гคђค1737
کاربر نگاه دانلود
نام دیگر این بیماری - گوش شناگران - می باشد، زیرا بیشتر در شناگران که گوششان مرطوب است دیده می شود . ولی شرایط دیگری مثل حمام کردن ، دوش گرفتن نیز می تواند باعث ایجاد این عفونت شود. پس از ورود آب در کانال خارجی گوش، باکتریهائی که بطور نرمال در گوش ساکن می باشند، تکثیر شده و باعث ایجاد عفونت و التهاب و تحـریـ*ک مجرای گوش می شوند. اگر عفونت پیشرفت کند می تواند علاوه بر کانال گوش ، قسمت خارجی گوش را نیز درگیر کند.
- مرور کلی
نام دیگر این بیماری - گوش شناگران - می باشد، زیرا بیشتر در شناگران که گوششان مرطوب است دیده می شود . ولی شرایط دیگری مثل حمام کردن ، دوش گرفتن نیز می تواند باعث ایجاد این عفونت شود. پس از ورود آب در کانال خارجی گوش، باکتریهائی که بطور نرمال در گوش ساکن می باشند، تکثیر شده و باعث ایجاد عفونت و التهاب و تحـریـ*ک مجرای گوش می شوند. اگر عفونت پیشرفت کند می تواند علاوه بر کانال گوش ، قسمت خارجی گوش را نیز درگیر کند.
- علائم بیماری
شایعترین علامت بیماری خارش گوش و درد خفیف تا متوسطی که با پائین کشیدن یا حرکت دادن نرمه گوش تشدید می شود و سایر علائم شامل :
- احساس انسداد یا پرُِی گوش
- وجود ترشحات چرکی کم حجم
- تب
- کاهش شنوائی
- به جلو رانده شدن گوش و هنچنین فاصله گرفتن گوش از سر
- بزرگ شدن غدد لنفاوی اطراف گوش
- درمان
درمان عفونت گوش خارجی، در مراحل اولیه بیماری شامل تمییز کردن مکرر کانال گوش و سپس استفاده از قطره های آنتی بیوتیک مخصوص گوش برای جلوگیری از رشد باکتریها می باشد البته استفاده از محلولهای اسیدی ضعیف مانند اسید بوریک یا اسید استیک می تواند در مراحل اولیه عفونت برای درمان عفونت گوش خارجی مؤثر باشد.
اما برای عفونت های شدیدتر در صورتیکه پرده گوش سالم بوده و هنوز کانال باز باشد همان تمیز کردن مکرر بعلاوه مصرف آنتی بیوتیک مؤثر است ولی زمانی که کانال گوش کاملاً متورم بوده و مسدود شده است ، می توان یک تکه گاز استریل کوچک را به شکل فیتیله در آورد و در داخل کانال گوش متورم فرو کرد تا قطره آخر آنتی بیوتیک از طریق این فیتیله به درون گوش نفوذ کند و یا اینکه آنرا آغشته به پماد آنتی بیوتیک کرده و در گوش قرار می دهند. علاوه بر این، داروهای مسکن نیز برای کاهش درد بیمار تجویز می شوند.
ویزیتهای بعدی برای بررسی میزان پاسخ به درمان بسیار مهم است و در کنار آنها می توان با وسائل مخصوص که متخصص گوش و حلق و بینی دارد، پاک کردن گوش را تکرار کرد و فیتیله جاگذاری شده داخل گوش را تعویض نمود.
- پیشگیری
از آنجا که گوش خشک بعید است دچار عفونت شود. برای پیشگیری از عفونت لازم است که پس از شنا و یا حمام کردن آب را از گوش خارج کرده و از میزان رطوبت کانال گوش کاست. ایمن ترین وسیله برای خشک کردن گوش استفاده از - سشوار - می باشد. روش دیگر البته در صورتیکه پرده گوش شما پاره نباشد، استفاده از الـ*کـل یا مخلوط الـ*کـل و سرکه به نسبت مساوی است که بعنوان قطره گوش استفاده شده و باعث تبخیر آب اضافی از کانال گوش می شود و گوش را خشک می کند.
افراد مبتلا به خارش گوش، مجرای گوش پوسته پوسته و شوره دار و کسانیکه مقدار ترشحات طبیعی گوش آنها زیاد است، بیشتر از سایر افراد احتمال دارد که به عفونت گوش خارجی مبتلا شوند. به این افراد توصیه می شود که هر چند وقت یکبار به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه و گوش خود را شستشو دهند.
