dinaz
کاربر نگاه دانلود
طنز؛ نقش کی‌روش در ناسپاسی مردم
شهاب پاک‌نگر در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت:
خوشی به مردم ما نیامده، یعنی لیاقت خوشی را ندارند. تیم ملی به این قشنگی به جام‌جهانی صعود کرده و ما آن‌قدر بدون استرس سه بازی آخر تیم ملی را می‌دیدیم که حین بازی بیشتر نگران رابـ ـطه کمال و اُکیا بودیم تا نتیجه بازی، آن وقت یک سری به جای اینکه خود را برای جشن صعود تیم ملی و همخوانی با سالار عقیلی آماده کنند، دغدغه‌شان شده حضور زنان در استادیوم. الحق و الانصاف که ما باید از مربی‌های وطنی استفاده می‌کردیم، تا مردم بیشتر قدر عافیت را می‌دانستند. فکر کنید اگر ما در بازی همین سه‌شنبه مجبور بودیم با اختلاف حداقل چهار گل سوریه را ببریم و منتظر تساوی بدون گل ازبکستان و کره‌جنوبی هم بمانیم تا در پلی‌آف به عربستان بخوریم و بعد برویم با کاستاریکا بازی کنیم تا در صورت خلق حماسه «سان‌خوزه» به جام جهانی صعود کنیم، دیگر کسی نگران حضور خانم‌ها در ورزشگاه می‌شد؟ حالا فارغ از تمام دسیسه چینی‌ها برای تحمیل «کی‌روش» به تیم ملی، چند دلیل منطقی برای مردانه بودن فضای ورزشگاه‌ها و عدم نیاز به حضور زنان را ذکر می‌کنیم تا این پرونده فعلا بسته شود:
الف) سرویس بهداشتی استادیوم‌های ما بسیار قدیمی، کثیف و محدود است تا جایی که حاضرین در ورزشگاه سعی می‌کنند از سه روز قبل آب نخورند. اگر یک آقایی هم کارش به حالت اورژانسی رسید، برای رفع مشکل باید به گوشه کنار ورزشگاه برود، شمشادها را نگاه کند. یک سنگی چیزی پرت کند که مبادا پشت شمشادها حاجیلویی کمین کرده باشد و بعد برود آنجا و با تمرکز، سعی کند قضای حاجتش را تا پایان بازی و رسیدن به خانه به تعویق بیندازد.
ب) خیلی از بازی‌ها وقتی تمام می‌شود که هوا تاریک شده و وسیله حمل و نقل عمومی هم به اندازه کافی فراهم نیست. یک اسنپ بود که آن هم در شب بازی ایران-سوریه دچار اختلال شد. پس فردا اگر یک خانمی هنگام برگشت از ورزشگاه دچار مشکل بشود، همین شمایی که با هشتگ‌گذاری دنبال حضور بانوان در ورزشگاه هستید، نمی‌گفتید «اگه خونه میموند هیچیش نمی‌شد؟!»
ج) فرض کنید که مشکل قبلی را با الزام حضور بستگانِ مذکر آن خانم حل کنیم، ولی مشکلات که یکی دو تا نیست! چند سالی است که همه ما با طوفان‌های ریز و درشت تهران دست به گریبانیم، تصور کنید در هنگام بازی طوفان که هیچی، یک باد تندی بیاید. درست است آن خانم با بستگانش به ورزشگاه رفته ولی یک نفر بیاید شروع کند از همان لحظه عکس گرفتن، باز خود شما در شبکه‌های اجتماعی‌تان نمی‌آمدید عکس‌های ورزشگاه را منتشر کنید؟
د) اصلا همه این موارد به کنار. همه ما می‌دانیم که اشتباهات داوری جزيی از فوتبال است. اما فکر می‌کنید این اشتباهات چطور کنترل می‌شوند. چه چیزی باعث می‌شود داور با کمترین اشتباه بازی را قضاوت کند؟ دو روز دیگر که به خاطر حضور خانم‌ها، تماشگران نتوانند داور را به دقت بیشتر ترغیب کنند، این فوتبال دیگر ارزش دیدن دارد؟
خیلی هم نباید یک طرفه به قاضی برویم. تمام این موارد به ایرادهای نرم‌افزاری و سخت‌افزاری فوتبال ما برمی‌گردد که البته مدیران ورزشی ما هم برای حل این مشکل بیکار ننشسته‌اند و دارند این مساله را هم با شیب ملایم حل می‌کنند. مثلا همین اضافه کردن آپشن جنسیت «زن» برای فروش بلیت، پروژه کمی نبود و حداقل یکی دو میلیاردی روی دست سامانه فروش بلیت الکترونیکی خرج گذاشته است. اگر امثال آقای فردوسی‌پور کارشکنی‌های‌شان را کنار بگذارند، در یک برنامه 30 ، 40 ساله، زیرساخت لازم برای حضور بانوان در ورزشگاه هم فراهم خواهد شد.
