*بانو بهار*
کاربر نگاه دانلود
سیستم عامل اندروید -که گاهی هم به اشتباه آندروید در زبان فارسی تلفظ می شود- به منزله اولین سیستم عامل جامع و کامل موبایل است که به صورت اپن سورس منتشر شده است.
نکته
به طور خلاصه، Open Source به گروهی از نرم افزارها اطلاق می گردد که به صورت رایگان در دسترس همگان قرار گیرد که نه تنها می توانند از آن به رایگان استفاده کنند، بلکه خواهند توانست بسته به نیازهای خود تغییراتی هم در سورس کد آن ایجاد نمایند.
تاریخچه اندروید
این سیستم عامل در ابتدا توسط آقای اندی روبین مدیر عامل شرکت اندروید و همکارانش طراحی شد و در سال 2005 شرکت گوگل این شرکت را خریداری کرد. کلمه اندروید به معنی روبات انسان نما است و شاید علت این وجه تسمیه هم علاقه زیاد آقای روبین به روبات ها بوده است. در نوامبر سال 2007، گروهی از تولید کنندگان مطرح تجهیزات الکترونیکی همچون موبایل و تجهیزات بی سیم به علاوه یکسری از شرکت ها نرم افزاری که از آن جمله می توان به گوگل اشاره کرد که در ابتدا 34 شرکت بودند و سال به سال به تعداد اعضا افزوده شد، در کنار یکدیگر جمع شده و کنسرسیومی را تشکیل دادند که هدف آن ایجاد یک سیستم عامل موبایل اپن سورس بود تا از این طریق بتوانند هزینه های تولید اپلیکیشن های موبایل را کاهش دهند. در حقیقت از آنجا که شرکت گوگل در این کنسرسیوم رویکردی نرم افزاری داشت و از سوی دیگر صاحب اصلی این سیستم عامل هم محسوب می شد، از این رو به عنوان رهبر اصلی این سیستم عامل جدید انتخاب گردید.
برای این منظور این کنسرسیوم که Open Handset Alliance نام داشت چیزی تحت عنوان SDK که در برگیرنده ابزارهای نرم افزاری مورد نیاز برای توسعه اپلیکیشن های اندروید بود را منتشر کرد (SDK مخفف واژگاه Software Development Kit به معنی پکیج توسعه نرم افزار می باشد.) از سوی دیگر سایت توسط برنامه نویسان این شرکت گوگل همواره برای ارائه آخرین نسخه های SDK ، دانلود محیط های برنامه نویسی و همچنین مستندات این سیستم عامل به روز نگه داشته می شود.
در سال 2007 بود که نسخۀ بتای سیستم عامل اندروید به بازار معرفی شد و در اکتبر سال 2008 اولین گوشی موبایل با سیستم عامل اندروید که T-Mobile G1 از شرکت HTC نام داشت روانه بازار شد. از آن سال به بعد شرکت های سازنده ی تلفن های همراه یکی پس از دیگری به این سیستم عامل روی آوردند و نه تنها تلفن های همراهی مجهز به این سیستم عامل طراحی کردند، بلکه دیوایس های دیگری همچون تبلت، ساعت، کتاب خوان الکترونیک و حتی تلویزیون هم با این سیستم عامل طراحی کردند.
زبان برنامه نویسی سیستم عامل اندروید
سیستم عامل اندروید بر پایه ی کرنل لینوکس بوده و بخش اعظمی از آن به زبان برنامه نویسی C نوشته شده است اما در عین حال از زبان ++C هم در توسعه ی این سیستم عامل به کار گرفته شده است. بسیاری از اپ ها و ویجت هایی را هم که شما در دیوایس اندرویدی خود مشاهده می‌کنید با زبان برنامه نویسی جاوا نوشته شده اند.
زبان برنامه نویسی اصلی برای توسعه ی اپ های اندرویدی، زبان Java است که به عنوان پرکاربرد ترین زبان برنامه نویسی در دنیا است و به طور حتم علت انتخاب این زبان برنامه نویسی برای سیستم عامل اندروید این بوده است که جاوا بسیار قدرتمند بوده و در عین حال اپن سورس نیز می‌باشد.
