- عضویت
- 2016/09/28
- ارسالی ها
- 1,543
- امتیاز واکنش
- 22,159
- امتیاز
- 805
- محل سکونت
- خیابان پاییز ، کوچه ی آبــان ، پلاک 20
: نمایش فیلم «ویلاییها» به کارگردانی منیر قیدی در حالی یک هفته تمدید شد که این فیلم از زمان نمایش در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر خبرساز بوده است. وقتی این فیلم در جشنواره در برخی رشتهها نامزد دریافت جایزه نشد، کارگردان در نشست خبری از این مساله انتقاد کرد و در زمان اکران هم هرچند تهیه کننده و کارگردان علاقهای به اعلام موضع صریح نداشتند، اما شایعهای درباره تهدید به توقف اکران فیلم باعث شد که یک هفته به زمان نمایش فیلم اضافه شود.
شورای صنفی نمایش هفته گذشته اعلام کرد این فیلم به دلیل پایین آمدن درآمدش از کف فروش چهارشنبه 17 خرداد جای خود را در سرگروه سینمایی به فیلم «رگ خواب» خواهد داد. از ابتدای هفته اخبار ضد و نقیضی منتشر شد. ابتدا اعلام شد شورای صنفی نطرش را عوض کرده، سپس برخی رسانهها نوشتند که سازندگان فیلم در اعتراض به وضعیت اکران قصد دارند فیلم خود را قبل از چهارشنبه از پرده پایین بکشند. بعد بنیاد سینمایی فارابی بیانیه داد و از وضعیت نمایش این فیلم انتقاد کرد و عاقبت حمید نعمت الله کارگردان و علی سرتیپی پخش کننده این فیلم موافقت کردند که نمایش فیلم خود را با یک هفته تاخیر آغاز کنند و «ویلاییها» تا 24 خرداد روی پرده بماند.
موضوع این فیلم که درباره نقش زنان در دوران جنگ تحمیلیست، از زمان جشنواره مورد توجه قرار گرفت و فیلم به دلیل اجرای قوی صحنهها و حضور بازیگران سرشناس از نمونههای خوب سینمای دفاع مقدس به شمار آمد و شاید به همین دلیل است که مشاور فرهنگی رئیس جمهوری و رئیس دانشکده صداوسیما در شبکههای اجتماعی از لزوم حمایت از این فیلم نوشتند.
اما به نظر میرسد بخشی از مشکلات پیش آمده به توقع خارج از قاعده سازندگان فیلم برمیگردد که انتظار دارند انواع و اقسام حمایتها از این فیلم انجام شود. «ویلاییها» به هر دلیل فروش موفقی نداشته و این دلایل مختلفی دارد؛ از تغییر ذائقه تماشاگران و همزمان اکرانش با دو فیلم کمدی تا فضای تلخ حاکم بر فیلم و دلزدگی تماشاگران از تماشای فیلمهای جنگی و البته تبلیغاتی که چندان موثر نبوده است. سال گذشته فیلم «اروند» هم با وجود کیفیت خوب فیلم و حضور بازیگرانش در گیشه ناکام ماند. این بخشی از قاعده امروز اکران فیلم در ایران شده است؛ ساز و کاری شبیه به «بازار آزاد» که در آن سینماداران نقش مهمی در مدت و چگونگی اکران دارند. آنها تعیین میکنند کدام فیلم چه تعداد سانس و در چه زمانی داشته باشد و البته نقش تعیین کننده آنها به شکل مستقیم به فروش بلیت ربط دارد.
وقتی جایی به نام شورای صنفی نمایش از طرف صنوف سینمایی مامور شده قراردادها بین پخش کنندگان و سینماداران و وضعیت اکران را زیر نظر بگیرد، قراردادها را ثبت کند و بر کف فروش و از این قبیل نظارت کند، نمیتوان انتظار داشت خروجی دیگری حاصل شود. اگر قرار بود برای «ویلاییها» حمایتی در نظر گرفته شود، باید قبل از اکران برنامهریزی میشد. وضعیت فعلی که با فشار و خبرسازی و چانه زنی مدت زمان اکران یک فیلم تمدید شود، تاثیر چندانی بر فروش آن نخواهد داشت.
وضعیت تبلیغات فیلمهای سینمایی چنان کهنه و کلیشهای و تهی از خلاقیت است که با امکانات موجود وضعیت تغییر نمیکند. این گزاره که «ویلاییها» در اکران قربانی شده، نادرست نیست اما نه به دلیل آن که قرار بود این هفته سرگروهش را از دست بدهد و حالا لطفی شده و یک هفته بیشتر میماند. فیلمهایی مثل «ویلاییها» در اکران قربانی میشوند چون در این بازار به اصطلاح آزاد به اندازه کافی کالای متنوع وجود نداشته تا تماشاگر بپذیرد سینما رفتن فقط برای دیدن فیلم کمدی و تماشای حرکات شبه موزون و ادا و اطوارهای بازیگران مشهور نیست. اگر استثناهایی مثل «ابد و یک روز» یا «فروشنده» در اکران موفق میشوند، به مسائل فرامتنی ارتباط دارد. آن دو فیلم به دلایل مختلف به «برند» تبدیل شدند و موجی راه افتاد که مردم احساس کردند «باید» به سینما بروند تا از یکدیگر عقب نمانند. اما اکران امسال کاملا متفاوت است. حافظه مردم کوتاه است و اگر «ابد و یک روز» و «فروشنده» را پسندیدند، لزوما قرار نیست از قاعده کلی سینما رفتن برای خندیدن تخطی کنند.
آنچه بر «ویلاییها» گذشته امسال احتمالا برای دیگر فیلمهای «غیر کمدی» تکرار میشود و از زمان جشنواره سی و پنجم میشد حدس زد که اکران 96 به فروش فیلمهای کمدی وابسته خواهد بود. اگر عزم جدی وجود دارد که سینما محدود به کمدی نشود، باید از قبل برای اکران فیلمهای جدیتر برنامهریزی کرد.