MILAD_A
کاربر نگاه دانلود
اقیانوس آرام، خاستگاه مجموعه ای از جزایر است که به آنها پلی نزی گفته می شود. پلی نزی فرانسه واقع در بخش جنوبی اقیانوس آرام، یکی از مستعمرات فرانسه است که اوایل قرن 20 میلادی برای آزمایش های هسته ای مورد استفاده قرار می گرفت.
طی سال های اخیر، دولت فرانسه به اجبار به این جزایر، خودمختاری بیشتری بخشیده و امکان فعالیت های مختلفی برای بومیان مهیا شده است. در این شرایط هامبرت در تلاش است با استفاده از یک تجارت خانوادگی از ظرفیت های طبیعی یکی از این جزایر به نام آهه به بهترین شکل استفاده کند.
خاستگاه بهترین مرواریدهای دنیا
آهه جزیره ای مرجانی در 480 کیلومتری شمال شرق تاهیتی است که تنها اندکی از سطح آب دریاهای آزاد بالاتر است. شرکت پرورش مروارید کاموکا که توسط خانواده هامبرت سال 1369 خورشیدی تاسیس شد، یکی از بزرگ ترین صادرکننده های مروارید تاهیتی به بازارهای جهانی است. صدف مرواریدساز لب سیاه آهه ای با نام علمی Pinctadamargaritifera بومی این منطقه است و یکی از بهترین مرواریدهای جهان را در پوسته خود می پروراند. این صدف ها را معمولا داخل سبد یا تور قرار می دهند تا از آسیب شکارچیان طبیعی نظیر فریباماهیان، لاک پشت های دریایی و سفره ماهیان در امان باشند. سبدها و تورها به صورت عمودی و در فاصله یک متر از یکدیگر روی میله های افقی که طول آنها به 300 متر و گاه حتی دو کیلومتر می رسد، نصب می شوند. انتهای هر میله توسط یک بلوک بتونی در عمق 30 یا 60 متری محکم می شود. برای نگهداری هر میله افقی از چند حفاظ عمودی نیز استفاده می شود. صدف ها را باید در عمق شش متری نگه دارند تا بتوانند مرواریدهای خوبی تولید کنند. اهمیت پرورش صدف ها
مهم ترین مرحله برای تولید مروارید، تغذیه درست صدف هاست. ناکره که از آن با عنوان مادر صدف یاد می شود، یک ماده ارگانیک یا گاهی غیرارگانیک است که در صدف برخی نرم تنان تولید می شود. صدف ها با پنهان کردن ناکره در خود، مروارید می سازند. ناکره پوست نرم و حساس نرم تن را تحـریـ*ک می کند و نرم تن مجبور می شود برای تسکین خود ماده ای از جنس کربنات کلسیم ترشح کند. در واقع مروارید حاصل همین عکس العمل ساده است اما به گفته هامبرت بر خلاف تصور عوام، عامل محرک معمولا یک نوع کرم مهاجم است و نه ذرات شن و ماسه. مرواریدها انواع گوناگونی دارند. مرواریدهای تاهیتی به دلیل ترکیبات خاص شیمیایی صدف های این منطقه، اغلب رنگی و گاهی هم سیاه هستند. در مزرعه کاموکا وقتی نرم تنان به حد مشخصی رشد کردند، کارگرها با دقت هرچه تمام تر صدف آنها را باز کرده و ذراتی کوچک به قطر 6 تا 8 میلی متر را وارد پوسته آنها می کنند. به این مرحله قلمه زدن گفته می شود. کارگران این شرکت عموما از بقایای دیگر صدف های مرده برای قلمه زدن استفاده می کنند. برای تولید مرواریدهای بزرگ تر، معمولا مروارید کوچک برداشته می شود و ذره نسبتا بزرگ تری جایگزین آن می شود. اگر همه چیز خوب پیش برود طی دو تا سه سال مرواریدی که مطابق استانداردهای بازار باشد، عمل می آید. صدف هایی که مروارید آنها برداشته شود دیگر قادر به پرورش مرواریدهای شفاف نیستند لذا اغلب توسط بومیان خورده می شوند.
