کهگیلویه و بویراحمد معرفی شهر بهمئی

[مهربانوی ایرانی]

معرفی شهر بهمئی
شهرستان بهمئی در جنوب غربی استان کهگیلویه و بویر احمد و در همسایگی استان خوزستان واقع شده است. مرکز این شهرستان، شهر لیکک است که تنها نقطهٔ شهری این شهرستان محسوب می ‌شود. واقع شدن بيش از نيمي از مساحت شهرستان در مناطق نسبتا مرتفع زاگرس، پوشش گياهي متنوع، آب وهواي نسبتا معتدل ومهمتر از همه جاذبه هاي طبيعي، چشم اندازهاي زيبا، آثار تاريخي و اماكن زيارتي باعث جذب گردشگران بسیار به این شهرستان شده است.
​

​

نام: بهمئی
استان: کهگیلویه و بویراحمد
تاریخچه: شهرستان بهمئی مثل دیگر مناطق جنوب غربی ایران سابقه تاریخی کهن دارد .در این شهرستان آثار باستانی فراوانی موجود است که تنگه سولک نمونه ای از آنهاست. این شهرستان جایگاه قوم باستانی لر میباشد که همواره در ایران برای مدت طولانی سکونت داشته و پاسدار این مرز و بوم کهن بوده اند. از لحاظ قومی می توان به زندگی دو قبیله از فرزندان عالی و از لحاظ تاریخی می توان به نقش این منطقه در تحولات سیـاس*ـی کهگیلویه در سال 1302 هـ .ش و در سال 1316 هـ .ش اشاره کرد .

منبع:تریپ یار​

 

[مهربانوی ایرانی]

تقسیمات کشوری: در حال حاضر شهرستان بهمئی دارای یک شهر به نام لیکک و دو بخش مرکزی و بهمئی گرمسیری و چهار دهستان و 171 روستا است که البته برخی از این روستا خالی از سکنه شده اند .

موقعیت جغرافیایی: شهرستان بهمئي در شمال غربي استان كهگيلويه وبوير احمد و به طور مشخص به شكل يك فرورفتگي در خاك خوزستان واقع شده است. به طوريكه به جز در مشرق كه با شهرستان كهگيلويه هم مرز بوده ازساير جهات توسط شهرستانهاي استان خوزستان (باغملك در شمال، بهبهان در جنوب، رامهرمز در مغرب، اميديه و آغاجاري در جنوب غربي) احاطه شده است.

آب و هوا: امتداد رشته کوههای زاگرس، واقع شدن در استان کهگیلویه و بویر احمد و در دل جلگه ی خوزستان، شرایط متنوع جغرافیایی در این منطقه بوجود آورده است که می توان به موقعیت استراتژیک و نظامی و وجود دو قسمت سردسیر و گرمسیر در این شهرستان اشاره کرد.​

 

[مهربانوی ایرانی]

مساحت: 3200 كيلومتر مربع

گیاهان بومی: زالزالک، توله و انواع گیاهان دارویی

اقتصاد: شهرستان بهمئي روزانه با توليد 175 هزار بشكه نفت و استخراج و بهره برداري آن توسط شركت نفت و گاز آغاجاري و اميديه استان خوزستان، سهم بسيار مهمي در اقتصاد كشور ايفا مي نمايد. کشاورزی و دامداری شغل بیشتر مردم این شهرستان است.

فرهنگ و آداب و رسوم: واقع شدن در استان کهگیلویه و بویر احمد و در دل جلگه خوزستان، شرایط متنوع جغرافیایی، قومی و تاریخی را در این شهرستان به وجود آورده است. بَهْمَئی، از ایلات لُرِ کهگیلویه تا نیمة دوم قرن سیزدهم یکی از بزرگترین و نیرومندترین ایلات منطقة بهبهان بود. آخرین خان مهم بهمئی خلیل خان بود که از قلعه اش موسوم به قلعة اعلی '(که گاه قلعة علاء خوانده می شد)، در 53 کیلومتری شمال غربی بهبهان، ایل را اداره می کرد. جعفرخان پسر ارشد خلیل خان در زمان حیات پدرش دو قلعه ساخت؛ یکی قلعة اعلی، دیگری دیشموک واقع در بیست کیلومتری شرق قلعة اعلی. از آن پس، ایل بهمئی به دو دسته تقسیم شد: دستة گرمسیری و سردسیری که مرکز آنها به ترتیب در قلعة اعلی و دیشموک بود.​

 

[مهربانوی ایرانی]

پس از مرگ خلیل خان در اوایل قرن چهاردهم، میان پسران وی و پسران برادرش محمدحسین خان بر سر جانشینی نزاع درگرفت. محمدعلی خان پسر محمدحسین خان در جریان این نزاع جعفرخان راکشت و خود را کلانتر جدید ایل اعلام کرد. اما چهل روز بعد، محمدعلی خان به دست پسر جعفرخان کشته شد. این دو قتل و خونخواهی متعاقب آنها به تقسیم ایل بهمئی به دو طایفة جداگانة بهمئیِ مُحْمَدِی و بهمئی احمدی انجامید با این وصف، بهمئیها به تاخت و تازشان ادامه دادند و شهرت خود را در جنگجویی حفظ کردند، در حال حاضر بهمئیها در ناحیة وسیعی در شمال غربی بهبهان شامل سه دهستان مجاور به نامهای بهمئی سرحدی، بهمئی سردسیری و بهمئی گرمسیری پراکنده اند و چون با ساکنان محلی کاملاً آمیخته شده اند برآورد دقیقی از جمعیت آنها ممکن نیست.
بازیهای محلی این شهرستان عبارتند از: بازی کوس (kus)، کل کله برد (kel kela bard)، بویک بازی (bavick bazi)، گرناو (gornav)، تپ تپو (tap tapu) و...

جمعیت: 58200 نفر​

 

[مهربانوی ایرانی]

جاذبه های گردشگری: از لحاظ باستانی می توان به تنگه های باستانی سروک، تنگ کپ و تنگ ماغر و قلعه باستانی نادر و آثار روستای کارند اشاره کرد که این مکانها آثار باستانی فراوانی را در خود جای داده اند. وجود رودخانه ها و دریاچه زیبای برم الوان جاذبه های خوبی به این شهرستان داده است. همچنین وجود امامزاده هایی مشهور در این منطقه زوار فراوانی را به این قسمت کشانده است.

صنایع دستی: هنرهای دستی زنان بهمئی، قالی، بهون، جوراب، شَلِ، خور، خُرج، جوال، بَنِ، گبه، جاجیم و وَریس است که پاره ایی از آنها به نقش های ساده طبیعت نقش زده شده اند.

غذای محلی: نان کلگ (نان بلوط)، توله، نان تیری و نان دستی و نان شل خمیر و نان گرده و غذاهای همچون گلفته و شیر برنج و شله دوا و دغله و گمنه و گندم برشته

بهترین زمان بازدید: بهار​