اشعار کاربران نفس سرد صبح |kianick کاربر انجمن نگاه دانلود

[kianick]

سلام ^^
لطفا پست ارسال نکنید :)

نام: نفس سرد صبح


نفسی عمیق می‌کشم از جنس صبح.
سـ*ـینه‌ام بدرد می‌آید و بازدمم چون زهر خارج می‌شود از آن. این دنیا دیگر پر از حسرت است. این دنیا دیگر، هیچ چیز ندارد. کاش من هم همراه این دنیای مرده، می‌مردم ...

kianick​

 

[kianick]

خداوندا، ​

قبل از این‌که کودک شوم،
کدامین گـ ـناه بزرگ را مرتکب شدم که مرا به زمین فرستادی؟ ​

kianick​

 

[kianick]

سلام ^^
لطفا پست ارسال نکنید :)

آسمان امید

قسم به نام تو که،
در آسمان طنین انداخت
قسم به روح مقدس،
که در زمین جریان داشت
قسم به روز های پاک
قسمی به درون خاک
قسم به آن که میایی
قسمی به سان رهایی
قسم به شاید و باید
قسم به آن که بر آید
قسم به وقوع مرگ
قسمی به ریزش برگ
قسم به انتقام خون
قسم به تیغ آبگون
قسم به آن که میایی
قسمی به سان رهایی ...

kianick​

 

[kianick]

سلام ^^
نوع اشعار متفاوتن، این یه سبک جداس. شعر نو هم می‌ذارم بعضی وقتا :)

آسمان تیره و تار
حال مردم سخت زار
زندگی حقیر و پست
شادی‌ها رخت بست
درد، رنج و غم، شکوه؟
غصه‌هایی مثل کوه
امید نیست بر کران
غم و رنجی بی‌کران
سخت درگیر قلم
افتاده زیر پا عَلَم
جنگ‌ها بی‌خون و خم
جنگ هر دم به دم
جنگ نرم آغاز بود
بازی با ساز بود
دل مردم سخت تنگ
خسته از این همه جنگ
داد و بی‌داد ای خدا
مادر از فرزند جدا
به کجا رسیده‌ایم
چه رنج‌هایی دیده‌ایم
خوار و تحقیر شدیم
از زندگی سیر شدیم
اما ...
ما به اوج می‌رسیم
همره موج می‌رسیم
موج دین، باور، خدا
هست در نگاه ما
ما سریم و برتریم
ما از همه افضلیم
از امید روییده‌ایم
شکست‌هایی دیده‌ایم
ما به اوج می‌رسیم
همره موج می‌رسیم ...

kianick ​

 

[kianick]

من در هیچ غرق شده‌ام،
این هیچ لعنتی همه‌ی دنیایم را ربوده ...
​

kianick​

 

[kianick]

یادبود_شعرنو
درد، خون، خنجر، عذاب
بیشتر افکار شاید می‌شوند دشمن خطاب
چرخ می‌زنند در سرم
در آخر گیرند در برم
غرق می‌شوم در جور،
درد آن هم همه طور ...!
سایه‌هایی در سرم
رنج و عذاب من از پرم!
من هم آخر می‌پرم.
مرگ گیرد در برم
من هم روزی می‌روم
خوب باش دنیای بد
این رسم مهمانی نبد
من فقط میهمانم
لیک تویی زندانبانم
من روزی پر می‌کشم
چشم بر هم می‌کشم
روزی من هم می‌روم
تا آن (تان) روز مهمان توام
نه که زندانم تویی
تو فقط میزبانی من می‌روم
من می‌روم تویی و خاطره‌ام
دیرباز باطله‌ام
می‌روم دار و ندارم رفته است
می‌روم دنیا نگهدارت خدا
نبدی مهمان‌نواز اما
نگهدارت خدا ...

kianick
​

 

[kianick]

تنها همسفر_شعر نو
صدایی آمد،
از جنگل‌های دور
شاخه‌ای شکست،
شاخه‌ای جلوی نور.
قطره ای افتاد،
قطره‌ای به وجود دریا.
نور پخش شد،
در سراسر ثریا.
و در آخر،
چشم کودکی پاک
با آرزو و رویاهایی ناب
باز شد
و این بود
سرآغاز یک ماجرای پرتاب
ماجرایی پر از گرداب
سفری به نام زندگی،
بدون جود و پایندگی
سفری که با وجود سازندگی،
سخت بود، سخت ...
و در این راه،
تنها خدا بود با او ...

kianick​

 

[kianick]

من هنوز کودکم ...

من هنوز کوچکم خدا، دست نوازش بر سرم می‌کشی؟
مرا در آغوشت گم می‌کنی همچون فرزندی که مادر گمگشته یافته؟
درهای رحمت الهی‌ات را بروی من گنهکار بی‌همه چیز باز می‌کنی؟
به بزرگی خودت من هنوز کوچکم.
هنوز کوچکم و در این شلوغی گم شده‌ام.
به بزرگی خودت که با همه‌ی کوچکی پناه می‌خواهم هنوز.
مرا پناه می‌دهی؟
خدایا من هیچ‌وقت بزرگ نمی‌شوم اصلا، تو هم هیچوقت مرا تنها نگذار، باشد؟
قول می‌دهی؟
خدایا آن‌قدر دردمندم که قول‌نامه می‌خواهم برای هر چیز. آن قدر ناچیز و پست هستم که به تو هم اعتماد ندارم.
ننگ بر من، نه؟
با این وجود پروردگارا،
مرا می‌بخشی؟
مرا می‌بخشی بابت همه‌ی این‌ چیزها...؟

kianick​

 

[kianick]

غم‌خانه
در این خانه، این سقف کبود
هیچکس دلش با من نبود
دل شکسته‌، غمگین، آرام
تنها تنهایی است دارام
دل من گرفته است بدجور
کاش نبودند اطرافیانم کور
دوخته شده است چشمانم به دور
کاش من هم می‌شدم کر و کور
نمی‌توانم نگویم چیزی
که چی، در آخر برخیزی؟
هنوز که هنوز ننشسته‌ام من
خیلی ناجور خسته‌ام من
گلویم را بغض فشرده
ظلم توانم را سترده
به درون خویش ریزم من غمم
به که گویم برای غم‌ها کمم
دل من کودک است و دل نازک
دیگر وجودم نیست اصلا چابک
کاش دوباره آبیاری شوم
توی باغ رویاهایم، دَوَم
کاش روزی دل من زنده شود
افسار تنهاییم برای من بنده شود

kianick​

 

[kianick]

خرابم لعنتی، خیلی خرابم ...
دلم تنها آغوشت را می‌خواهد،
می‌دانی من تو را درک می‌کنم و تو مرا
فقط این سد سکوت باید شکسته شود ...​

kianick​