MASUME_Z
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2016/04/18
- ارسالی ها
- 4,852
- امتیاز واکنش
- 29,849
- امتیاز
- 1,120
ماهنامه خط خطی - حمید پارسا:
مرد سیاه پوش: آقا، من دردم رو به کی بگم؟ اینجا بیمارستانه یا جوب؟
مسئول بیمارستان: ئه آقا. خواهش می کنم مودب باش. نکنه شما هم مواد صنعتی و سنتی رو با هم ترکیبی زدی؟!
مرد سیاه پوش: نخیر، بنده اکلیل و سرنج رو با هم زدم. هر آن ممکنه منفجر شم، شما و این بیمارستان رو با خودم بپُکونم.
مسئول بیمارستان: اَی بترکی هی. چی شده حالا؟
+ : آقا، ما جنازه سالم تحویل شما دادیم، بعد جنازه گاززده تحویل ما می دی؟
- : آقا، ما گاز نزدیم که. یک جوری می گی، هر کی ندونه، فکر می کنه ما آدم خواریم.
+ : برادر من، به موش های بیمارستانتون یک کم از غذای آشپزخونه بدید سراغ نعش مردم نرن. من با چه رویی این جنازه نصفه و نیمه رو خاک کنم جلوی فک و فامیل و در و همسایه؟
- : آقا، من چی کار کنم؟ موشه. آدم نیست که حالی اش باشه. دیده جنازه کف سردخونه است، گشنه اش شده، یک ناخنکی زده.
+ : ازتون شکایت می کنم. حالا ببینید.
- : اولا، خونسردی ات رو حفظ کن. دوما، خودت رو خراب می کنی. از عباس کیارستمی که کلفت تر نیستی؟
+ : آقا، حالا شما می گی چی کار کنم با جنازه خط و خش دار؟!
- : من نگاه کردم. چیزی نشده. با یک پولیش می ره.
+ : چرا حرف مفت می زنی؟ کجا با پولیش می ره؟ موشه همین جوری مالونده رفته.
- : پس زنگ بزن مامور بیاد کروکی بکشه. همه جنازه های ما اینجا بیمه بدنه اند. نگران بیمه و دیه و اینا نباش.
+ : شما سقراط رو می شناسی؟ قسم سقراط می دونی چیه؟
- : بقراط جانم، بقراط.
+ : اصلا شما بگو قاضی زاده هاشمی. چه فرقی می کنه؟ شما قسم خوردی به هجان همون بقراط که جانم مردم واسه ات مهم باشه.
- : من قسم خوردم، موشه که قسم نخورده. شما اصلا کتاب موش ها و آدم ها رو خوندی؟ دِ نخوندی دیگه.
+ : ای کاش می دونستی من چه کاره ام، آقای محترم.
- : می دونم. شوهر جنازه ای دیگه.
+ : بله، اما با حفظ سِمَت، مرده شور هم هستم. می سپرم جنازه ات رو بدن به من. اون موقع من می دونم و تو. یک چالش مانکنی باهات راه بندازم بیست و سی نشون بده!
- : وایستا ببینم. اصلا از کجا معلوم تو شوهر اون جسدی؟ ایشون رو ببرید یک آزمایش دی ان ای ازش بگیرید هویتش معلوم شه. سه شنبه که نتیجه دی ان ای مشخص شد، به ت می گم.
+ : حالا چرا سه شنبه؟ امروز، تازه پنجه شنبه ست.
- : کلی مسافر قطار تصادفی و هواپیما و هلیکوپتر سقوط کرده داریم که اون ها توی صف، از تو جلوتر بودن.
مرد سیاه پوش: آقا، من دردم رو به کی بگم؟ اینجا بیمارستانه یا جوب؟
مسئول بیمارستان: ئه آقا. خواهش می کنم مودب باش. نکنه شما هم مواد صنعتی و سنتی رو با هم ترکیبی زدی؟!
مرد سیاه پوش: نخیر، بنده اکلیل و سرنج رو با هم زدم. هر آن ممکنه منفجر شم، شما و این بیمارستان رو با خودم بپُکونم.
مسئول بیمارستان: اَی بترکی هی. چی شده حالا؟
+ : آقا، ما جنازه سالم تحویل شما دادیم، بعد جنازه گاززده تحویل ما می دی؟
- : آقا، ما گاز نزدیم که. یک جوری می گی، هر کی ندونه، فکر می کنه ما آدم خواریم.
+ : برادر من، به موش های بیمارستانتون یک کم از غذای آشپزخونه بدید سراغ نعش مردم نرن. من با چه رویی این جنازه نصفه و نیمه رو خاک کنم جلوی فک و فامیل و در و همسایه؟
- : آقا، من چی کار کنم؟ موشه. آدم نیست که حالی اش باشه. دیده جنازه کف سردخونه است، گشنه اش شده، یک ناخنکی زده.
+ : ازتون شکایت می کنم. حالا ببینید.
- : اولا، خونسردی ات رو حفظ کن. دوما، خودت رو خراب می کنی. از عباس کیارستمی که کلفت تر نیستی؟
+ : آقا، حالا شما می گی چی کار کنم با جنازه خط و خش دار؟!
- : من نگاه کردم. چیزی نشده. با یک پولیش می ره.
+ : چرا حرف مفت می زنی؟ کجا با پولیش می ره؟ موشه همین جوری مالونده رفته.
- : پس زنگ بزن مامور بیاد کروکی بکشه. همه جنازه های ما اینجا بیمه بدنه اند. نگران بیمه و دیه و اینا نباش.
+ : شما سقراط رو می شناسی؟ قسم سقراط می دونی چیه؟
- : بقراط جانم، بقراط.
+ : اصلا شما بگو قاضی زاده هاشمی. چه فرقی می کنه؟ شما قسم خوردی به هجان همون بقراط که جانم مردم واسه ات مهم باشه.
- : من قسم خوردم، موشه که قسم نخورده. شما اصلا کتاب موش ها و آدم ها رو خوندی؟ دِ نخوندی دیگه.
+ : ای کاش می دونستی من چه کاره ام، آقای محترم.
- : می دونم. شوهر جنازه ای دیگه.
+ : بله، اما با حفظ سِمَت، مرده شور هم هستم. می سپرم جنازه ات رو بدن به من. اون موقع من می دونم و تو. یک چالش مانکنی باهات راه بندازم بیست و سی نشون بده!
- : وایستا ببینم. اصلا از کجا معلوم تو شوهر اون جسدی؟ ایشون رو ببرید یک آزمایش دی ان ای ازش بگیرید هویتش معلوم شه. سه شنبه که نتیجه دی ان ای مشخص شد، به ت می گم.
+ : حالا چرا سه شنبه؟ امروز، تازه پنجه شنبه ست.
- : کلی مسافر قطار تصادفی و هواپیما و هلیکوپتر سقوط کرده داریم که اون ها توی صف، از تو جلوتر بودن.
