عمق گیری و تنفس :
آنها تا عمق 5/31 تا 61 متری در آب فرو می روند و عموما تا اعماق زیادی نفوذ نمی کنند. بیشترین عمق گیری آنها تحت شرایط آزمایشگاهی 2743 متر بوده است.
نهنگ های قاتل در هنگام عمق گیری هر 4 تا 5 دقیقه به سطح آب می آیند. هنگامی که روی سطح آب هستند 2 تا 5 مرتبه نفس می گیرند. فاصله میان عمق گیری ها 5 تا 10 دقیقه است.
مدت زمان عمق گیری ها معمولا 10 دقیقه است و بیشترین زمان عمق گیری مشاهده شده در اقیانوس 12 دقیقه و در شرایط آزمایشگاهی 15 دقیقه بوده است.
اعضاء و جوارح تمامی پستانداران دریایی سازگاری های وی?ه ای را به هنگام عمق گیری کسب کرده اند که این سازگاری ها آنها را قادر به ذخیره اکسی?ن هنگام شنا در زیر آب کرده است.
ضربان قلب نهنگ قاتل نیز مانند بقیه پستانداران دریایی به هنگام عمق گیری کاهش می یابد و از 30 تا 60 ضربه در دقیقه متغیر است. در هنگام عمق گیری جهت جریان خون عوض می شود و از اندامی که قابلیت تحمل کمبود اکسی?ن را دارند به سوی قلب شش ها و مغز که به اکسیژن بیشتری نیاز دارند جریان پیدا می کند.
این نهنگ هنگامی که بر سطح آب است از طریق مجرای تنفسی(حفره اسپیراکولوم) که در قسمت پشتی آن قرار دارد تنفس میکند در زیر آب نفس خود را نگه می دارد و قبل از رسیدن به سطح آب حفره اسپیراکولوم را باز کرده هوا را خارج می کند.
پستانداران دریایی دارای مقادیر میوگلوبین بیشتری در ماهیچه های خود برای ذخیره بیشتری دارا هستند. میوگلوبین وظیفه رساندن اکسی?ن را به بافت ها بر عهده دارد. بنابراین این سازش ها باعث می شود که نهنگ قاتل هنگام عمق گیری بتواند به میزان کافی اکسیژن ذخیره نماید.
هنگامی که غواصان به اعماق آب می روند با خطری به نام بیماری کمبود فشار مواجه هستند که به این طریق اتفاق می افتد :
مولکول های نیتروژن درون کپسول هوای غواصان در اعماق زیاد در بدن آنها تغییراتی پیدا می کند زیرا مولکول های نیترو?ن با افزایش عمق محلول تر می شوند. و هنگامی که غواص به طرف سطح می آید نیترو?ن نامحلول به قسمت های گازی بدن راه پیدا می کند و در نتیجه ممکن است باعث ایجاد حباب های ریزی در مویرگ ها شود.
اما یک نهنگ قاتل به دلیل اینکه در سطح آب تنفس می کند و در اعماق آب نفس نمی گیرد شش های قابل انعطاف آن در اعماق آب به سوی نای و لوله های بینی می فرستند و در نتیجه اندام های درونی نیترو?ن جذب نمی کنند و عارضه بیماری کمبود فشار در آنها بوجود نمی آید. البته پس از غوص های متعدد و پشت سر هم ممکن است غلظت نیترو?ن درون بافت ها تا حدی برسد که باعث به وجود آمدن این عارضه شود.
نهنگ قاتل از طریق این حفره تنفس می کند و قبل از عمق گیری آن را می بندد.
آنها تا عمق 5/31 تا 61 متری در آب فرو می روند و عموما تا اعماق زیادی نفوذ نمی کنند. بیشترین عمق گیری آنها تحت شرایط آزمایشگاهی 2743 متر بوده است.
نهنگ های قاتل در هنگام عمق گیری هر 4 تا 5 دقیقه به سطح آب می آیند. هنگامی که روی سطح آب هستند 2 تا 5 مرتبه نفس می گیرند. فاصله میان عمق گیری ها 5 تا 10 دقیقه است.
مدت زمان عمق گیری ها معمولا 10 دقیقه است و بیشترین زمان عمق گیری مشاهده شده در اقیانوس 12 دقیقه و در شرایط آزمایشگاهی 15 دقیقه بوده است.
اعضاء و جوارح تمامی پستانداران دریایی سازگاری های وی?ه ای را به هنگام عمق گیری کسب کرده اند که این سازگاری ها آنها را قادر به ذخیره اکسی?ن هنگام شنا در زیر آب کرده است.
ضربان قلب نهنگ قاتل نیز مانند بقیه پستانداران دریایی به هنگام عمق گیری کاهش می یابد و از 30 تا 60 ضربه در دقیقه متغیر است. در هنگام عمق گیری جهت جریان خون عوض می شود و از اندامی که قابلیت تحمل کمبود اکسی?ن را دارند به سوی قلب شش ها و مغز که به اکسیژن بیشتری نیاز دارند جریان پیدا می کند.
این نهنگ هنگامی که بر سطح آب است از طریق مجرای تنفسی(حفره اسپیراکولوم) که در قسمت پشتی آن قرار دارد تنفس میکند در زیر آب نفس خود را نگه می دارد و قبل از رسیدن به سطح آب حفره اسپیراکولوم را باز کرده هوا را خارج می کند.
پستانداران دریایی دارای مقادیر میوگلوبین بیشتری در ماهیچه های خود برای ذخیره بیشتری دارا هستند. میوگلوبین وظیفه رساندن اکسی?ن را به بافت ها بر عهده دارد. بنابراین این سازش ها باعث می شود که نهنگ قاتل هنگام عمق گیری بتواند به میزان کافی اکسیژن ذخیره نماید.
هنگامی که غواصان به اعماق آب می روند با خطری به نام بیماری کمبود فشار مواجه هستند که به این طریق اتفاق می افتد :
مولکول های نیتروژن درون کپسول هوای غواصان در اعماق زیاد در بدن آنها تغییراتی پیدا می کند زیرا مولکول های نیترو?ن با افزایش عمق محلول تر می شوند. و هنگامی که غواص به طرف سطح می آید نیترو?ن نامحلول به قسمت های گازی بدن راه پیدا می کند و در نتیجه ممکن است باعث ایجاد حباب های ریزی در مویرگ ها شود.
اما یک نهنگ قاتل به دلیل اینکه در سطح آب تنفس می کند و در اعماق آب نفس نمی گیرد شش های قابل انعطاف آن در اعماق آب به سوی نای و لوله های بینی می فرستند و در نتیجه اندام های درونی نیترو?ن جذب نمی کنند و عارضه بیماری کمبود فشار در آنها بوجود نمی آید. البته پس از غوص های متعدد و پشت سر هم ممکن است غلظت نیترو?ن درون بافت ها تا حدی برسد که باعث به وجود آمدن این عارضه شود.
نهنگ قاتل از طریق این حفره تنفس می کند و قبل از عمق گیری آن را می بندد.