MASUME_Z
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2016/04/18
- ارسالی ها
- 4,852
- امتیاز واکنش
- 29,849
- امتیاز
- 1,120
فریور خراباتی در روزنامه ایران نوشت:
تأخیر در پروازهای هواپیماها که دیگر تبدیل به یک مسأله طبیعی شده، یعنی آبمیوه‌های ما آنقدر طبیعی نیستند که تأخیر در پروازهایمان طبیعی هستند. همین تأخیر 15 ساعته در پرواز تهران – مشهد خودش گویای این قضیه است.
در واقع 15 ساعت تأخیر در یک پرواز به شما این پیغام را می‌رساند که اگر با درشکه از مشهد به تهران برمی گشتید زودتر به مقصد می‌رسیدید. اما مشکل این تأخیرها یکی به دلیل شرایط آب و هوایی است، دیگری به دلیل هواپیماهایی است که در اختیار داریم که هم نسل انسان‌های اولیه و غارنشین بوده و تکنولوژی آنها کمی از بادبادک پیشرفته‌تر است.
خب به همت دوستان دولت سابق ما، یک چند سالی برای خرید هواپیما مشکل داشتیم، یعنی مستقیم نمی‌توانستیم هواپیما بخریم.خلاصه هر زمان تصمیم به خرید هواپیما می‌گرفتیم، دلال‌های فروش هواپیما به مسئولان وقت در وزارت راه می‌گفتند: «این هواپیما مدل چهل و هشته اما در حد صفره، مال یک آقای رئیس جمهوری آفریقایی بوده هفته‌ای یه بار می‌رفته ماداگاسکار دور دور، بال راست بی‌رنگه، بال سمت شاگرد تعویض شده، سه سال تخفیف بیمه و رینگ و لاستیک و سیستم صوتی حرفه‌ای هم روش نصبه». بعد چون ما در آن دوران خیلی با کشورها و قبایل آفریقایی دوست بودیم و هر هفته به آنجا می‌رفتیم، مسئولان پیش از آنکه کفش‌های خود را در بیاورند به رئیس قبیله می‌گفتند: «آقا ول کنید این بحث‌های سیـاس*ـی تکراری رو، هواپیما مواپیما چی توی دست و بالتون دارید؟»
و به این ترتیب بود که شما بلند شدن‌تان با خلبان بود و محل و نوع فرودتان دست قضا و قدر! یعنی قبل از هر پرواز یک نقشه جلوی خلبان می‌گذاشتند و می‌گفتند «اگه خواستی سقوط کنی سعی کن رو نقاط قرمز سقوط نکنی که کم خرج‌تر در بیاد، مرسی اه!». خلاصه همزمان با برداشته شدن تحریم‌ها خبرهایی از خرید هواپیماهای جدید برای ناوگان هوایی ایران به گوش رسید. اما آنقدر این گونه خبرها به گوش رسید که بعضی افراد گفتند اصلاً ما جا برای این همه هواپیما داریم؟ مملکت مشکل جای پارک دارد شما می‌خواهید هواپیما وارد کنید؟ پس خودکفایی کجای ماجرا قرار می‌گیرد؟ در حالی که اگر مانند دولت سابق همت می‌کردید، بزودی شاهد تولید ایرباس آردی، وانت بوئینگ، توپولوف صندوق دار بودیم، بعد می‌گویید آدم دلواپس هم نباشد!
تأخیر در پروازهای هواپیماها که دیگر تبدیل به یک مسأله طبیعی شده، یعنی آبمیوه‌های ما آنقدر طبیعی نیستند که تأخیر در پروازهایمان طبیعی هستند. همین تأخیر 15 ساعته در پرواز تهران – مشهد خودش گویای این قضیه است.
در واقع 15 ساعت تأخیر در یک پرواز به شما این پیغام را می‌رساند که اگر با درشکه از مشهد به تهران برمی گشتید زودتر به مقصد می‌رسیدید. اما مشکل این تأخیرها یکی به دلیل شرایط آب و هوایی است، دیگری به دلیل هواپیماهایی است که در اختیار داریم که هم نسل انسان‌های اولیه و غارنشین بوده و تکنولوژی آنها کمی از بادبادک پیشرفته‌تر است.
خب به همت دوستان دولت سابق ما، یک چند سالی برای خرید هواپیما مشکل داشتیم، یعنی مستقیم نمی‌توانستیم هواپیما بخریم.خلاصه هر زمان تصمیم به خرید هواپیما می‌گرفتیم، دلال‌های فروش هواپیما به مسئولان وقت در وزارت راه می‌گفتند: «این هواپیما مدل چهل و هشته اما در حد صفره، مال یک آقای رئیس جمهوری آفریقایی بوده هفته‌ای یه بار می‌رفته ماداگاسکار دور دور، بال راست بی‌رنگه، بال سمت شاگرد تعویض شده، سه سال تخفیف بیمه و رینگ و لاستیک و سیستم صوتی حرفه‌ای هم روش نصبه». بعد چون ما در آن دوران خیلی با کشورها و قبایل آفریقایی دوست بودیم و هر هفته به آنجا می‌رفتیم، مسئولان پیش از آنکه کفش‌های خود را در بیاورند به رئیس قبیله می‌گفتند: «آقا ول کنید این بحث‌های سیـاس*ـی تکراری رو، هواپیما مواپیما چی توی دست و بالتون دارید؟»
و به این ترتیب بود که شما بلند شدن‌تان با خلبان بود و محل و نوع فرودتان دست قضا و قدر! یعنی قبل از هر پرواز یک نقشه جلوی خلبان می‌گذاشتند و می‌گفتند «اگه خواستی سقوط کنی سعی کن رو نقاط قرمز سقوط نکنی که کم خرج‌تر در بیاد، مرسی اه!». خلاصه همزمان با برداشته شدن تحریم‌ها خبرهایی از خرید هواپیماهای جدید برای ناوگان هوایی ایران به گوش رسید. اما آنقدر این گونه خبرها به گوش رسید که بعضی افراد گفتند اصلاً ما جا برای این همه هواپیما داریم؟ مملکت مشکل جای پارک دارد شما می‌خواهید هواپیما وارد کنید؟ پس خودکفایی کجای ماجرا قرار می‌گیرد؟ در حالی که اگر مانند دولت سابق همت می‌کردید، بزودی شاهد تولید ایرباس آردی، وانت بوئینگ، توپولوف صندوق دار بودیم، بعد می‌گویید آدم دلواپس هم نباشد!
