sarkhosh
کاربر نگاه دانلود
هنر خیابانی در فلورانس ایتالیا
فلورانس ایتالیا از جمله شهرهای اروپایی است که برای هنرنمایی هنرمندان دیوارنگار برای خلق آثارعمومی خود از نقاط مختلف اروپا و جهان روی خوش نشان می دهد. در سالهای اخیر به تعداد هنرمندان دیوارنگار شهر فلورانس این شهر تاریخی بطور چشم گیری افزوده شده است. برای افرادی که از رفتن دوباره و چند باره به گالریها و موزه هایی که نقاشیها و تندیس های هنرمندان را به نمایش می گذارند خسته و کسل شده اند، این گونه هنرنمایی ها در فضای باز و آزاد این گونه شهرها برای گردشگران بسیار هیجان انگیز و جذاب جلوه می کند. در ادامه با الی گشت همراه شوید:
واژه گرافیتی (graffiti) از واژه گرافیتو (به ایتالیایی) مشتق شده‌است که به معنی اثرگذاری سریع یا خط‌خطی است و ممکن است اصل این واژه به «گرافیر» به معنی نوشتن با قلم فلزی درلاتین عامیانه بازگردد. برطبق فرهنگ واژگان امریکن هریتیج این واژه بر اساس ریشه‌شناسی لغوی از مدت‌ها پیش به معنی نوشتن یا حک خطوط روی سطوح مورد استفاده بوده‌است. دیوارنگاری یا گرافیتی که زیر مجموعه ایی از هنر خیابانی محسوب می شود به نقاشی کردن نقش‌ها، اشکال، حرف‌ها، نشانه‌ها، نمادها، الگوها و کلمه‌ها بر روی دیوارها یا هر مکان عمومی که بتوان از آن به عنوان مکانی برای نوشتن، نقاشی، کنده‌کاری و خط‌کشی کردن استفاده کرد گفته می‌شود. دیوارنگاشته‌ها هرگونه علامت‌گذاری‌ای به حساب می‌آیند که می‌توانند در شکل‌های نوشتن ساده حرف‌ها تا نقاشی‌های استادانه ظاهر شوند. دیوار نوشته‌ها از دوران باستان به عنوان مثال در زمان یونان باستان، امپراطوری‌های روم، چین و ایران وجود داشته‌اند. دیوارنگاری را می‌توان در طبقه‌بندی مدرن، در زمره هنرهای عمومی دسته بندی کرد
شهری که روزگاری پایتخت کشور ایتالیا بود، امروزه بیشتر به هیئت مرکزی در آمده است که مقصد بسیاری از گردشگران سراسر جهان است. این شهرپایتخت ناحیه توسکانی این کشور است و از سال ۱۸۶۵ تا ۱۸۷۰ پایتخت پادشاهی ایتالیا بوده است. در قرون وسطی فلورانس مرکز تجارت و امور مالی اروپا قلمداد می شده است و خاندانی معروف به مدیچی به مدت مدیدی در این شهر اداره حکومت را دستان خود داشته اند. شهر فلورانس در کنار ساحل رودی به نام آرنو قرار دارد و شهرت روز افزون خود را مدیون احداث آثار متعدد معماری در قرون وسطی و عصر رنسانس در این شهر اروپایی می داند. هنرهای متنوعی از جمله معماری و مجسمه سازی در این شهر از اهمیت ویژه ایی برخوردار بوده است و بدین جهت در طول قرن ها فلورانس تبدیل به یکی از مهمترین مراکز هنری قاره سبز گشته است. این شهر بیش از ۴۰ موزه و گالری های هنری دارد. از بین هزار هنرمند شناخته شده جهان، بیش از سیصد و پنجاه از آنان بین سالهای هزاره اول و دوم زیست می کرده اند.
در فلورانس وقتی از هنر خیابانی حرفی گفته می شود، نام کلت آبراهام از آن دسته هنرمندانی است که به وفور اسمش به زبان رانده می شود و آرتیستی است که برای خلق آثارش از استیکرهای چسبی استفاده می کند. تاثیرگذار بودن آثار کلت آبراهام به قدری هست که بعد از دیدن آنها برای اولین بار، دیگر تصویر هنر او براحتی از ذهن انسان پاک نمی شود. این هنرمند در بسیاری از کشورهای اروپایی چون هلند، اسپانیا، فرانسه و… تراوشات فکری خود را به معرض نمایش گذاشته است.هنرمند دیگری که اسم مستعار استفاده میکند آقا/ خانم بلاب است و خالق اثری است که برگردان واژه به واژه فارسی آن ” هنرمند می داند که چطور شنا کند” می شود. این نقاش گمنام اغلب در خلق آثارش سعی می کند از شمایل اشخاص معروف و آثار آرتیست های دیگر بهره بگیرد. برای مثال از اثر مدونای ساندرو بوتیچلی و یا داوید میشل آنجلو در خلاقیت های هنری خود سود جسته است که بسیار خیره کننده و تحسین برانگیز می باشند.