شهاب پاک‌نگر در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت:
خوشی به مردم ما نیامده، یعنی لیاقت خوشی را ندارند. تیم ملی به این قشنگی به جام‌جهانی صعود کرده و ما آن‌قدر بدون استرس سه بازی آخر تیم ملی را می‌دیدیم که حین بازی بیشتر نگران رابـ ـطه کمال و اُکیا بودیم تا نتیجه بازی، آن وقت یک سری به جای اینکه خود را برای جشن صعود تیم ملی و همخوانی با سالار عقیلی آماده کنند، دغدغه‌شان شده حضور زنان در استادیوم. الحق و الانصاف که ما باید از مربی‌های وطنی استفاده می‌کردیم، تا مردم بیشتر قدر عافیت را می‌دانستند. فکر کنید اگر ما در بازی همین سه‌شنبه مجبور بودیم با اختلاف حداقل چهار گل سوریه را ببریم و منتظر تساوی بدون گل ازبکستان و کره‌جنوبی هم بمانیم تا در پلی‌آف به عربستان بخوریم و بعد برویم با کاستاریکا بازی کنیم تا در صورت خلق حماسه «سان‌خوزه» به جام جهانی صعود کنیم، دیگر کسی نگران حضور خانم‌ها در ورزشگاه می‌شد؟ حالا فارغ از تمام دسیسه چینی‌ها برای تحمیل «کی‌روش» به تیم ملی، چند دلیل منطقی برای مردانه بودن فضای ورزشگاه‌ها و عدم نیاز به حضور زنان را ذکر می‌کنیم تا این پرونده فعلا بسته شود:
الف) سرویس بهداشتی استادیوم‌های ما بسیار قدیمی، کثیف و محدود است تا جایی که حاضرین در ورزشگاه سعی می‌کنند از سه روز قبل آب نخورند. اگر یک آقایی هم کارش به حالت اورژانسی رسید، برای رفع مشکل باید به گوشه کنار ورزشگاه برود، شمشادها را نگاه کند. یک سنگی چیزی پرت کند که مبادا پشت شمشادها حاجیلویی کمین کرده باشد و بعد برود آنجا و با تمرکز، سعی کند قضای حاجتش را تا پایان بازی و رسیدن به خانه به تعویق بیندازد.
ب) خیلی از بازی‌ها وقتی تمام می‌شود که هوا تاریک شده و وسیله حمل و نقل عمومی هم به اندازه کافی فراهم نیست. یک اسنپ بود که آن هم در شب بازی ایران-سوریه دچار اختلال شد. پس فردا اگر یک خانمی هنگام برگشت از ورزشگاه دچار مشکل بشود، همین شمایی که با هشتگ‌گذاری دنبال حضور بانوان در ورزشگاه هستید، نمی‌گفتید «اگه خونه میموند هیچیش نمی‌شد؟!»
ج) فرض کنید که مشکل قبلی را با الزام حضور بستگانِ مذکر آن خانم حل کنیم، ولی مشکلات که یکی دو تا نیست! چند سالی است که همه ما با طوفان‌های ریز و درشت تهران دست به گریبانیم، تصور کنید در هنگام بازی طوفان که هیچی، یک باد تندی بیاید. درست است آن خانم با بستگانش به ورزشگاه رفته ولی یک نفر بیاید شروع کند از همان لحظه عکس گرفتن، باز خود شما در شبکه‌های اجتماعی‌تان نمی‌آمدید عکس‌های ورزشگاه را منتشر کنید؟
د) اصلا همه این موارد به کنار. همه ما می‌دانیم که اشتباهات داوری جزيی از فوتبال است. اما فکر می‌کنید این اشتباهات چطور کنترل می‌شوند. چه چیزی باعث می‌شود داور با کمترین اشتباه بازی را قضاوت کند؟ دو روز دیگر که به خاطر حضور خانم‌ها، تماشگران نتوانند داور را به دقت بیشتر ترغیب کنند، این فوتبال دیگر ارزش دیدن دارد؟
خیلی هم نباید یک طرفه به قاضی برویم. تمام این موارد به ایرادهای نرم‌افزاری و سخت‌افزاری فوتبال ما برمی‌گردد که البته مدیران ورزشی ما هم برای حل این مشکل بیکار ننشسته‌اند و دارند این مساله را هم با شیب ملایم حل می‌کنند. مثلا همین اضافه کردن آپشن جنسیت «زن» برای فروش بلیت، پروژه کمی نبود و حداقل یکی دو میلیاردی روی دست سامانه فروش بلیت الکترونیکی خرج گذاشته است. اگر امثال آقای فردوسی‌پور کارشکنی‌های‌شان را کنار بگذارند، در یک برنامه 30 ، 40 ساله، زیرساخت لازم برای حضور بانوان در ورزشگاه هم فراهم خواهد شد.
