو کاربرد داشت: یکی برای محاسبه تعداد زنان موجود در حرم سرا و دیگری برای نگه داشتن حساب تعداد کشورهایی که شاه هنوز از آن ها برای سفر به فرنگ، پول دستی نگرفته بود!
در دوران معاصر، ریاضی دان ها به جایگاهی بالاتر از خود ریاضی رسیده اند، به طوری که در حال حاضر، خانم مریم میرزاخانی بیشتر از ریاضیات معروف شده است و بچه ها دوست دارند نمره های میرزاخانی 20 شود و در آینده، یک میرزاخانی دان بزرگ شوند و البته حواسشان هم هست که مثل فیثاغورث نباشند و در زمینه هایی از این علم فعالیت کننده که پس از فوتشان دستاوردهایشان قابلیت ارائه در بیلبوردهای سطح شهر را داشته باشد!
