- عضویت
- 2019/07/24
- ارسالی ها
- 1,915
- امتیاز واکنش
- 9,789
- امتیاز
- 709
یکی از اَشکال زندگی اجتماعی، زندگی در جوار یکدیگر یا همان همسایگی است که در فرهنگ ایرانی و اسلامی ما جایگاه ویژه و قابل توجهی دارد.
گروه دین و اندیشه «خبرگزاری دانشجو»؛ از قدیمیها بسیار شنیدهایم که «همسایه خوب از فامیل به آدم نزدیکتر است»، هر چند شاید این روزها کمتر دیده باشیم. همسایه و فرهنگ همسایهداری در فرهنگ ایرانی و اسلامی ما همیشه از جایگاه خاصی برخوردار بوده است؛ به طوری که در گذشته وقتی کسی میخواست در محله جدیدی که با آن آشنا نیست خانه بخرد حتما اول راجع به همسایهها تحقیق میکرد.
همسایه خوب قیمت خانه را بالا میبرد!
باز هم به قول قدیمیها، همسایه خوب قیمت خانه را بالا میبرد! چیزی که امروزه شاید کمتر به آن توجه شود و به دلایل مختلف، برای بسیاری از افراد، مناسب بودن قیمت خانه مهمتر از مواردی مانند داشتن همسایه خوب باشد. روایت شده که یکی از اصحاب پیامبر (ص) از ایشان پرسید: ای رسول خدا! تصمیم دارم خانهای بخرم، به نظر شما کدام محله را انتخاب کنم؟ حضرت بدون آنکه محله خاصی را به او پیشنهاد کنند فرمودند: «الجوار، ثمالدار. الرفیق ثم السفر»؛ نخست، همسایه سپس خانه. نخست، رفیق آنگاه سفر.
انسانها هیچگاه در خلأ نبودهاند و همیشه در کنار یکدیگر زندگی کردهاند. هر جایی که انسانها با یکدیگر زندگی میکنند و در هر شکلی که مردم با هم ارتباط دارند حقوق و متقابلاً تکالیفی برعهده آنها قرار میگیرد که با عمل به آنها میتوانند روابط خود را به بهترین وجه تنظیم نموده و از بروز آسیبها و مشکلات در روابط خود جلوگیری نمایند. یکی از این اشکال زندگی اجتماعی، زندگی در جوار یکدیگر یا همان همسایگی است که در فرهنگ ما و از سوی بزرگان دین ما سفارشهای بسیاری در خصوص آن شده است.
آداب و رسوم سادهای که ضامن سلامت فرد و اجتماع هستند
در گذشتههای نه چندان دور این سرزمین، شکل همسایه بودن با امروز تفاوت داشت. در گذشته بیشتر خانهها به صورت ویلایی بود و هنوز خبری از خانههای آپارتمانی نشده بود. در این دوره، همسایگی به شکل سنتی خود ادامه داشت و همسایهها بسیار به یکدیگر نزدیک بودند و معاشرت زیادی با هم داشتند. مثلا بسیار شنیدهایم که همسایهها در سحرهای ماه رمضان زنگ خانهها را به صدا در میآوردند و یکدیگر را برای سحری بیدار میکردند. امروزه هم هر چند با ظهور تکنولوژیها و ساعت زنگدار و کوک کردن ساعت تلویزیون این اتفاق کمرنگ شده، اما هنوز برخی قدیمیها در برخی شهرها و محلههای سنتیتر به این آیین خود پایبندند و به انجام آن اصرار دارند.
وجود این آداب و رسوم به ظاهر ساده، نشاندهنده عمق اهمیت و ارزشی است که همسایهها برای یکدیگر قائل بودند و همچنین نشانگر صمیمیتی است که میان آنها وجود داشته است. همین واژههای بسیار ساده و حتی تکراری «اهمیت»، «ارزش»، «احترام» و «صمیمیت» نشان از سلامت افراد و اجتماع دارند. سلامتی که اگر در میان آدمها باشد باعث میشود تنشها، ناراحتیها و مشکلات فردی و به تبع آن اجتماعی به حداقل ممکن برسد.
