...zαнrα...*
کاربر نگاه دانلود
فردریک دوم ملقب به کبیر از آن دسته فرمانروایانی که به راستی لقبش برازنده اوست. او که از ۱۷۴۰ تا ۱۷۸۶ بر پروس حکومت کرد ، توانست کشورش را در وضعیت آشفته اروپای آن زمان با موفقیت رهبری کند و دولتهای نیرومند اتریش و فرانسه را شکست دهد.
در زمان مرگ فردریک کبیر ، وسعت پروس سه برابر شده بود و جمعیت آن حدود ۲ برابر افزایش یافته بود. فردریک کشورش را از یک پادشاهی معمولی به یک قدرت اروپایی تبدیل کند. او علاوه بر جنبه نظامی‌اش ، به هنر و ادبیات نیز علاقه داشت و البته ، در حوزه موسیقی نیز فعالیت می کرد. حتی توجه فراوان وی به فلسفه نیز لقب پادشاه فیلسوف را برایش به ارمغان آورد.
متولد: ۲۴ ژانویه ۱۷۱۲
متوفی: ۱۷ اوت ۱۷۸۶
مدت حکومت: ۱۷۴۰ تا ۱۷۸۶ میلادی
خاندان سلطنتی: هوهن‌زولرن
ولیعهد: شاهزاده فردریک ویلهلم
***********
شاه آینده پروس در ۲۴ ژانویه ۱۷۱۲ در شهر برلین زاده شد. او پسر شاه پروس – فردریک ویلهلم اول – بود. پدرش از کودکی به او آموزش‌های نظامی می داد اما فردریک جوان بر خلاف این ، استعداد بیشتری در موسیقی و زبان خارجه نشان می داد.
او در ۱۸ سالگی تصمیم گرفت به انگلستان فرار کند تا شاید به عنوان نماینده پروس در آنجا ، آزادی شخصی بیشتری نیز کسب کند اما دستگیر شد. دوستان نزدیک او – که به وی در فرار کمک کرده بودند – به حکم شاه پروس گردن زده شدند.
جنگ جانشینی اتریش
فردریک کبیر در ۳۱ مه ۱۷۴۰ به دنبال مرگ پدرش ، به سلطنت رسید. او بلافاصله به ناحیه سیلزی – در جنوب لهستان کنونی که در آن زمان متعلق به اتریش بود – حمله کرد و آتش جنگی موسوم به جنگ جانشینی اتریش را بر افروخت.
او با کمک ارتشی نیرومند که میراث سلطنت پدرش بود ، سیلزی را تسخیر کرد و به بوهم یورش برد. ارتش او در بوهم مغلوب شده و عقب نشینی کرد اما پیروزی های بعدی فردریک موجب شد تا مذاکرات میان دو کشور آغاز شود.
پیشروی پیاده‌نظام پروس
پس از این جنگ ، به فردریک لقب کبیر دادند. او طی یک دهه آینده ، اصلاحات فراوانی در نظام اداری و سیـاس*ـی کشور ایجاد کرد. آزادی مطبوعات و اقلیت های مذهبی از جمله این اقدامات بود.
در زمینه اقتصاد نیز سیاست‌های او به ترویج تجارت کمک کرد. او برلین – پایتخت پروس – را به قطب فرهنگی در اروپا تبدیل کرد و دانشگاه‌های متعددی نیز ایجاد نمود.
جنگ هفت ساله
آتش ناآرامی در اروپا دوباره شعله ور شد و این بار به سال ۱۷۵۶ که دو گروه از کشورهای نیرومند اروپایی به جان هم افتادند : نخستین گروه متشکل از اتریش و فرانسه و دومین گروه که برخاسته از اتحاد روسیه ، پروس و انگلستان بود.
جنگ با حمله پروس به خاک اتریش شدت گرفت. اما برخلاف جنگ جانشینی اتریش ، این بار فردریک نتوانست بهره برداری لازم را به عمل آورد. ارتش او در چندین جبهه پیروزی های ارزشمندی به دست آورد ، با این حال ، تمام این فتوحات در ازای خسارات سنگین به اقتصاد پروس بدست آمد.
سرانجام جنگ در ۱۷۶۳ به اتمام رسید. از آن پس به بعد ، فردریک به ادامه اصلاحات پرداخت و تشکیلات دربار پروس را به کلی متحول کرد. او وزارت‌خانه های جدیدی به وجود آورد تا کار اداره کشور را تسهیل ببخشد.
فردریک کبیر عاقبت در ۱۷ اوت ۱۷۸۶ در ۷۴ سالگی درگذشت.
میراث فردریک کبیر
از فردریک به عنوان پدر نظامی‌گری پروس یاد می کنند. قطعاً بزرگترین میراث او ، ارتشی نیرومند و نظام اداری کارآمدی بود که در دهه های آینده و خصوصاً در اواسط قرن ۱۹ – که پادشاهی پروس موفق به اتحاد و یکپارچگی آلمان شد – نتایج آن به طور کامل نمایان شد.
پروس در ۱۷۸۶ میلادی
رهبران پس از او نیز از فردریک به عنوان شاهی بزرگ یاد کردند. ناپلئون بناپارت هنگامی که در ۱۸۰۶ موفق به تسخیر پروس شد ، برای ادای احترام به آرامگاه فردریک آمد. آدولف هیتلر در جریان بمباران آلمان در جنگ جهانی دوم ، دستور داد که جسد فردریک را به معدن نمک منتقل کنند تا به آن آسیبی نرسد.