اما این بدان معنا نیست که برنامه نویسانی با تسلط به دیگر زبان های برنامه نویسی نمی توانند برای این سیستم عامل اپلیکیشن طراحی کنند. در حقیقت کسانی که به HTML5 و CSS3 و JavaScript تسلط دارند خواهند توانست برای این سیستم عامل اپلیکیشن های اصطلاحاً هیبریدی طراحی کنند. از سوی دیگر، برنامه نویسان سی و همچنین سی پلاس پلاس می توانند با استفاده از NDK که مخفف Native Development Kit است، اقدام به توسعه اپلیکیشن های اندروید با استفاده از زبان های فوق الذکر نمایند. Corona SDK هم راه‌کار دیگری است که از آن طریق می‌توان اقدام به توسعه ی اپ های اندرویدی کرد که بر پایه ی زبان برنامه نویسی LUA است. اما اپ های Native اندرویدی یا آن هایی که به صورت تخصصی برای این سیستم عامل طراحی می شوند همگی با زبان برنامه نویسی جاوا طراحی می شوند و تسلط به زبان برنامه نویسی جاوا برای کسب نتیجه بهتر در این سری از آموزش های اندروید یک امر ضروری محسوب می شود.
معرفی نسخه های مختلف اندروید
نکته ای که در مورد نسخه های مختلف سیستم عامل اندروید تا حدودی عجیب ولی در عین حال جالب توجه است این می باشد که نسخه های مختلف بر اساس نام دسرهای میان وعده نامگذاری شده اند. نسخه اول سیستم عامل اندروید که 1 بود نام خاصی نداشت و بیشتر کارایی اینترنتی داشت و در عمل توان رقابت با هیچ سیستم عاملی را نداشت. سپس نسخه 1.1 طراحی شد که تاحدودی پیشرفته تر بود اما مجدداً بدون نام انتشار یافت.
نسخه 1.5 که Cupcake به معنی «کیک فنجانی» بود به منزله اولین نسخه دارای نام سیستم عامل اندروید است (برای درک بهتر معنی این واژه می توان کیک یزدی را متصور شد.)
نسخه 1.6 که Donut به معنی «پیراشکی» نام داشت پس از نسخه 1.5 انتشار یافت.
نسخه بعدی که 2.0 بود Eclair یا «نان خامه ای» نام داشت (نسخه ی 2.1 هم با این نام منتشر شد.)
نسخه بعد که 2.2 بود تحت عنوان Froyo که مخفف عبارت Frozen Yogurt به معنی «ماست یخی یا ماست بستنی» است روانه بازار شد.
سپس نسخه 2.3 تحت عنوان Gingerbread به معنی «نان زنجبیلی» معرفی شد.
قدم بعدی گوگل، بازار تبلت ها بود که برای همین منظور نسخه 3.0 تحت عنوان Honeycomb به معنی «شانه عسل» را معرفی کرد.
سپس نسخه 4.0 که Ice cream Sandwich یا «بستنی حصیری» نام داشت تلفیقی از ویژگی های اندروید 3.0 که برای تبلت های طراحی شده بود به علاوه یکسری ویژگی های جدید بود که این نسخه برای کلیه تجهیزات اندرویدی از موبایل گرفته تا تبلت مورد استفاده قرار می گیرد.
پس از نسخه ی بستنی حصیری، نسخه اندروید 4.1 است که Jelly Bean به معنی «آب نبات پاستیلی» است.
نسخه ی بعدی اندورید 4.4 که KitKat است برای همه ی علاقمندان به شکلات نامی آشنا است.
پس از کیت کت، نسخه ی 5.0 که Lollipop یا «آبنبات چوبی» است به بازار عرضه شد و
در حال حاضر -سال 2016- هم نسخه ی اندروید 6 که Marshmallow است در زبان فارسی با همین عنوان مارشمالو -شیرینی های خمیر مانند بسیار لذیذ و خوشمزه- شناخته می شود.
نکته
با توجه به این که بررسی ویژگی‌های هر یک از نسخه های سیستم عامل محبوب اندروید خارج از حوزه ی این دوره ی آموزشی است، از بررسی تک تک نسخه ی های اندروید خودداری کرده و بیشتر تمرکز را روی توسعه ی اپ برای این سیستم عامل معطوف می نماییم.
