dinaz
کاربر نگاه دانلود
طنز؛ دولتی که تنهاترینه حتی سایه هم نداره!
فریور خراباتی در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت:
ا
اینکه «گُل» دومین ماده مخـ ـدر پرمصرف کشور بعد از تریاک است، خودش به خوبی بیانگر خیلی از اتفاقات است که البته کلا ربطی به این نوشته ندارد فقط خواستم بگویم، در خارج گل می‌زنند و کریستیانو رونالدو می‌شوند، اینجا گُل می‌زنیم، فضانورد می‌شویم، بگذریم...
این روزها دوستانی که در انتخابات ریاست‌جمهوری شکست خوردند، حرف از دولت سایه می‌زنند در حالیکه به قول سیاوش قمیشی«اونی که تنهاترینه حتی سایه هم نداره!» پس چرا دنبال سایه هستید؟ احتمالا به دلیل اینکه یک سری از دوستان مدتی است که بیکار شده‌اند و دیگر شرایط مانند سابق نیست که«معاونت آش و حلیم» در وزارت صنایع داشته باشیم و وزارتخانه‌ها را با یکدیگر ادغام کردیم و فرصت شغلی از دست رفت. شک نکنید اگر عزیزان می‌دانستند «ادغام» چه معنایی دارد، این‌کار را نمی‌کردند. احتمالا فکر کرده‌اند که ادغام یعنی«تفکیک» و مثلا وزارت فرهنگ و ارشاد به چند وزارتخانه «فر»، «هنگ»، «واو» و «ارشاد» تقسیم می‌شود و این‌طوری مي‌توانند پسر آقای سماق‌زاده که تازه سربازی‌اش تمام شده را به نان و نوایی برسانند. به‌هرحال امروز دولت یازدهم و به‌زودی دوازدهم سر کار است و از این خبرها دیگر نیست.
دوستان به فکر دولت سایه افتاده‌اند. دولت سایه مثلا این‌طوری است که یک عده که در طول هشت سال نتوانستند یک سری از چیزها را تعطیل کنند یا به خانه بخت بفرستند یا پاک بزنند به چهار طرف آن‌ها ، همه این اقدامات را در سایه انجام می‌دهند. به عنوان مثال شما عملکرد وزارت ارشاد سابق در مقوله روزنامه‌ها را به یاد بیاورید، دوستان مدام اصرار داشتند که روزنامه‌نگاران را به تعطیلی و مرخصی بدون حقوق بفرستند اما روزنامه‌نگاران مقاومت می‌کردند و از آنجایی که عزیزان خیرخواه بودند، با تعطیلی این روزنامه‌ها، روزنامه‌نگاران را مجبور می‌کردند که بروند و استراحت کنند. در مورد سینما اگر چند وقت دیگر مدیریت اساتید ادامه پیدا می‌کرد، اخراجی‌ها و افراطی‌های43 هم تولید می‌شدند. البته این وسط لابی‌هایی هم با برگزارکنندگان مراسم اسکار می‌کردند تا اصغر فرهادی این «فیلم پایانِ بازساز» کشورمان برود و به لطف دوستان جایزه اسکار را بگیرد.
در بحث وزارت راه که انصافا شاهکار بودیم. وزارت راه را باید با سازمان میراث فرهنگی ادغام می‌کردیم، به آن دليل که دوستان خانه‌های قدیمی را می‌فروختند، همزمان باند فرودگاه قشم را هم متری 80 هزار تومان می‌فروختند، الان برج مراقبت آن فرودگاه روی هوا مانده و دولت یازدهم آن‌را نمی‌فروشد تا خریدار گرامی ملکش کامل شود. متاسفانه وزارت راه فعلی با خریدن ایرباس بخش جذاب سقوط را از زندگی ما حذف کرده است، این وزارت راه، تصادفات جاده‌ای و سقوط هوایی در سایه می‌تواند این بخش هیجان‌انگیز را به زندگی مردم برگرداند. باور کنید هیجان و استرس سوار شدن به توپولوف و آنتونوف از سوار شدن ترن هوایی شهربازی توکیو هم بیشتر بود، خصوصا آنتونوف که بدنه‌اش هواپیما بود و موتورش احتمالا پیکان. پس از این، دولت در سایه را جدی بگیرید، نخندید!
