MASUME_Z
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2016/04/18
- ارسالی ها
- 4,852
- امتیاز واکنش
- 29,849
- امتیاز
- 1,120
پوریا عالمی در روزنامه شرق نوشت:
می‌دانید ما شبیه کی شدیم؟ شبیه آن روان‌شادی که با رفقاش می‌افتند در چنگ آدم‌خوارها. آدم‌خوارها یکی‌یکی پوست اینها را می‌کندند و باهاش قایق درست می‌کردند و بعد می‌پختندشان و می‌خوردندشان و یک آب هم روش که یکهو رفقای روان‌شاد قصه ما می‌‌بینند این بابا با چاقو افتاده به جان خودش و دارد خودش را زخم‌وزیلی می‌کند.
بهش می‌گویند چه‌کار می‌کنی؟
می‌گوید: اینها که پوست ما را می‌کنند و قایق درست می‌کنند و بعد هم ما را خواهند خورد، من دارم قایقشان را سوراخ می‌کنم تا بعدا غرق شوند.
عینهو ما. دیروز در ایسنا خواندیم که رئيس کمیته محیط زیست شورای شهر تهران گفته: «تهران علاوه بر آب آلوده و هوای آلوده، خاک آلوده نیز دارد» و از شادی زمین را چنگ زدیم. چرا؟ چون ما آدم‌های ساده‌دلی هستیم. چون ما می‌دانیم دارند املاک و زمین‌ها و باغات و کوه‌های تهران را می‌خورند، کاری هم که از دستمان برنمی‌آید، تنها شانسی که داریم این است که خاک تهران آلوده باشد تا زمین‌خواران بخورند و مریض شوند و آخرسر معلوم شود کی بیشتر خورده بوده که بیشتر مریض شده. درواقع هر‌کی بیشتر بخورد، ممکن است اول بیشتر خوشش بیاید، اما بعدا بیشتر مریض خواهد شد.
والا. سر هوای آلوده هم ما همین دلخوشی را داریم. می‌خواهیم هوا همین‌طوری آلوده بماند تا آنها که متراکم‌ترند و دستور دادند هوای تهران حبس شود، مریض بشوند.
سر آب هم همین است. ما مدت‌هاست می‌دانیم آب تهران آلوده است، اما نمی‌فهمیم این سرچشمه کجاست که هم آب را آلوده کرده، هم هوا را، هم زمین را و هم آدمیزاد را. درواقع منتظریم یکی هم آب تهران را بخورد و مریض شود و دستش رو شود.
می‌بینید کار ما به کجا رسیده؟ به اینجا. توی قفس، توی جزیره آدم‌خوارها می‌خواهند پوستمان را بکنند و گوشتمان را بخورند. ما داریم با چاقو خودمان را می‌‌زنیم که پوستمان سوراخ و قایق آنها غرق شود.
می‌دانید ما شبیه کی شدیم؟ شبیه آن روان‌شادی که با رفقاش می‌افتند در چنگ آدم‌خوارها. آدم‌خوارها یکی‌یکی پوست اینها را می‌کندند و باهاش قایق درست می‌کردند و بعد می‌پختندشان و می‌خوردندشان و یک آب هم روش که یکهو رفقای روان‌شاد قصه ما می‌‌بینند این بابا با چاقو افتاده به جان خودش و دارد خودش را زخم‌وزیلی می‌کند.
بهش می‌گویند چه‌کار می‌کنی؟
می‌گوید: اینها که پوست ما را می‌کنند و قایق درست می‌کنند و بعد هم ما را خواهند خورد، من دارم قایقشان را سوراخ می‌کنم تا بعدا غرق شوند.
عینهو ما. دیروز در ایسنا خواندیم که رئيس کمیته محیط زیست شورای شهر تهران گفته: «تهران علاوه بر آب آلوده و هوای آلوده، خاک آلوده نیز دارد» و از شادی زمین را چنگ زدیم. چرا؟ چون ما آدم‌های ساده‌دلی هستیم. چون ما می‌دانیم دارند املاک و زمین‌ها و باغات و کوه‌های تهران را می‌خورند، کاری هم که از دستمان برنمی‌آید، تنها شانسی که داریم این است که خاک تهران آلوده باشد تا زمین‌خواران بخورند و مریض شوند و آخرسر معلوم شود کی بیشتر خورده بوده که بیشتر مریض شده. درواقع هر‌کی بیشتر بخورد، ممکن است اول بیشتر خوشش بیاید، اما بعدا بیشتر مریض خواهد شد.
والا. سر هوای آلوده هم ما همین دلخوشی را داریم. می‌خواهیم هوا همین‌طوری آلوده بماند تا آنها که متراکم‌ترند و دستور دادند هوای تهران حبس شود، مریض بشوند.
سر آب هم همین است. ما مدت‌هاست می‌دانیم آب تهران آلوده است، اما نمی‌فهمیم این سرچشمه کجاست که هم آب را آلوده کرده، هم هوا را، هم زمین را و هم آدمیزاد را. درواقع منتظریم یکی هم آب تهران را بخورد و مریض شود و دستش رو شود.
می‌بینید کار ما به کجا رسیده؟ به اینجا. توی قفس، توی جزیره آدم‌خوارها می‌خواهند پوستمان را بکنند و گوشتمان را بخورند. ما داریم با چاقو خودمان را می‌‌زنیم که پوستمان سوراخ و قایق آنها غرق شود.
