Marya 1381
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2016/02/15
- ارسالی ها
- 3,547
- امتیاز واکنش
- 22,065
- امتیاز
- 856
در جهت تولید آثار سفیدنما برای ارسال به جشنواره‌های خارجی و مقابله با سیاه‌نمایی موجود در فیلم‌های ایرانی ما سیناپس یک فیلمنامه مطلوب و کاملا سفید و مطابق با واقعیات جامعه را برای ارسال به اسکار سال بعد نوشته‌ایم که در اینجا برای اولین بار منتشر می‌کنیم:
رعنا و عماد یک زوج بازیگر تئاتر هستند. آن‌ها در خانه‌شان نشسته‌اند و درمورد تاثیر کلم بروکلی بر پیشگیری از سرطان پانکراس صحبت می‌کنند که ناگهان متوجه لرزش شدید ساختمان می‌شوند. عماد با آرامش عینکش را از چشم برمی‌دارد و می‌گوید: رعنا جان! این لرزشی که مشاهده می‌فرمایید در اثر فروریزش زمین است که یک امر کاملا طبیعی است و در همه جای دنیا ممکن است اتفاق بیفتد، لذا نباید با سرزنش مسئولان زمینه سوءاستفاده رسانه‌های بیگانه را فراهم نمود.
رعنا: راست می‌گویی عماد. پس تا تو چایت را می‌خوری، من می‌روم وسایل را جمع کنم تا به خانه‌ای دیگر برویم.
رعنا و عماد به خانه‌ای دیگر که بابک همکارشان در تئاتر به آن‌ها معرفی کرده است، می‌روند.
شب آن روز وقتی رعنا و عماد به همراه اعضای تیم در اتاق گریم تئاتر نشسته‌اند، تعدادی از افراد نظارت و ارزشیابی می‌آیند و می‌گویند: ما سه مورد را اصلاح کردیم، یک پرده را هم کلا حذف کردیم. ناراحت که نشدید؟
عماد می‌گوید: این چه حرفیست؟ خیلی هم خوشحال شدیم. ای کاش می‌شد به طور کلی اجازه اجرای این نمایش‌های منحط غربی را در سالن‌های تئاتر کشور نمی‌دادید تا هنر کشور بیش از پیش متعالی گردد.
افراد نظارت و ارزشیابی می‌گویند: «دیگه نه در این حد» و می‌روند. رعنا زودتر از عماد به خانه می‌رود تا در جهت گرم کردن کانون خانواده شامی مهیا سازد. عماد هم در جهت استحکام بنیان خانواده از سوپرمارکت اجناسی تهیه می‌کند. ناگهان زنگ خانه به صدا در می‌آید و رعنا در را باز می‌کند و خود به حمام می‌رود. اما غافل از اینکه کسی که پشت در بوده، نه عماد بلکه پیرمردی مشکوک می‌باشد. پیرمرد با قلبی خسته از پله‌ها بالا می‌آید و وارد خانه می‌شود. جوراب‌هایش را در می‌آورد و نزدیک حمام می‌شود. چند ضربه با دست به در حمام می‌کوبد.
رعنا می‌گوید: شما که هستید؟ پیرمرد می‌گوید: من پیرمرد حکیم و وارسته‌ای می‌باشم که تصویر سفید و زیبایی از ایران به نمایش جهانیان می‌گذارم. دخترم! چرا وقتی آیفون را می‌زنی ابتدا نمی‌پرسی کیه؟ شاید پیرمردی شیطان صفت-که البته ایرانیان اینگونه نیستند- پشت در باشد! رعنا می‌گوید: کاملا حق با شما می‌باشد پدرجان. پیرمرد می‌گوید: آفرین. حالا که درس گرفتی من با پاهای خونین خود از پله‌ها پایین می‌روم و وانتم را به عنوان جایزه نزد شما می‌گذارم.
رعنا: تو رو خدا شرمنده نکنید.
پیرمرد: نه بابا این چه حرفیه.
مدتی بعد عماد به خانه بر می‌گردد و با رد خون بر پله‌ها مواجه می‌شود. خود را به سرعت به خانه می‌رساند و می‌بیند رعنا ناراحت و افسرده گوشه‌ای کز کرده است.
عماد: چه شده است رعنا؟
رعنا ماجرای ورود پیرمرد مهربان را تعریف کرده و از این که بدون کسب اطلاع از هویت اشخاص در خانه را باز می‌کند ابراز ندامت و از موقعیت خود حین ورود پیرمرد اظهار شرمندگی می‌کند.
عماد می‌گوید: اگر در حمام پوشش مناسبی داشتی کار به اینجا نمی‌کشید.
و در پایان به عنوان حسن ختام جمله‌ای کلیدی را می‌گوید که منتقدان را به حیرت وا داشته و توطئه جشنواره‌های خارجی را خنثی می‌کند:
باز خدا را شکر که ما در کشور این معضلات را نداریم و افراد می‌توانند به راحتی در را باز کنند و به حمام بروند، اگر در کشورهای دیگری این اتفاق می‌افتاد معلوم نبود سرنوشتت چگونه رقم می‌خورد!
