MASUME_Z
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2016/04/18
- ارسالی ها
- 4,852
- امتیاز واکنش
- 29,849
- امتیاز
- 1,120
فریور خراباتی در روزنامه ایران نوشت:
اعلام کرده‌اند که «درآمد شهرداری نباید به خزانه دولت واریز شود، دولت بودجه شهرداری را کم کرده است» بر این اساس چند سؤال به ذهن ما خطور می‌کند؛
الف- درآمد دولت باید به خزانه شهرداری واریز شود؟
ب- درآمد شهرداری صرف خرید زمین و ملک و نجومی‌تر کردن املاک شود؟
ج- نه تنها درآمد دولت خودمان، بلکه درآمد اضافی دولت‌های کشورهای دیگر هم به خزانه شهرداری واریز شود؟
د- درستش این است که شهرداری بودجه دولت را کم کند؟
خلاصه این سؤال‌ها به ذهن آدم خطور می‌کند. خوشبختانه این روزها دلواپسانی به صورت تمام وقت در حال حمله به دولت هستند. یک نفر بودجه را بهانه می‌کند، یک نفر دیگر درباره برجام صحبت می‌کند. به‌عنوان نمونه دلواپسانی که تا دیروز می‌گفتند برجام هیچ دستاوردی نداشته، حالا می‌گویند برجام جز فقر، گرانی و تورم چه دستاوردی داشته است؟! این نشان می‌دهد که دوستان به این جور دستاوردها عادت کرده‌اند. در واقع ما قبلاً دو مدل رابـ ـطه خارجی داشتیم که اولی علت دومی بود.
مدل اول به این صورت بود که کشورهای بزرگ دنیا با ما تعامل که نداشتند هیچ، تا سر کوچه هم نمی‌آمدند باهم ماست بخریم. سالی یک بار به نیویورک می‌رفتیم دستاورد ما از این سفر دیدن نیویورک و زیبایی‌های آنجا بود، دستاورد آنطرفی‌اش هم مقادیری تحریم و قطعنامه شورای امنیت بود که توی چمدان‌مان می‌گذاشتند، اضافه‌هایش را هم توی دست‌مان، توی جیب کاپشن و آخری را هم مثل شاباش با دندان نگه می‌داشتیم. این استقبال باعث می‌شد که به مدل دوم روابط بین‌المللی یعنی رابـ ـطه با کشورهایی که؛
الف- تلفظ اسم‌شان باعث پارگی رباط صلیبی زانوی چپ می‌شد،
ب- با روش کورباش دورباش کشورشان را اداره می‌کردند،
ج- انتخابات‌شان یا با مسابقه کاراته یا با روش پالام پولوم پیلیش برگزار می‌شد،
د- کشورهایی که در شرف تأسیس بودند و فعلاً فقط هیأت مدیره تشکیل داده و توی بنگاه‌ها دنبال یه ملک به‌عنوان ساختمان کشورشان بودند و...
خلاصه ما بودیم و این روابط عمیق و حساس. حالا که به سالگرد برجام و تعامل رسیده‌ایم دستاورد ما باید تورم، گرانی و بیکاری باشد.
درحالیکه ما اینها را قبلاً داشتیم، خوب‌هایش را هم سوا کرده بودیم. با تورم چنان عهدی بسته بودیم که آن را توی خانه«قلمبگی قیمت ها» صدا می‌زدیم. حالا اگر دستاورد برجام همین‌ها باشد که صفر - صفر برابریم. اگر دستاوردش به قول دلواپسان«هیچ!» باشد که هیچ - سه نتیجه به نفع ماست. دولت هم بودجه شهرداری را کم بکند یا نکند فرقی به حال ما نمی‌کند، همچنان مینی‌بـ*ـوس‌های فیات زمان اشک دوم از تجریش مردم را به درکه می‌برند، گِره ترافیک هم که هر روز تنگ‌تر می‌شود، فقط متراژ خانه‌های عزیزان ممکن است کوچک‌تر شود که بنده از همین تریبون مقادیری عذرخواهی خدمت بزرگواران حواله می‌کنم.