فریور خراباتی در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت:
ا
اینکه «گُل» دومین ماده مخـ ـدر پرمصرف کشور بعد از تریاک است، خودش به خوبی بیانگر خیلی از اتفاقات است که البته کلا ربطی به این نوشته ندارد فقط خواستم بگویم، در خارج گل می‌زنند و کریستیانو رونالدو می‌شوند، اینجا گُل می‌زنیم، فضانورد می‌شویم، بگذریم...
این روزها دوستانی که در انتخابات ریاست‌جمهوری شکست خوردند، حرف از دولت سایه می‌زنند در حالیکه به قول سیاوش قمیشی«اونی که تنهاترینه حتی سایه هم نداره!» پس چرا دنبال سایه هستید؟ احتمالا به دلیل اینکه یک سری از دوستان مدتی است که بیکار شده‌اند و دیگر شرایط مانند سابق نیست که«معاونت آش و حلیم» در وزارت صنایع داشته باشیم و وزارتخانه‌ها را با یکدیگر ادغام کردیم و فرصت شغلی از دست رفت. شک نکنید اگر عزیزان می‌دانستند «ادغام» چه معنایی دارد، این‌کار را نمی‌کردند. احتمالا فکر کرده‌اند که ادغام یعنی«تفکیک» و مثلا وزارت فرهنگ و ارشاد به چند وزارتخانه «فر»، «هنگ»، «واو» و «ارشاد» تقسیم می‌شود و این‌طوری مي‌توانند پسر آقای سماق‌زاده که تازه سربازی‌اش تمام شده را به نان و نوایی برسانند. به‌هرحال امروز دولت یازدهم و به‌زودی دوازدهم سر کار است و از این خبرها دیگر نیست.
دوستان به فکر دولت سایه افتاده‌اند. دولت سایه مثلا این‌طوری است که یک عده که در طول هشت سال نتوانستند یک سری از چیزها را تعطیل کنند یا به خانه بخت بفرستند یا پاک بزنند به چهار طرف آن‌ها ، همه این اقدامات را در سایه انجام می‌دهند. به عنوان مثال شما عملکرد وزارت ارشاد سابق در مقوله روزنامه‌ها را به یاد بیاورید، دوستان مدام اصرار داشتند که روزنامه‌نگاران را به تعطیلی و مرخصی بدون حقوق بفرستند اما روزنامه‌نگاران مقاومت می‌کردند و از آنجایی که عزیزان خیرخواه بودند، با تعطیلی این روزنامه‌ها، روزنامه‌نگاران را مجبور می‌کردند که بروند و استراحت کنند. در مورد سینما اگر چند وقت دیگر مدیریت اساتید ادامه پیدا می‌کرد، اخراجی‌ها و افراطی‌های43 هم تولید می‌شدند. البته این وسط لابی‌هایی هم با برگزارکنندگان مراسم اسکار می‌کردند تا اصغر فرهادی این «فیلم پایانِ بازساز» کشورمان برود و به لطف دوستان جایزه اسکار را بگیرد.
در بحث وزارت راه که انصافا شاهکار بودیم. وزارت راه را باید با سازمان میراث فرهنگی ادغام می‌کردیم، به آن دليل که دوستان خانه‌های قدیمی را می‌فروختند، همزمان باند فرودگاه قشم را هم متری 80 هزار تومان می‌فروختند، الان برج مراقبت آن فرودگاه روی هوا مانده و دولت یازدهم آن‌را نمی‌فروشد تا خریدار گرامی ملکش کامل شود. متاسفانه وزارت راه فعلی با خریدن ایرباس بخش جذاب سقوط را از زندگی ما حذف کرده است، این وزارت راه، تصادفات جاده‌ای و سقوط هوایی در سایه می‌تواند این بخش هیجان‌انگیز را به زندگی مردم برگرداند. باور کنید هیجان و استرس سوار شدن به توپولوف و آنتونوف از سوار شدن ترن هوایی شهربازی توکیو هم بیشتر بود، خصوصا آنتونوف که بدنه‌اش هواپیما بود و موتورش احتمالا پیکان. پس از این، دولت در سایه را جدی بگیرید، نخندید!