تصویر فید آوت می‌شود و همه چیز به خوبی و خوشی به پایان رسیده و تصویر زیبایی از کشور به جهانیان ارائه می‌گردد.
رعنا و عماد یک زوج بازیگر تئاتر هستند. آن‌ها در خانه‌شان نشسته‌اند و درمورد تاثیر کلم بروکلی بر پیشگیری از سرطان پانکراس صحبت می‌کنند که ناگهان متوجه لرزش شدید ساختمان می‌شوند. عماد با آرامش عینکش را از چشم برمی‌دارد و می‌گوید: رعنا جان! این لرزشی که مشاهده می‌فرمایید در اثر فروریزش زمین است که یک امر کاملا طبیعی است و در همه جای دنیا ممکن است اتفاق بیفتد، لذا نباید با سرزنش مسئولان زمینه سوءاستفاده رسانه‌های بیگانه را فراهم نمود.
رعنا: راست می‌گویی عماد. پس تا تو چایت را می‌خوری، من می‌روم وسایل را جمع کنم تا به خانه‌ای دیگر برویم.
رعنا و عماد به خانه‌ای دیگر که بابک همکارشان در تئاتر به آن‌ها معرفی کرده است، می‌روند.
شب آن روز وقتی رعنا و عماد به همراه اعضای تیم در اتاق گریم تئاتر نشسته‌اند، تعدادی از افراد نظارت و ارزشیابی می‌آیند و می‌گویند: ما سه مورد را اصلاح کردیم، یک پرده را هم کلا حذف کردیم. ناراحت که نشدید؟
عماد می‌گوید: این چه حرفیست؟ خیلی هم خوشحال شدیم. ای کاش می‌شد به طور کلی اجازه اجرای این نمایش‌های منحط غربی را در سالن‌های تئاتر کشور نمی‌دادید تا هنر کشور بیش از پیش متعالی گردد.
افراد نظارت و ارزشیابی می‌گویند: «دیگه نه در این حد» و می‌روند. رعنا زودتر از عماد به خانه می‌رود تا در جهت گرم کردن کانون خانواده شامی مهیا سازد. عماد هم در جهت استحکام بنیان خانواده از سوپرمارکت اجناسی تهیه می‌کند. ناگهان زنگ خانه به صدا در می‌آید و رعنا در را باز می‌کند و خود به حمام می‌رود. اما غافل از اینکه کسی که پشت در بوده، نه عماد بلکه پیرمردی مشکوک می‌باشد. پیرمرد با قلبی خسته از پله‌ها بالا می‌آید و وارد خانه می‌شود. جوراب‌هایش را در می‌آورد و نزدیک حمام می‌شود. چند ضربه با دست به در حمام می‌کوبد.
رعنا می‌گوید: شما که هستید؟ پیرمرد می‌گوید: من پیرمرد حکیم و وارسته‌ای می‌باشم که تصویر سفید و زیبایی از ایران به نمایش جهانیان می‌گذارم. دخترم! چرا وقتی آیفون را می‌زنی ابتدا نمی‌پرسی کیه؟ شاید پیرمردی شیطان صفت-که البته ایرانیان اینگونه نیستند- پشت در باشد! رعنا می‌گوید: کاملا حق با شما می‌باشد پدرجان. پیرمرد می‌گوید: آفرین. حالا که درس گرفتی من با پاهای خونین خود از پله‌ها پایین می‌روم و وانتم را به عنوان جایزه نزد شما می‌گذارم.
رعنا: تو رو خدا شرمنده نکنید.
پیرمرد: نه بابا این چه حرفیه.
مدتی بعد عماد به خانه بر می‌گردد و با رد خون بر پله‌ها مواجه می‌شود. خود را به سرعت به خانه می‌رساند و می‌بیند رعنا ناراحت و افسرده گوشه‌ای کز کرده است.
عماد: چه شده است رعنا؟
رعنا ماجرای ورود پیرمرد مهربان را تعریف کرده و از این که بدون کسب اطلاع از هویت اشخاص در خانه را باز می‌کند ابراز ندامت و از موقعیت خود حین ورود پیرمرد اظهار شرمندگی می‌کند.
عماد می‌گوید: اگر در حمام پوشش مناسبی داشتی کار به اینجا نمی‌کشید.
و در پایان به عنوان حسن ختام جمله‌ای کلیدی را می‌گوید که منتقدان را به حیرت وا داشته و توطئه جشنواره‌های خارجی را خنثی می‌کند:
باز خدا را شکر که ما در کشور این معضلات را نداریم و افراد می‌توانند به راحتی در را باز کنند و به حمام بروند، اگر در کشورهای دیگری این اتفاق می‌افتاد معلوم نبود سرنوشتت چگونه رقم می‌خورد!
تصویر فید آوت می‌شود و همه چیز به خوبی و خوشی به پایان رسیده و تصویر زیبایی از کشور به جهانیان ارائه می‌گردد.