اینکه چرا هنر خیابانی در شهری مثل فلورانس بدین اندازه شهرت پیدا کرده است می توان به حرف های یکی از این آرتیست ها ی خیابانی رجوع کرد که در مصاحبه ایی با یک روزنامه محلی بدان اشاره کرده است. از نگاه وی, فلورانس شهری است که آکنده از دیوار های بدون رنگ و لعاب است. شاید تعداد این لوکیشن ها به هزاران عدد برسد. به نظر وی حیف است که چنین فضاهای بکر و دست نخوره ایی را به امان خود رها کنیم. می بایست قدرشناس باشیم و با فرش این فضاهای خالی با انگشت هنر به چنین فضاهایی روح و زندگی هدیه دهیم و آنها را به چشم انداز شهر برگردانیم.
چنانچه در شهر فلورانس حضور داشته باشید، حتما نگاهتان به اثری به نام خروج/ ورود مواجه خواهد شد. هنرمند جوانی که در پس چنین آثاری قرار دارد از دلیل شخصی خود برای بوجود آوردن آثار اینچنینی در مصاحبه اش با یک روزنامه ایتالیایی سخن رانده است. به نظر ایشان زندگی امری همواره در حال تغییر و رخدادهای بی پایان زندگی است و با توجه به اینکه در لحظه چه اندیشه هایی ممکن است از ذهن انسان عبور کند، می تواند به خروج از موقعیتی خاص در زندگی و یا ورود به شرایط جدید تعبیر شود. یک هنرمند خیابانی و جوان دیگر که از مواد بازیافتی مجسمه های زیبایی خلق کرده است سدیسنتی مرادی است.
او که از ابتدای دوره کاریش مجسمه ساز نبوده است فضای آزاد محیط بیرون را به فضای تنگ و تاریک گالریهای معمول ترجیح می دهد و تمایل دارد آثارش بیشتر در معرض دید عوام قرار بگیرد. هنرمند خیابانی دیگری که به مسائل زیست محیطی و سیـاس*ـی در خلاقیت های هنری خود علاقه وافری از خود بروز داده است هپن یوری نام دارد. وی آثار خود را با “ +BC = -CO2” امضا می کند تا بدین طریق مردم را برای استفاده از دوچرخه برای رفت و آمد در خیابان تشویق کند. از نگاه این هنرمند که در روزنامه ریپابلیک انتشار یافته است حال و هوای رنسانس در جای جای این شهر موج می زند ولی شاید چیزی که فلورانس از آن به نصیب مانده است قابی از مدرنتیه و هنر معاصر است.
فلورانس ایتالیا از جمله شهرهای اروپایی است که برای هنرنمایی هنرمندان دیوارنگار برای خلق آثارعمومی خود از نقاط مختلف اروپا و جهان روی خوش نشان می دهد. در سالهای اخیر به تعداد هنرمندان دیوارنگار شهر فلورانس این شهر تاریخی بطور چشم گیری افزوده شده است. برای افرادی که از رفتن دوباره و چند باره به گالریها و موزه هایی که نقاشیها و تندیس های هنرمندان را به نمایش می گذارند خسته و کسل شده اند، این گونه هنرنمایی ها در فضای باز و آزاد این گونه شهرها برای گردشگران بسیار هیجان انگیز و جذاب جلوه می کند. در ادامه با الی گشت همراه شوید:
واژه گرافیتی (graffiti) از واژه گرافیتو (به ایتالیایی) مشتق شده‌است که به معنی اثرگذاری سریع یا خط‌خطی است و ممکن است اصل این واژه به «گرافیر» به معنی نوشتن با قلم فلزی درلاتین عامیانه بازگردد. برطبق فرهنگ واژگان امریکن هریتیج این واژه بر اساس ریشه‌شناسی لغوی از مدت‌ها پیش به معنی نوشتن یا حک خطوط روی سطوح مورد استفاده بوده‌است. دیوارنگاری یا گرافیتی که زیر مجموعه ایی از هنر خیابانی محسوب می شود به نقاشی کردن نقش‌ها، اشکال، حرف‌ها، نشانه‌ها، نمادها، الگوها و کلمه‌ها بر روی دیوارها یا هر مکان عمومی که بتوان از آن به عنوان مکانی برای نوشتن، نقاشی، کنده‌کاری و خط‌کشی کردن استفاده کرد گفته می‌شود. دیوارنگاشته‌ها هرگونه علامت‌گذاری‌ای به حساب می‌آیند که می‌توانند در شکل‌های نوشتن ساده حرف‌ها تا نقاشی‌های استادانه ظاهر شوند. دیوار نوشته‌ها از دوران باستان به عنوان مثال در زمان یونان باستان، امپراطوری‌های روم، چین و ایران وجود داشته‌اند. دیوارنگاری را می‌توان در طبقه‌بندی مدرن، در زمره هنرهای عمومی دسته بندی کرد
شهری که روزگاری پایتخت کشور ایتالیا بود، امروزه بیشتر به هیئت مرکزی در آمده است که مقصد بسیاری از گردشگران سراسر جهان است. این شهرپایتخت ناحیه توسکانی این کشور است و از سال ۱۸۶۵ تا ۱۸۷۰ پایتخت پادشاهی ایتالیا بوده است. در قرون وسطی فلورانس مرکز تجارت و امور مالی اروپا قلمداد می شده است و خاندانی معروف به مدیچی به مدت مدیدی در این شهر اداره حکومت را دستان خود داشته اند. شهر فلورانس در کنار ساحل رودی به نام آرنو قرار دارد و شهرت روز افزون خود را مدیون احداث آثار متعدد معماری در قرون وسطی و عصر رنسانس در این شهر اروپایی می داند. هنرهای متنوعی از جمله معماری و مجسمه سازی در این شهر از اهمیت ویژه ایی برخوردار بوده است و بدین جهت در طول قرن ها فلورانس تبدیل به یکی از مهمترین مراکز هنری قاره سبز گشته است. این شهر بیش از ۴۰ موزه و گالری های هنری دارد. از بین هزار هنرمند شناخته شده جهان، بیش از سیصد و پنجاه از آنان بین سالهای هزاره اول و دوم زیست می کرده اند.
