BARANA.R
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2016/10/29
- ارسالی ها
- 2,921
- امتیاز واکنش
- 20,204
- امتیاز
- 746
- سن
- 23
در فیلم «حضور» ساخته ی هال اشبی در سال ۱۹۷۹ یک باغبان عقب مانده که هیچگاه از خانه ی اربابش بیرون نرفته و دنیا را تنها از دریچه ی تلویزیون شناخته بعد از مرگ اربابش مجبور می شود که از خانه بیرون برود. «آقای چنس» در نهایت ساده لوحی و گیجی در خیابان های شهر پرسه می زند تا این که به طور اتفاقی سر از خانه ی یک سرمایه دار بزرگ که سابقا از اعضای دولت بوده سر در می آورد و این باعث می شود مرد گیج و نادان داستان ناخودآگاه وارد سیاست شود.
کم کم از جمله های مسخره ای که در وصف درختان و شیوه های کار باغبانی می گوید برداشت های سیـاس*ـی می شود و حتی رئیس جمهور امریکا هم از او نقل قول هایی می آورد که همین باعث می شود چنس تبدیل به یکی از چهره های مهم امریکا شود. این داستان را برای کپی کردن فیلمسازان و فیلمنامه نویسان عزیز کشور نقل نکردم، می خواهم بگویم وضعیت امروز جامعه ی ما هم چیزی شبیه به داستان این فیلم است. همین الان که اینستاگرام تان را باز کنید و یک چرخی در آن بزنید می بینید یک سری از شهروندان که از نظر ذهنی تعادل کافی را ندارند تبدیل به سلبریتی های مجازی شده اند. الحمدلله در همه مشاغل هم یک نمونه از آنها یافت می شود.
گزارشگر، رزمی کار، خواننده، کارگر ساده (!) … اینها دنبال کنندگان بسیار دارند و البته هیچکس مشکلی با این قضیه ندارد. وسائل سرگرمی هستند و مردم هم به سرگرمی نیاز دارند. مشکل از جایی شروع می شود که آنها خودشان را جدی می گیرند. به پشتوانه ی لایک و فالوئر بالا برای خودشان ارتش راه می اندازند و ادعای خدایی و پادشاهی و فرمانداری می کنند. کینگ و کوئین می شوند! ما تا جایی برایشان دلسوزی می کردیم و می گفتیم طفلک ها باور کرده اند که ملت برای هنرشان (!) دنبالشان می کنند.
بعد از مدتی اما دیدیم خودمان از همه طفلکی تریم! یک سری جدی جدی فدایی و جان نثار این افراد شده اند. یعنی تا آن لحظه که خواهر و مادرمان توسط یکی از فدائیان اینها درگیر قضیه شدند باورمان نمی شد که داستان حقیقت دارد! البته هیچ توجیهی برای ملامت و پس گردنی روشنفکرانه به این دسته از نوجوانان و نوگلان باغ وطن وجود ندارد. هر نسلی دنبال کننده آن چیزی است که در جامعه نمی بیند. حالا یک زمانی یک چیزهایی در جامعه نمی دیدند و می رفتند پای صحبت شریعتی ها، امروز هم صداقت و یک رنگی نمی بینند و می نشینند پای ویدیوهای یک سری دیوانه ساده لوح که مطمئن اند خودشانند و فیلم بازی نمی کنند!
کم کم از جمله های مسخره ای که در وصف درختان و شیوه های کار باغبانی می گوید برداشت های سیـاس*ـی می شود و حتی رئیس جمهور امریکا هم از او نقل قول هایی می آورد که همین باعث می شود چنس تبدیل به یکی از چهره های مهم امریکا شود. این داستان را برای کپی کردن فیلمسازان و فیلمنامه نویسان عزیز کشور نقل نکردم، می خواهم بگویم وضعیت امروز جامعه ی ما هم چیزی شبیه به داستان این فیلم است. همین الان که اینستاگرام تان را باز کنید و یک چرخی در آن بزنید می بینید یک سری از شهروندان که از نظر ذهنی تعادل کافی را ندارند تبدیل به سلبریتی های مجازی شده اند. الحمدلله در همه مشاغل هم یک نمونه از آنها یافت می شود.
گزارشگر، رزمی کار، خواننده، کارگر ساده (!) … اینها دنبال کنندگان بسیار دارند و البته هیچکس مشکلی با این قضیه ندارد. وسائل سرگرمی هستند و مردم هم به سرگرمی نیاز دارند. مشکل از جایی شروع می شود که آنها خودشان را جدی می گیرند. به پشتوانه ی لایک و فالوئر بالا برای خودشان ارتش راه می اندازند و ادعای خدایی و پادشاهی و فرمانداری می کنند. کینگ و کوئین می شوند! ما تا جایی برایشان دلسوزی می کردیم و می گفتیم طفلک ها باور کرده اند که ملت برای هنرشان (!) دنبالشان می کنند.
بعد از مدتی اما دیدیم خودمان از همه طفلکی تریم! یک سری جدی جدی فدایی و جان نثار این افراد شده اند. یعنی تا آن لحظه که خواهر و مادرمان توسط یکی از فدائیان اینها درگیر قضیه شدند باورمان نمی شد که داستان حقیقت دارد! البته هیچ توجیهی برای ملامت و پس گردنی روشنفکرانه به این دسته از نوجوانان و نوگلان باغ وطن وجود ندارد. هر نسلی دنبال کننده آن چیزی است که در جامعه نمی بیند. حالا یک زمانی یک چیزهایی در جامعه نمی دیدند و می رفتند پای صحبت شریعتی ها، امروز هم صداقت و یک رنگی نمی بینند و می نشینند پای ویدیوهای یک سری دیوانه ساده لوح که مطمئن اند خودشانند و فیلم بازی نمی کنند!