تذکر : اگر شما مبتلا به عفونت گوش هستید و یا دچار پارگی پرده گوش می باشید و یا اینکه سایر صدمات به پرده گوش شما وارد شده و یا جراحی بر روی گوش شما انجام گرفته است باید قبل از استفاده از قطره های گوش و یا هر کاری که باعث ورود آب به گوش شما شود ( مثل شنا کردن) با متخصص گوش و حلق و بینی مشورت کنید و راهنمائیهای لازم را دریافت دارید.
- مرور کلی
نام دیگر این بیماری - گوش شناگران - می باشد، زیرا بیشتر در شناگران که گوششان مرطوب است دیده می شود . ولی شرایط دیگری مثل حمام کردن ، دوش گرفتن نیز می تواند باعث ایجاد این عفونت شود. پس از ورود آب در کانال خارجی گوش، باکتریهائی که بطور نرمال در گوش ساکن می باشند، تکثیر شده و باعث ایجاد عفونت و التهاب و تحـریـ*ک مجرای گوش می شوند. اگر عفونت پیشرفت کند می تواند علاوه بر کانال گوش ، قسمت خارجی گوش را نیز درگیر کند.
- علائم بیماری
شایعترین علامت بیماری خارش گوش و درد خفیف تا متوسطی که با پائین کشیدن یا حرکت دادن نرمه گوش تشدید می شود و سایر علائم شامل :
- احساس انسداد یا پرُِی گوش
- وجود ترشحات چرکی کم حجم
- تب
- کاهش شنوائی
- به جلو رانده شدن گوش و هنچنین فاصله گرفتن گوش از سر
- بزرگ شدن غدد لنفاوی اطراف گوش
- درمان
درمان عفونت گوش خارجی، در مراحل اولیه بیماری شامل تمییز کردن مکرر کانال گوش و سپس استفاده از قطره های آنتی بیوتیک مخصوص گوش برای جلوگیری از رشد باکتریها می باشد البته استفاده از محلولهای اسیدی ضعیف مانند اسید بوریک یا اسید استیک می تواند در مراحل اولیه عفونت برای درمان عفونت گوش خارجی مؤثر باشد.
اما برای عفونت های شدیدتر در صورتیکه پرده گوش سالم بوده و هنوز کانال باز باشد همان تمیز کردن مکرر بعلاوه مصرف آنتی بیوتیک مؤثر است ولی زمانی که کانال گوش کاملاً متورم بوده و مسدود شده است ، می توان یک تکه گاز استریل کوچک را به شکل فیتیله در آورد و در داخل کانال گوش متورم فرو کرد تا قطره آخر آنتی بیوتیک از طریق این فیتیله به درون گوش نفوذ کند و یا اینکه آنرا آغشته به پماد آنتی بیوتیک کرده و در گوش قرار می دهند. علاوه بر این، داروهای مسکن نیز برای کاهش درد بیمار تجویز می شوند.
ویزیتهای بعدی برای بررسی میزان پاسخ به درمان بسیار مهم است و در کنار آنها می توان با وسائل مخصوص که متخصص گوش و حلق و بینی دارد، پاک کردن گوش را تکرار کرد و فیتیله جاگذاری شده داخل گوش را تعویض نمود.
- پیشگیری
از آنجا که گوش خشک بعید است دچار عفونت شود. برای پیشگیری از عفونت لازم است که پس از شنا و یا حمام کردن آب را از گوش خارج کرده و از میزان رطوبت کانال گوش کاست. ایمن ترین وسیله برای خشک کردن گوش استفاده از - سشوار - می باشد. روش دیگر البته در صورتیکه پرده گوش شما پاره نباشد، استفاده از الـ*کـل یا مخلوط الـ*کـل و سرکه به نسبت مساوی است که بعنوان قطره گوش استفاده شده و باعث تبخیر آب اضافی از کانال گوش می شود و گوش را خشک می کند.
افراد مبتلا به خارش گوش، مجرای گوش پوسته پوسته و شوره دار و کسانیکه مقدار ترشحات طبیعی گوش آنها زیاد است، بیشتر از سایر افراد احتمال دارد که به عفونت گوش خارجی مبتلا شوند. به این افراد توصیه می شود که هر چند وقت یکبار به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه و گوش خود را شستشو دهند.
تذکر : اگر شما مبتلا به عفونت گوش هستید و یا دچار پارگی پرده گوش می باشید و یا اینکه سایر صدمات به پرده گوش شما وارد شده و یا جراحی بر روی گوش شما انجام گرفته است باید قبل از استفاده از قطره های گوش و یا هر کاری که باعث ورود آب به گوش شما شود ( مثل شنا کردن) با متخصص گوش و حلق و بینی مشورت کنید و راهنمائیهای لازم را دریافت دارید.
