ATENA_A
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2018/02/17
- ارسالی ها
- 23,992
- امتیاز واکنش
- 29,350
- امتیاز
- 1,104
مقاله‌های مرتبط:
مناره
مناره در لغت به معنای نشانی است که در راه از سنگ و خشت بر پا می‌کنند و در معنای چراغ پایه به کار می‌رود. به این صورت وجه تسمیه مناره چنین است که در گذشته برای راه یافتن مسافران، چراغی بر روی مناره روشن می‌کردند تا راه خود را شناخته و هدایت شوند. از دیگر کارکردهای مناره این بود که محلی برای گفتن اذان نماز بود و همچنین نمادی برای پیروزی نیز محسوب می‌شد.
مناره‌های دارالضیافه
اصفهان را می‌توان یکی از شهرهای اصیل ایران از نمایش معماری پس از اسلام به حساب آورد. این شهر بناهای باشکوه و چشم‌نواز بسیاری را در خود جای داده است. اگر گشتی در این شهر بزنیم، می‌بینیم که مناره‌های بسیاری نیز در شهر هستند که به معماری بناها جذابیت خاصی داده و بر زیبایی آنها افزوده‌اند. معماری تمامی مناره‌ها از چهار بخش اصلی تشکیل می‌شود که به پایه، ساقه، سرپوش و راس تقسیم می‌شوند. مناره‌های دارالضیافه نیز یکی از چندین مناره‌ای است که در اصفهان قرار دارد. تاریخ بنای مناره‌های دارالضیافه را به قرن هشتم هجری نسبت داده‌اند.
این بنا که در چهارراه ابن سینا اصفهان و در خیابان کمال قرار گرفته است، در تاریخ ۱۲ اسفند ۱۳۱۵ با شماره ثبت ۲۷۲ به ثبت ملی رسید. بالای سر در، دو گلدسته زیبای مدور آجری وجود دارد که به مقرنس‌کاری و کاشی معرق رنگین آذین‌بندی شده و دارای پوششی از کاشی فیروزه‌ای در بافت شطرنجی و آجری است. ارتفاع این مناره‌ها ۳۸ متر است و روی پایه‌های هشت ضلعی بنا شده‌اند. کتیبه مقرنس بالای مناره‌ها دارای خط ثلث بوده که بر روی کاشی لاجوردی نوشته شده، اما از آن چیز خاصی بر جای نمانده است و تنها بخشی از یک آیه دیده می‌شود که همین امر نظریه مسجد بودن مناره‌ها را پر رنگ‌تر می‌کند.
مناره‌ها از نظر ظاهری از پایین به بالا دارای یک ساق و در فراز، دارای یک طوق به عنوان گلوگاه هستند. در بالای گلوگاه قسمتی به شکل چتر قرار دارد که به آن نعلبکی می‌گویند و در بالاترین قسمت مناره، بخشی به نام تاج وجود دارد. تزیینات این مناره‌ها و سبک آنها به دوره ایلخانی می‌رسد. برخی نیز معتقد هستند مناره‌ها مربوط به دوره سلطان سنجر سلجوقی است، اما چون کتیبه‌های مناره‌ها به علت گذشت زمان و فرسایش از بین رفته‌اند، تاریخ دقیق ساخت مناره‌ها را نشان نمی‌دهند. بررسی معماری مناره‌ها و تزیینات آنها نشان می‌دهد که مناره‌ها مربوط به دوره ایلخانی بوده است.
- مسجد امام اصفهان، شاخصه مهم معماری عصر صفوی
- مسجد جمعه اصفهان، قدیمی‌ترین مجموعه معماری اسلامی در ایران
مناره
مناره در لغت به معنای نشانی است که در راه از سنگ و خشت بر پا می‌کنند و در معنای چراغ پایه به کار می‌رود. به این صورت وجه تسمیه مناره چنین است که در گذشته برای راه یافتن مسافران، چراغی بر روی مناره روشن می‌کردند تا راه خود را شناخته و هدایت شوند. از دیگر کارکردهای مناره این بود که محلی برای گفتن اذان نماز بود و همچنین نمادی برای پیروزی نیز محسوب می‌شد.
مناره‌های دارالضیافه
اصفهان را می‌توان یکی از شهرهای اصیل ایران از نمایش معماری پس از اسلام به حساب آورد. این شهر بناهای باشکوه و چشم‌نواز بسیاری را در خود جای داده است. اگر گشتی در این شهر بزنیم، می‌بینیم که مناره‌های بسیاری نیز در شهر هستند که به معماری بناها جذابیت خاصی داده و بر زیبایی آنها افزوده‌اند. معماری تمامی مناره‌ها از چهار بخش اصلی تشکیل می‌شود که به پایه، ساقه، سرپوش و راس تقسیم می‌شوند. مناره‌های دارالضیافه نیز یکی از چندین مناره‌ای است که در اصفهان قرار دارد. تاریخ بنای مناره‌های دارالضیافه را به قرن هشتم هجری نسبت داده‌اند.
این بنا که در چهارراه ابن سینا اصفهان و در خیابان کمال قرار گرفته است، در تاریخ ۱۲ اسفند ۱۳۱۵ با شماره ثبت ۲۷۲ به ثبت ملی رسید. بالای سر در، دو گلدسته زیبای مدور آجری وجود دارد که به مقرنس‌کاری و کاشی معرق رنگین آذین‌بندی شده و دارای پوششی از کاشی فیروزه‌ای در بافت شطرنجی و آجری است. ارتفاع این مناره‌ها ۳۸ متر است و روی پایه‌های هشت ضلعی بنا شده‌اند. کتیبه مقرنس بالای مناره‌ها دارای خط ثلث بوده که بر روی کاشی لاجوردی نوشته شده، اما از آن چیز خاصی بر جای نمانده است و تنها بخشی از یک آیه دیده می‌شود که همین امر نظریه مسجد بودن مناره‌ها را پر رنگ‌تر می‌کند.
مناره‌ها از نظر ظاهری از پایین به بالا دارای یک ساق و در فراز، دارای یک طوق به عنوان گلوگاه هستند. در بالای گلوگاه قسمتی به شکل چتر قرار دارد که به آن نعلبکی می‌گویند و در بالاترین قسمت مناره، بخشی به نام تاج وجود دارد. تزیینات این مناره‌ها و سبک آنها به دوره ایلخانی می‌رسد. برخی نیز معتقد هستند مناره‌ها مربوط به دوره سلطان سنجر سلجوقی است، اما چون کتیبه‌های مناره‌ها به علت گذشت زمان و فرسایش از بین رفته‌اند، تاریخ دقیق ساخت مناره‌ها را نشان نمی‌دهند. بررسی معماری مناره‌ها و تزیینات آنها نشان می‌دهد که مناره‌ها مربوط به دوره ایلخانی بوده است.