در فلورانس وقتی از هنر خیابانی حرفی گفته می شود، نام کلت آبراهام از آن دسته هنرمندانی است که به وفور اسمش به زبان رانده می شود و آرتیستی است که برای خلق آثارش از استیکرهای چسبی استفاده می کند. تاثیرگذار بودن آثار کلت آبراهام به قدری هست که بعد از دیدن آنها برای اولین بار، دیگر تصویر هنر او براحتی از ذهن انسان پاک نمی شود. این هنرمند در بسیاری از کشورهای اروپایی چون هلند، اسپانیا، فرانسه و… تراوشات فکری خود را به معرض نمایش گذاشته است.هنرمند دیگری که اسم مستعار استفاده میکند آقا/ خانم بلاب است و خالق اثری است که برگردان واژه به واژه فارسی آن ” هنرمند می داند که چطور شنا کند” می شود. این نقاش گمنام اغلب در خلق آثارش سعی می کند از شمایل اشخاص معروف و آثار آرتیست های دیگر بهره بگیرد. برای مثال از اثر مدونای ساندرو بوتیچلی و یا داوید میشل آنجلو در خلاقیت های هنری خود سود جسته است که بسیار خیره کننده و تحسین برانگیز می باشند.
اینکه چرا هنر خیابانی در شهری مثل فلورانس بدین اندازه شهرت پیدا کرده است می توان به حرف های یکی از این آرتیست ها ی خیابانی رجوع کرد که در مصاحبه ایی با یک روزنامه محلی بدان اشاره کرده است. از نگاه وی, فلورانس شهری است که آکنده از دیوار های بدون رنگ و لعاب است. شاید تعداد این لوکیشن ها به هزاران عدد برسد. به نظر وی حیف است که چنین فضاهای بکر و دست نخوره ایی را به امان خود رها کنیم. می بایست قدرشناس باشیم و با فرش این فضاهای خالی با انگشت هنر به چنین فضاهایی روح و زندگی هدیه دهیم و آنها را به چشم انداز شهر برگردانیم.
چنانچه در شهر فلورانس حضور داشته باشید، حتما نگاهتان به اثری به نام خروج/ ورود مواجه خواهد شد. هنرمند جوانی که در پس چنین آثاری قرار دارد از دلیل شخصی خود برای بوجود آوردن آثار اینچنینی در مصاحبه اش با یک روزنامه ایتالیایی سخن رانده است. به نظر ایشان زندگی امری همواره در حال تغییر و رخدادهای بی پایان زندگی است و با توجه به اینکه در لحظه چه اندیشه هایی ممکن است از ذهن انسان عبور کند، می تواند به خروج از موقعیتی خاص در زندگی و یا ورود به شرایط جدید تعبیر شود. یک هنرمند خیابانی و جوان دیگر که از مواد بازیافتی مجسمه های زیبایی خلق کرده است سدیسنتی مرادی است.
او که از ابتدای دوره کاریش مجسمه ساز نبوده است فضای آزاد محیط بیرون را به فضای تنگ و تاریک گالریهای معمول ترجیح می دهد و تمایل دارد آثارش بیشتر در معرض دید عوام قرار بگیرد. هنرمند خیابانی دیگری که به مسائل زیست محیطی و سیـاس*ـی در خلاقیت های هنری خود علاقه وافری از خود بروز داده است هپن یوری نام دارد. وی آثار خود را با “ +BC = -CO2” امضا می کند تا بدین طریق مردم را برای استفاده از دوچرخه برای رفت و آمد در خیابان تشویق کند. از نگاه این هنرمند که در روزنامه ریپابلیک انتشار یافته است حال و هوای رنسانس در جای جای این شهر موج می زند ولی شاید چیزی که فلورانس از آن به نصیب مانده است قابی از مدرنتیه و هنر معاصر است.