گروه دین و اندیشه «خبرگزاری دانشجو»؛ از قدیمیها بسیار شنیدهایم که «همسایه خوب از فامیل به آدم نزدیکتر است»، هر چند شاید این روزها کمتر دیده باشیم. همسایه و فرهنگ همسایهداری در فرهنگ ایرانی و اسلامی ما همیشه از جایگاه خاصی برخوردار بوده است؛ به طوری که در گذشته وقتی کسی میخواست در محله جدیدی که با آن آشنا نیست خانه بخرد حتما اول راجع به همسایهها تحقیق میکرد.
همسایه خوب قیمت خانه را بالا میبرد!
باز هم به قول قدیمیها، همسایه خوب قیمت خانه را بالا میبرد! چیزی که امروزه شاید کمتر به آن توجه شود و به دلایل مختلف، برای بسیاری از افراد، مناسب بودن قیمت خانه مهمتر از مواردی مانند داشتن همسایه خوب باشد. روایت شده که یکی از اصحاب پیامبر (ص) از ایشان پرسید: ای رسول خدا! تصمیم دارم خانهای بخرم، به نظر شما کدام محله را انتخاب کنم؟ حضرت بدون آنکه محله خاصی را به او پیشنهاد کنند فرمودند: «الجوار، ثمالدار. الرفیق ثم السفر»؛ نخست، همسایه سپس خانه. نخست، رفیق آنگاه سفر.
انسانها هیچگاه در خلأ نبودهاند و همیشه در کنار یکدیگر زندگی کردهاند. هر جایی که انسانها با یکدیگر زندگی میکنند و در هر شکلی که مردم با هم ارتباط دارند حقوق و متقابلاً تکالیفی برعهده آنها قرار میگیرد که با عمل به آنها میتوانند روابط خود را به بهترین وجه تنظیم نموده و از بروز آسیبها و مشکلات در روابط خود جلوگیری نمایند. یکی از این اشکال زندگی اجتماعی، زندگی در جوار یکدیگر یا همان همسایگی است که در فرهنگ ما و از سوی بزرگان دین ما سفارشهای بسیاری در خصوص آن شده است.
آداب و رسوم سادهای که ضامن سلامت فرد و اجتماع هستند
در گذشتههای نه چندان دور این سرزمین، شکل همسایه بودن با امروز تفاوت داشت. در گذشته بیشتر خانهها به صورت ویلایی بود و هنوز خبری از خانههای آپارتمانی نشده بود. در این دوره، همسایگی به شکل سنتی خود ادامه داشت و همسایهها بسیار به یکدیگر نزدیک بودند و معاشرت زیادی با هم داشتند. مثلا بسیار شنیدهایم که همسایهها در سحرهای ماه رمضان زنگ خانهها را به صدا در میآوردند و یکدیگر را برای سحری بیدار میکردند. امروزه هم هر چند با ظهور تکنولوژیها و ساعت زنگدار و کوک کردن ساعت تلویزیون این اتفاق کمرنگ شده، اما هنوز برخی قدیمیها در برخی شهرها و محلههای سنتیتر به این آیین خود پایبندند و به انجام آن اصرار دارند.
وجود این آداب و رسوم به ظاهر ساده، نشاندهنده عمق اهمیت و ارزشی است که همسایهها برای یکدیگر قائل بودند و همچنین نشانگر صمیمیتی است که میان آنها وجود داشته است. همین واژههای بسیار ساده و حتی تکراری «اهمیت»، «ارزش»، «احترام» و «صمیمیت» نشان از سلامت افراد و اجتماع دارند. سلامتی که اگر در میان آدمها باشد باعث میشود تنشها، ناراحتیها و مشکلات فردی و به تبع آن اجتماعی به حداقل ممکن برسد.