مسئله ی دیگری که در مورد نحوه نامگذاری نسخه های مختلف اندروید می بایست مد نظر قرار داده شود این است که نام دسرهای انتخابی بر اساس حروف الفبا پیش می روند. به طور مثال، همان طور که در الفبای انگلیسی حرف D قبل از حرف E قرار می گیرد، نام انتخابی برای نسخه 1.5 معادل با Donut بود و پس از آن در نسخه 1.6 نام Eclair انتخاب شد (بر اساس حروف الفبا کلمه Donut پیش از کلمه Eclair قرار می گیرد.)
محیط برنامه نویسی اکلیپس
به منظور شروع برنامه نویسی برای اندروید چند رویکرد متفاوت را می توان اتخاذ کرد که در گذشته، معروف ترین محیط برنامه نویسی برای توسعه اندروید، محیط برنامه نویسی به همراه ابزارهای SDK وADT بوده است. در واقع از آنجا که محیط برنامه نویسی اکلیپس اپن سورس است، شرکت گوگل تمایل به مراتب بیشتری برای فراهم آوردن ابزارهای توسعه اندروید برای این محیط برنامه نویسی قدرتمند از خود نشان داده بود و همین مسأله منجر شد تا بسیاری از توسعه دهندگان از این IDE برای اپ نویسی استفاده کنند (به یاد داشته باشیم که IDE مخفف واژگان Integrated Development Environment به معنی «محیط توسعه ی یکپارچه ی نرم افزار» است.)
نسخه ADT Bundle محیط برنامه نویسی اکلیپس
این محیط برنامه نویسی دقیقاً همان محیط برنامه نویسی اکلیپس است با این تفاوت که خود شرکت گوگل تغییراتی در آن صورت داده و آن را منتشر کرده است. این محیط برنامه نویسی بر خلاف اکلیپس که برای توسعه اندروید می بایست تنظیمات خاصی در آن انجام داد، در برگیرندۀ کلیه ابزارهای لازم برای توسعه اندروید از جمله SDK و ADT و Emulator بوده و کاربران دیگر نیازی به دانلود کردن این ابزارها به صورت مجزا نخواهند داشت. لازم به ذکر است توسعه دهندگانی که با نحوه کار با محیط برنامه نویسی اکلیپس آشنایی داشته باشند به راحتی خواهند توانست از این محیط هم در تولید اپلیکیشن های اندرویدی استفاده کنند
نکته
به طور خلاصه، Open Source به گروهی از نرم افزارها اطلاق می گردد که به صورت رایگان در دسترس همگان قرار گیرد که نه تنها می توانند از آن به رایگان استفاده کنند، بلکه خواهند توانست بسته به نیازهای خود تغییراتی هم در سورس کد آن ایجاد نمایند.
تاریخچه اندروید
این سیستم عامل در ابتدا توسط آقای اندی روبین مدیر عامل شرکت اندروید و همکارانش طراحی شد و در سال 2005 شرکت گوگل این شرکت را خریداری کرد. کلمه اندروید به معنی روبات انسان نما است و شاید علت این وجه تسمیه هم علاقه زیاد آقای روبین به روبات ها بوده است. در نوامبر سال 2007، گروهی از تولید کنندگان مطرح تجهیزات الکترونیکی همچون موبایل و تجهیزات بی سیم به علاوه یکسری از شرکت ها نرم افزاری که از آن جمله می توان به گوگل اشاره کرد که در ابتدا 34 شرکت بودند و سال به سال به تعداد اعضا افزوده شد، در کنار یکدیگر جمع شده و کنسرسیومی را تشکیل دادند که هدف آن ایجاد یک سیستم عامل موبایل اپن سورس بود تا از این طریق بتوانند هزینه های تولید اپلیکیشن های موبایل را کاهش دهند. در حقیقت از آنجا که شرکت گوگل در این کنسرسیوم رویکردی نرم افزاری داشت و از سوی دیگر صاحب اصلی این سیستم عامل هم محسوب می شد، از این رو به عنوان رهبر اصلی این سیستم عامل جدید انتخاب گردید.
برای این منظور این کنسرسیوم که Open Handset Alliance نام داشت چیزی تحت عنوان SDK که در برگیرنده ابزارهای نرم افزاری مورد نیاز برای توسعه اپلیکیشن های اندروید بود را منتشر کرد (SDK مخفف واژگاه Software Development Kit به معنی پکیج توسعه نرم افزار می باشد.) از سوی دیگر سایت توسط برنامه نویسان این شرکت گوگل همواره برای ارائه آخرین نسخه های SDK ، دانلود محیط های برنامه نویسی و همچنین مستندات این سیستم عامل به روز نگه داشته می شود.