پاکسازی صدف ها
یکی از چالش های عمده رشد صدف ها در تورها یا سبدهای مخصوص در قیاس با شرایط پرورش معمول این است که بسرعت قشری از سخت پوستان، اسفنج ها و دیگر موجودات دریایی دور آنها را فرا می گیرد. اگر ضخامت این لایه از حد مشخصی بیشتر شود، دیگر صدف ها نمی توانند مرواریدهای بزرگ تولید کنند و به همین دلیل باید روی آنها دائم تمیز شود. کنت کارپنتر یک استاد بیولوژی از دانشگاه ویرجینیا می گوید برای تمیز کردن صدف های مروارید دو راه حل وجود دارد: نخست راه حل های دوستدار محیط زیست و دوم راه حل هایی که تخریب اکوسیستم را در پی دارند. این آبزی شناس که بتازگی تحقیقی جامع روی مزارع پرورش مروارید هامبرت انجام داده، می گوید در گذشته تنها راه تمیز کردن صدف ها آن بود که آنها را به عرشه کشتی می آوردند و با فشار زیاد روی آنها آب می گرفتند. مازاد این آب که به دریا تخلیه می شد با خود حجم زیادی از مواد ارگانیک را یکجا وارد دریا می کرد. از آنجا که ظرفیت پایش محیط محدود است لذا این نوع خاص از آلودگی براحتی می تواند باعث بلوم یا شکوفایی جلبک ها، حذف مولکول های اکسیژن از آب، بر هم زدن تعادل اکولوژیکی و حتی مرگ تدریجی یک اکوسیستم شود. برخی پرورش دهندگان صدف ها برای حل این مساله صدف های خود را به ساحل می آورند، اما باز هم مشکل به دلیل تشکیل حوضچه های پساب غنی از مواد آلی برطرف نمی شود. راه حل ساده تمیز کردن صدف ها
جاش هامبرت برای حل این مساله راه حل دیگری پیشنهاد کرده است. وی صدف های خود را زمانی که به پاکسازی نیاز دارند به مناطق کم عمق می آورد. در این شرایط صدف ها می توانند میزبان انواع ماهیان باشند و در ضمن آلودگی چندانی هم بر محیط تحمیل نخواهند کرد. این روش پاکسازی که به صورت کاملا اتفاقی کشف شده، ظاهرا روش موفقی است. با توجه به این که صدف ها انواع سخت پوستان و جلبک ها را به خود جذب می کنند، در نتیجه امکان تغذیه نیز برای انواع گوناگونی از ماهیان فراهم می شود. پروفسور کارپنتر و همکارانش که جمعیت ماهیان این منطقه را مورد بررسی قرار داده اند، متوجه شده اند تعداد ماهیانی نظیر ماهی های پروانه ای و جراح ماهیان که میان یا در حواشی صخره های مرجانی این جزیره زیست می کنند، بشدت افزایش یافته است. پروفسور کارپنتر می گوید با این که تحقیقات بیشتری در این زمینه لازم است، اما مشاهدات اولیه حاکی از افزایش تنوع ماهیان در این منطقه است. این امر احتمالا با تنوع غذایی ایجاد شده در ارتباط است. پروفسور کارپنتر می افزاید با توجه به این که میله های افقی از یکدیگر ده متر فاصله دارند، اما باز هم ضایعات آنها نسبت به دیگر مزارع پرورش مروارید کمتر است. از دید این محقق جای بسی خوشوقتی است که یک فعالیت تجاری نه تنها برای مردم محلی شغل ایجاد کرده بلکه حتی توانسته در راستای توسعه پایدار و حفاظت از محیط نیز گام های مثبتی بردارد.
کیفیت رمز بقا
اکنون مشکلاتی نظیر ارائه مرواریدهای بی کیفیت در بازار و رکورد اقتصادی این تجارت را تهدید می کند. لارنت کارتیر از دانشگاه بازل سوئیس محققی است که سال ها روی صدف های مرواریدساز تحقیق کرده است. وی معتقد است در این بازار تنها تولیدکنندگانی نظیر جاش هامبرت دوام خواهند آورد چون می توانند در طولانی مدت براساس اصول زیست محیطی رفتار کنند. تولیدکنندگانی از این دست نه تنها محیط کار خود را حفظ می کنند بلکه بالطبع مرواریدهای مرغوب تری هم پرورش می دهند. 
