- عضویت
- 2015/09/05
- ارسالی ها
- 9,323
- امتیاز واکنش
- 41,933
- امتیاز
- 1,139
مشکل شنوایی ممکن است به گوش شما مربوط نشود. یک مطالعه جدید نشان می دهد که تلاش سالمندان برای شنیدن آنچه مردم در اطراف میز شام می گویند و یا خیابان های پر سر و صدا و مشکلات مربوط به آن یک شنوایی کاملاً عادی است و مشکل اصلی در واقع مربوط به مغز می باشد.
مشکل پردازش مکالمات در یک محیط با صدای بلند، ممکن است نمایان گر سرعت توانایی مغز و کاهش روند بیان راحت آن باشد.
این یافته ها نشان می دهد که ممکن است با بالا رفتن سن، شنوایی از دست برود و مغز هم در پردازش صدای صحبت کردن در زمانی که صداهای دیگر شنیده می شود دچار مشکل شود. صدای پس زمینه ممکن است حتی توسط شنوندگان با صدای بلند شنیده شود. اما مفهوم این است که به طور معمول افراد مسن نیاز به تلاش بیشتر و زمان طولانی تری به منظور درک این که چه کسی چه می گوید دارند. این تلاش زمانی که سر و صدا بیشتر و یا حتی متوسط است افزایش می یابد. حدوداً یک نفر از سه نفر افراد ۶۵ تا ۷۴ ساله در درجات متفاوت دچار کم شنوایی می شوند. برای افراد ۷۵ سال و مسن تر، نیمی از آنان دچار و اختلالات ارتباطی هستند.
مطالعه جدید که شامل ۱۷ بزرگسال بود، افراد جوان (۱۸ تا ۲۷ سال) و ۱۵ نفر مسن (۶۱ تا ۷۳ سال) که همه دارای شنوایی طبیعی و بدون زوال عقل بودند، یک سری از آزمایشات شنوایی و اسکن مغز روی آن ها انجام گرفت. تمرکز بر روی دو منطقه ی مغز بود، که یکی منطقه میانی و مسئول کنترل و پردازش صداهای اساسی و دیگری بر روی قشر مغز که مسئول درک گفتار می باشد.
جوان ترها به طور قابل توجهی بهتر از سالمندان در هر دو تنظیمات محیط آرام و پر سر و صدا نتیجه دادند. اما محققان اعلام کردند: اسکن مغز میانی نشان داد که سیگنال های عصبی مربوط به شنوایی در شرکت کنندگان مسن تر، ضعیف تر می باشد.
نویسندگان این مطالعه اعلام کردند که این با سن طبیعی مرتبط است و سلول های عصبی مغز را تضعیف می کند. آن ها اعلام کردند که سمعک ممکن است بخش مهمی از این مشکلات را حل کند، ولی تمامی مشکلات را حل نمی کند. آن ها می گویند که یک نوع درمان فیزیکی نیز می تواند برای شنوایی و تشخیص گفتار مفید باشد.
پژوهشگران می گویند یک احتمال واقعی از بازگرداندن جنبه های کافی از مغز دوران جوانی برای کمک به این مشکل ها وجود دارد؛ ولی هنوز به صورت یک تئوری است و عملی نشده است. این پیری مغز ممکن است به واسطه برخی داروها و یا مواد مخـ ـدر نیز باشد.
مشکل پردازش مکالمات در یک محیط با صدای بلند، ممکن است نمایان گر سرعت توانایی مغز و کاهش روند بیان راحت آن باشد.
این یافته ها نشان می دهد که ممکن است با بالا رفتن سن، شنوایی از دست برود و مغز هم در پردازش صدای صحبت کردن در زمانی که صداهای دیگر شنیده می شود دچار مشکل شود. صدای پس زمینه ممکن است حتی توسط شنوندگان با صدای بلند شنیده شود. اما مفهوم این است که به طور معمول افراد مسن نیاز به تلاش بیشتر و زمان طولانی تری به منظور درک این که چه کسی چه می گوید دارند. این تلاش زمانی که سر و صدا بیشتر و یا حتی متوسط است افزایش می یابد. حدوداً یک نفر از سه نفر افراد ۶۵ تا ۷۴ ساله در درجات متفاوت دچار کم شنوایی می شوند. برای افراد ۷۵ سال و مسن تر، نیمی از آنان دچار و اختلالات ارتباطی هستند.
مطالعه جدید که شامل ۱۷ بزرگسال بود، افراد جوان (۱۸ تا ۲۷ سال) و ۱۵ نفر مسن (۶۱ تا ۷۳ سال) که همه دارای شنوایی طبیعی و بدون زوال عقل بودند، یک سری از آزمایشات شنوایی و اسکن مغز روی آن ها انجام گرفت. تمرکز بر روی دو منطقه ی مغز بود، که یکی منطقه میانی و مسئول کنترل و پردازش صداهای اساسی و دیگری بر روی قشر مغز که مسئول درک گفتار می باشد.
جوان ترها به طور قابل توجهی بهتر از سالمندان در هر دو تنظیمات محیط آرام و پر سر و صدا نتیجه دادند. اما محققان اعلام کردند: اسکن مغز میانی نشان داد که سیگنال های عصبی مربوط به شنوایی در شرکت کنندگان مسن تر، ضعیف تر می باشد.
نویسندگان این مطالعه اعلام کردند که این با سن طبیعی مرتبط است و سلول های عصبی مغز را تضعیف می کند. آن ها اعلام کردند که سمعک ممکن است بخش مهمی از این مشکلات را حل کند، ولی تمامی مشکلات را حل نمی کند. آن ها می گویند که یک نوع درمان فیزیکی نیز می تواند برای شنوایی و تشخیص گفتار مفید باشد.
پژوهشگران می گویند یک احتمال واقعی از بازگرداندن جنبه های کافی از مغز دوران جوانی برای کمک به این مشکل ها وجود دارد؛ ولی هنوز به صورت یک تئوری است و عملی نشده است. این پیری مغز ممکن است به واسطه برخی داروها و یا مواد مخـ ـدر نیز باشد.
