مهربانوی ایرانی
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2018/11/30
- ارسالی ها
- 6,382
- امتیاز واکنش
- 14,551
- امتیاز
- 898
- سن
- 26
معرفی شهر سرخس
سرخس، از شهرستان های شمال شرق خراسان رضوی است. شهرستان سرخس، با پهنه ای بیش از پنجهزار کیلومتر مربع، در شمال خاوری استان خراسان، در کنار مرز ایران و جمهوری ترکمنستان در۱۸۰ کیلومتری شرق مشهد قرار دارد.
نام: سرخس
نام قدیمی: سرخس از دیرباز به نام های «ساریگو»، «ساریکا»، «سرخس نو»، «سرخس ناصری» و «سرخس افراسیابی» خوانده شده است.
استان: خراسان رضوی
تاریخچه: نام باستانی سرخس ساریکا بوده و بر سر راه مرو به نیشابور و عراق عجم قرار گرفته است. این شهر روزگاری از کانون های علم و دانش بوده و بواسطه داشتن مدارس و کتابخانه های زیاد شهرت داشته است. حکیم ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه در داستان جنگ هفت گردان، از سرخس یاد کرده است؛ کهن ترین متن فارسی که از سرخس سخن به میان آمده، «حدودالعالم» (۳۷۲ هـ. ق) است. سرخس در سده نخست هجری قمری، به دست مسلمانان افتاد. این شهر در روزگار آلب ارسلان گسترش و اعتبار بسیار یافت، به طوری که وی آن جا را مقر خود قرار داد. سرخس در سده های نخستین اسلامی و حتی تا زمان ابن بطوطه از شهرهای بزرگ خراسان به شمار می رفته است. شرایط اقلیمی خراسان قدیم ایجاب می کرد که راههای شرقی و غربی از ناحیه سرخس بگذرد. زیرا مرکز خراسان شمالی را صحراهایی خشک فراگرفته بود که بخشهای آباد در شرق و غرب آن را از هم جدا می کرد. سرخس در مدخل بخش غربی در حد فاصل مرو و نیشابور واقع بود. سرخس، برای کاروانیانی که از مرو به غرب خراسان می آمدند و دشواریهای عبور از صحرای خشک بین این دو شهر را تحمل کرده بودند، نقطه امیدی به شمار می آمد، چه این شهر بر کناره نیمه خشک خراسان غربی قرار داشت و دست کم از برکت رودی که ایامی از سال را آب شیرین داشت بهره مند بود. این شهر چون در موقعیت مناسبی قرار داشته همه سیاحان و جغرافیدانانی که به خراسان آمده اند از آن سخن گفته اند و تقریبا اوضاع کلی آن در همه قرون و بلکه تا عصر قاجار با اختلاف کمی یکسان بوده است.
منبع:تریپ یار
سرخس، از شهرستان های شمال شرق خراسان رضوی است. شهرستان سرخس، با پهنه ای بیش از پنجهزار کیلومتر مربع، در شمال خاوری استان خراسان، در کنار مرز ایران و جمهوری ترکمنستان در۱۸۰ کیلومتری شرق مشهد قرار دارد.
نام: سرخس
نام قدیمی: سرخس از دیرباز به نام های «ساریگو»، «ساریکا»، «سرخس نو»، «سرخس ناصری» و «سرخس افراسیابی» خوانده شده است.
استان: خراسان رضوی
تاریخچه: نام باستانی سرخس ساریکا بوده و بر سر راه مرو به نیشابور و عراق عجم قرار گرفته است. این شهر روزگاری از کانون های علم و دانش بوده و بواسطه داشتن مدارس و کتابخانه های زیاد شهرت داشته است. حکیم ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه در داستان جنگ هفت گردان، از سرخس یاد کرده است؛ کهن ترین متن فارسی که از سرخس سخن به میان آمده، «حدودالعالم» (۳۷۲ هـ. ق) است. سرخس در سده نخست هجری قمری، به دست مسلمانان افتاد. این شهر در روزگار آلب ارسلان گسترش و اعتبار بسیار یافت، به طوری که وی آن جا را مقر خود قرار داد. سرخس در سده های نخستین اسلامی و حتی تا زمان ابن بطوطه از شهرهای بزرگ خراسان به شمار می رفته است. شرایط اقلیمی خراسان قدیم ایجاب می کرد که راههای شرقی و غربی از ناحیه سرخس بگذرد. زیرا مرکز خراسان شمالی را صحراهایی خشک فراگرفته بود که بخشهای آباد در شرق و غرب آن را از هم جدا می کرد. سرخس در مدخل بخش غربی در حد فاصل مرو و نیشابور واقع بود. سرخس، برای کاروانیانی که از مرو به غرب خراسان می آمدند و دشواریهای عبور از صحرای خشک بین این دو شهر را تحمل کرده بودند، نقطه امیدی به شمار می آمد، چه این شهر بر کناره نیمه خشک خراسان غربی قرار داشت و دست کم از برکت رودی که ایامی از سال را آب شیرین داشت بهره مند بود. این شهر چون در موقعیت مناسبی قرار داشته همه سیاحان و جغرافیدانانی که به خراسان آمده اند از آن سخن گفته اند و تقریبا اوضاع کلی آن در همه قرون و بلکه تا عصر قاجار با اختلاف کمی یکسان بوده است.
منبع:تریپ یار