اعلام کرده‌اند که «درآمد شهرداری نباید به خزانه دولت واریز شود، دولت بودجه شهرداری را کم کرده است» بر این اساس چند سؤال به ذهن ما خطور می‌کند؛
الف- درآمد دولت باید به خزانه شهرداری واریز شود؟
ب- درآمد شهرداری صرف خرید زمین و ملک و نجومی‌تر کردن املاک شود؟
ج- نه تنها درآمد دولت خودمان، بلکه درآمد اضافی دولت‌های کشورهای دیگر هم به خزانه شهرداری واریز شود؟
د- درستش این است که شهرداری بودجه دولت را کم کند؟
خلاصه این سؤال‌ها به ذهن آدم خطور می‌کند. خوشبختانه این روزها دلواپسانی به صورت تمام وقت در حال حمله به دولت هستند. یک نفر بودجه را بهانه می‌کند، یک نفر دیگر درباره برجام صحبت می‌کند. به‌عنوان نمونه دلواپسانی که تا دیروز می‌گفتند برجام هیچ دستاوردی نداشته، حالا می‌گویند برجام جز فقر، گرانی و تورم چه دستاوردی داشته است؟! این نشان می‌دهد که دوستان به این جور دستاوردها عادت کرده‌اند. در واقع ما قبلاً دو مدل رابـ ـطه خارجی داشتیم که اولی علت دومی بود.
مدل اول به این صورت بود که کشورهای بزرگ دنیا با ما تعامل که نداشتند هیچ، تا سر کوچه هم نمی‌آمدند باهم ماست بخریم. سالی یک بار به نیویورک می‌رفتیم دستاورد ما از این سفر دیدن نیویورک و زیبایی‌های آنجا بود، دستاورد آنطرفی‌اش هم مقادیری تحریم و قطعنامه شورای امنیت بود که توی چمدان‌مان می‌گذاشتند، اضافه‌هایش را هم توی دست‌مان، توی جیب کاپشن و آخری را هم مثل شاباش با دندان نگه می‌داشتیم. این استقبال باعث می‌شد که به مدل دوم روابط بین‌المللی یعنی رابـ ـطه با کشورهایی که؛
الف- تلفظ اسم‌شان باعث پارگی رباط صلیبی زانوی چپ می‌شد،
ب- با روش کورباش دورباش کشورشان را اداره می‌کردند،
ج- انتخابات‌شان یا با مسابقه کاراته یا با روش پالام پولوم پیلیش برگزار می‌شد،
د- کشورهایی که در شرف تأسیس بودند و فعلاً فقط هیأت مدیره تشکیل داده و توی بنگاه‌ها دنبال یه ملک به‌عنوان ساختمان کشورشان بودند و...
خلاصه ما بودیم و این روابط عمیق و حساس. حالا که به سالگرد برجام و تعامل رسیده‌ایم دستاورد ما باید تورم، گرانی و بیکاری باشد.
درحالیکه ما اینها را قبلاً داشتیم، خوب‌هایش را هم سوا کرده بودیم. با تورم چنان عهدی بسته بودیم که آن را توی خانه«قلمبگی قیمت ها» صدا می‌زدیم. حالا اگر دستاورد برجام همین‌ها باشد که صفر - صفر برابریم. اگر دستاوردش به قول دلواپسان«هیچ!» باشد که هیچ - سه نتیجه به نفع ماست. دولت هم بودجه شهرداری را کم بکند یا نکند فرقی به حال ما نمی‌کند، همچنان مینی‌بـ*ـوس‌های فیات زمان اشک دوم از تجریش مردم را به درکه می‌برند، گِره ترافیک هم که هر روز تنگ‌تر می‌شود، فقط متراژ خانه‌های عزیزان ممکن است کوچک‌تر شود که بنده از همین تریبون مقادیری عذرخواهی خدمت بزرگواران حواله می‌کنم.