در سال 2007 بود که نسخۀ بتای سیستم عامل اندروید به بازار معرفی شد و در اکتبر سال 2008 اولین گوشی موبایل با سیستم عامل اندروید که T-Mobile G1 از شرکت HTC نام داشت روانه بازار شد. از آن سال به بعد شرکت های سازنده ی تلفن های همراه یکی پس از دیگری به این سیستم عامل روی آوردند و نه تنها تلفن های همراهی مجهز به این سیستم عامل طراحی کردند، بلکه دیوایس های دیگری همچون تبلت، ساعت، کتاب خوان الکترونیک و حتی تلویزیون هم با این سیستم عامل طراحی کردند.
زبان برنامه نویسی سیستم عامل اندروید
سیستم عامل اندروید بر پایه ی کرنل لینوکس بوده و بخش اعظمی از آن به زبان برنامه نویسی C نوشته شده است اما در عین حال از زبان ++C هم در توسعه ی این سیستم عامل به کار گرفته شده است. بسیاری از اپ ها و ویجت هایی را هم که شما در دیوایس اندرویدی خود مشاهده می‌کنید با زبان برنامه نویسی جاوا نوشته شده اند.
زبان برنامه نویسی اصلی برای توسعه ی اپ های اندرویدی، زبان Java است که به عنوان پرکاربرد ترین زبان برنامه نویسی در دنیا است و به طور حتم علت انتخاب این زبان برنامه نویسی برای سیستم عامل اندروید این بوده است که جاوا بسیار قدرتمند بوده و در عین حال اپن سورس نیز می‌باشد.
اما این بدان معنا نیست که برنامه نویسانی با تسلط به دیگر زبان های برنامه نویسی نمی توانند برای این سیستم عامل اپلیکیشن طراحی کنند. در حقیقت کسانی که به HTML5 و CSS3 و JavaScript تسلط دارند خواهند توانست برای این سیستم عامل اپلیکیشن های اصطلاحاً هیبریدی طراحی کنند. از سوی دیگر، برنامه نویسان سی و همچنین سی پلاس پلاس می توانند با استفاده از NDK که مخفف Native Development Kit است، اقدام به توسعه اپلیکیشن های اندروید با استفاده از زبان های فوق الذکر نمایند. Corona SDK هم راه‌کار دیگری است که از آن طریق می‌توان اقدام به توسعه ی اپ های اندرویدی کرد که بر پایه ی زبان برنامه نویسی LUA است. اما اپ های Native اندرویدی یا آن هایی که به صورت تخصصی برای این سیستم عامل طراحی می شوند همگی با زبان برنامه نویسی جاوا طراحی می شوند و تسلط به زبان برنامه نویسی جاوا برای کسب نتیجه بهتر در این سری از آموزش های اندروید یک امر ضروری محسوب می شود.
معرفی نسخه های مختلف اندروید
نکته ای که در مورد نسخه های مختلف سیستم عامل اندروید تا حدودی عجیب ولی در عین حال جالب توجه است این می باشد که نسخه های مختلف بر اساس نام دسرهای میان وعده نامگذاری شده اند. نسخه اول سیستم عامل اندروید که 1 بود نام خاصی نداشت و بیشتر کارایی اینترنتی داشت و در عمل توان رقابت با هیچ سیستم عاملی را نداشت. سپس نسخه 1.1 طراحی شد که تاحدودی پیشرفته تر بود اما مجدداً بدون نام انتشار یافت.
نسخه 1.5 که Cupcake به معنی «کیک فنجانی» بود به منزله اولین نسخه دارای نام سیستم عامل اندروید است (برای درک بهتر معنی این واژه می توان کیک یزدی را متصور شد.)
نسخه 1.6 که Donut به معنی «پیراشکی» نام داشت پس از نسخه 1.5 انتشار یافت.
نسخه بعدی که 2.0 بود Eclair یا «نان خامه ای» نام داشت (نسخه ی 2.1 هم با این نام منتشر شد.)