در زمان مرگ فردریک کبیر ، وسعت پروس سه برابر شده بود و جمعیت آن حدود ۲ برابر افزایش یافته بود. فردریک کشورش را از یک پادشاهی معمولی به یک قدرت اروپایی تبدیل کند. او علاوه بر جنبه نظامی‌اش ، به هنر و ادبیات نیز علاقه داشت و البته ، در حوزه موسیقی نیز فعالیت می کرد. حتی توجه فراوان وی به فلسفه نیز لقب پادشاه فیلسوف را برایش به ارمغان آورد.
متولد: ۲۴ ژانویه ۱۷۱۲
متوفی: ۱۷ اوت ۱۷۸۶
مدت حکومت: ۱۷۴۰ تا ۱۷۸۶ میلادی
خاندان سلطنتی: هوهن‌زولرن
ولیعهد: شاهزاده فردریک ویلهلم
***********
شاه آینده پروس در ۲۴ ژانویه ۱۷۱۲ در شهر برلین زاده شد. او پسر شاه پروس – فردریک ویلهلم اول – بود. پدرش از کودکی به او آموزش‌های نظامی می داد اما فردریک جوان بر خلاف این ، استعداد بیشتری در موسیقی و زبان خارجه نشان می داد.
او در ۱۸ سالگی تصمیم گرفت به انگلستان فرار کند تا شاید به عنوان نماینده پروس در آنجا ، آزادی شخصی بیشتری نیز کسب کند اما دستگیر شد. دوستان نزدیک او – که به وی در فرار کمک کرده بودند – به حکم شاه پروس گردن زده شدند.
جنگ جانشینی اتریش
فردریک کبیر در ۳۱ مه ۱۷۴۰ به دنبال مرگ پدرش ، به سلطنت رسید. او بلافاصله به ناحیه سیلزی – در جنوب لهستان کنونی که در آن زمان متعلق به اتریش بود – حمله کرد و آتش جنگی موسوم به جنگ جانشینی اتریش را بر افروخت.
او با کمک ارتشی نیرومند که میراث سلطنت پدرش بود ، سیلزی را تسخیر کرد و به بوهم یورش برد. ارتش او در بوهم مغلوب شده و عقب نشینی کرد اما پیروزی های بعدی فردریک موجب شد تا مذاکرات میان دو کشور آغاز شود.
پیشروی پیاده‌نظام پروس
پس از این جنگ ، به فردریک لقب کبیر دادند. او طی یک دهه آینده ، اصلاحات فراوانی در نظام اداری و سیـاس*ـی کشور ایجاد کرد. آزادی مطبوعات و اقلیت های مذهبی از جمله این اقدامات بود.
در زمینه اقتصاد نیز سیاست‌های او به ترویج تجارت کمک کرد. او برلین – پایتخت پروس – را به قطب فرهنگی در اروپا تبدیل کرد و دانشگاه‌های متعددی نیز ایجاد نمود.
جنگ هفت ساله
آتش ناآرامی در اروپا دوباره شعله ور شد و این بار به سال ۱۷۵۶ که دو گروه از کشورهای نیرومند اروپایی به جان هم افتادند : نخستین گروه متشکل از اتریش و فرانسه و دومین گروه که برخاسته از اتحاد روسیه ، پروس و انگلستان بود.
جنگ با حمله پروس به خاک اتریش شدت گرفت. اما برخلاف جنگ جانشینی اتریش ، این بار فردریک نتوانست بهره برداری لازم را به عمل آورد. ارتش او در چندین جبهه پیروزی های ارزشمندی به دست آورد ، با این حال ، تمام این فتوحات در ازای خسارات سنگین به اقتصاد پروس بدست آمد.
سرانجام جنگ در ۱۷۶۳ به اتمام رسید. از آن پس به بعد ، فردریک به ادامه اصلاحات پرداخت و تشکیلات دربار پروس را به کلی متحول کرد. او وزارت‌خانه های جدیدی به وجود آورد تا کار اداره کشور را تسهیل ببخشد.
فردریک کبیر عاقبت در ۱۷ اوت ۱۷۸۶ در ۷۴ سالگی درگذشت.
میراث فردریک کبیر
از فردریک به عنوان پدر نظامی‌گری پروس یاد می کنند. قطعاً بزرگترین میراث او ، ارتشی نیرومند و نظام اداری کارآمدی بود که در دهه های آینده و خصوصاً در اواسط قرن ۱۹ – که پادشاهی پروس موفق به اتحاد و یکپارچگی آلمان شد – نتایج آن به طور کامل نمایان شد.
پروس در ۱۷۸۶ میلادی
رهبران پس از او نیز از فردریک به عنوان شاهی بزرگ یاد کردند. ناپلئون بناپارت هنگامی که در ۱۸۰۶ موفق به تسخیر پروس شد ، برای ادای احترام به آرامگاه فردریک آمد. آدولف هیتلر در جریان بمباران آلمان در جنگ جهانی دوم ، دستور داد که جسد فردریک را به معدن نمک منتقل کنند تا به آن آسیبی نرسد.
