یونانیان، خدایان متعدد خود را به صورت تندیس در معابد خود قرار می‌دادند و آن‌ها را پرستش می‌نمودند. تندیس های سنگی و برنزی بیشماری نیز از قهرمانان خود در میدان‌ها و معابر عمومی می‌گذاشتند.
تندیس کارتلیس ددا یا مادر تفلیس که بر فراز بلندترین کوه مشرف به این شهر ساخته شده است
مصریان عقیده داشتند که روح هر انسانی پس از مرگ به این جهان برمی‌گردد و برای اینکه آن روح سرگردان نشود تندیس هایی از سنگ یا برنز یا چوب یا گچ می‌ساختند و در مکان‌های امنی قرار می‌دادند و چون آن تندیس ها کاملاً شبیه اشخاصی که مرده بودند ساخته می‌شد به عقیدهٔ آنان روح به آسانی می‌توانست در آن‌ها جای گیرد. افزون برآن مصریان نیز خدایان خود را به صورت موجوداتی در سنگ یا برنز مجسم می‌کردند و در معابدشان قرار می‌دادند. ایرانیان پیش از اسلام، دارای مذهبی بودند که به توحید خیلی نزدیک بود. هرودت که ایرانیان دوره هخامنشی را به هم میهنان خود در کتابی با عنوان «تاریخ» معرفی نموده تعجب می‌کند از اینکه ایرانیان برای خدایان خود معبد و تندیس نمی‌سازند و می‌گوید آن‌ها برای انجام آیین‌های مذهبی خودشان روی بلندی‌ها می‌روند و خداوند خود را به این طریق پرستش می‌کنند.
تندیس کارتلیس ددا یا مادر تفلیس که بر فراز بلندترین کوه مشرف به این شهر ساخته شده است
مصریان عقیده داشتند که روح هر انسانی پس از مرگ به این جهان برمی‌گردد و برای اینکه آن روح سرگردان نشود تندیس هایی از سنگ یا برنز یا چوب یا گچ می‌ساختند و در مکان‌های امنی قرار می‌دادند و چون آن تندیس ها کاملاً شبیه اشخاصی که مرده بودند ساخته می‌شد به عقیدهٔ آنان روح به آسانی می‌توانست در آن‌ها جای گیرد. افزون برآن مصریان نیز خدایان خود را به صورت موجوداتی در سنگ یا برنز مجسم می‌کردند و در معابدشان قرار می‌دادند. ایرانیان پیش از اسلام، دارای مذهبی بودند که به توحید خیلی نزدیک بود. هرودت که ایرانیان دوره هخامنشی را به هم میهنان خود در کتابی با عنوان «تاریخ» معرفی نموده تعجب می‌کند از اینکه ایرانیان برای خدایان خود معبد و تندیس نمی‌سازند و می‌گوید آن‌ها برای انجام آیین‌های مذهبی خودشان روی بلندی‌ها می‌روند و خداوند خود را به این طریق پرستش می‌کنند.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