نسخه بعد که 2.2 بود تحت عنوان Froyo که مخفف عبارت Frozen Yogurt به معنی «ماست یخی یا ماست بستنی» است روانه بازار شد.
سپس نسخه 2.3 تحت عنوان Gingerbread به معنی «نان زنجبیلی» معرفی شد.
قدم بعدی گوگل، بازار تبلت ها بود که برای همین منظور نسخه 3.0 تحت عنوان Honeycomb به معنی «شانه عسل» را معرفی کرد.
سپس نسخه 4.0 که Ice cream Sandwich یا «بستنی حصیری» نام داشت تلفیقی از ویژگی های اندروید 3.0 که برای تبلت های طراحی شده بود به علاوه یکسری ویژگی های جدید بود که این نسخه برای کلیه تجهیزات اندرویدی از موبایل گرفته تا تبلت مورد استفاده قرار می گیرد.
پس از نسخه ی بستنی حصیری، نسخه اندروید 4.1 است که Jelly Bean به معنی «آب نبات پاستیلی» است.
نسخه ی بعدی اندورید 4.4 که KitKat است برای همه ی علاقمندان به شکلات نامی آشنا است.
پس از کیت کت، نسخه ی 5.0 که Lollipop یا «آبنبات چوبی» است به بازار عرضه شد و
در حال حاضر -سال 2016- هم نسخه ی اندروید 6 که Marshmallow است در زبان فارسی با همین عنوان مارشمالو -شیرینی های خمیر مانند بسیار لذیذ و خوشمزه- شناخته می شود.
نکته
با توجه به این که بررسی ویژگی‌های هر یک از نسخه های سیستم عامل محبوب اندروید خارج از حوزه ی این دوره ی آموزشی است، از بررسی تک تک نسخه ی های اندروید خودداری کرده و بیشتر تمرکز را روی توسعه ی اپ برای این سیستم عامل معطوف می نماییم.
مسئله ی دیگری که در مورد نحوه نامگذاری نسخه های مختلف اندروید می بایست مد نظر قرار داده شود این است که نام دسرهای انتخابی بر اساس حروف الفبا پیش می روند. به طور مثال، همان طور که در الفبای انگلیسی حرف D قبل از حرف E قرار می گیرد، نام انتخابی برای نسخه 1.5 معادل با Donut بود و پس از آن در نسخه 1.6 نام Eclair انتخاب شد (بر اساس حروف الفبا کلمه Donut پیش از کلمه Eclair قرار می گیرد.)
محیط برنامه نویسی اکلیپس
به منظور شروع برنامه نویسی برای اندروید چند رویکرد متفاوت را می توان اتخاذ کرد که در گذشته، معروف ترین محیط برنامه نویسی برای توسعه اندروید، محیط برنامه نویسی به همراه ابزارهای SDK وADT بوده است. در واقع از آنجا که محیط برنامه نویسی اکلیپس اپن سورس است، شرکت گوگل تمایل به مراتب بیشتری برای فراهم آوردن ابزارهای توسعه اندروید برای این محیط برنامه نویسی قدرتمند از خود نشان داده بود و همین مسأله منجر شد تا بسیاری از توسعه دهندگان از این IDE برای اپ نویسی استفاده کنند (به یاد داشته باشیم که IDE مخفف واژگان Integrated Development Environment به معنی «محیط توسعه ی یکپارچه ی نرم افزار» است.)
نسخه ADT Bundle محیط برنامه نویسی اکلیپس
این محیط برنامه نویسی دقیقاً همان محیط برنامه نویسی اکلیپس است با این تفاوت که خود شرکت گوگل تغییراتی در آن صورت داده و آن را منتشر کرده است. این محیط برنامه نویسی بر خلاف اکلیپس که برای توسعه اندروید می بایست تنظیمات خاصی در آن انجام داد، در برگیرندۀ کلیه ابزارهای لازم برای توسعه اندروید از جمله SDK و ADT و Emulator بوده و کاربران دیگر نیازی به دانلود کردن این ابزارها به صورت مجزا نخواهند داشت. لازم به ذکر است توسعه دهندگانی که با نحوه کار با محیط برنامه نویسی اکلیپس آشنایی داشته باشند به راحتی خواهند توانست از این محیط هم در تولید اپلیکیشن های اندرویدی استفاده کنند
